Ujumbe wa Kwaresima kutoka Baraza la Maaskofu Katoliki Tanzania kwa Mwaka 2013

Baraza la Maaskofu Katoliki Tanzania linasema Kwaresima ni safari inayowajenga waamini katika Imani. Maaskofu wanachambua kwa kina na mapana hali halisi ya imani. Katika ujumbe wao, Maaskofu wanatoa pia fundisho la jumla: kwa kufafanua kuhusu imani, familia, Jumuiya ndogo ndogo za Kikristo. Baraza la Maaskofu Katoliki Tanzania linayaangalia matukio makuu na muhimu katika maisha na utume wao wa Kanisa. Imani katika maisha ya kisiasa inapania kutafuta mafao ya wengi. Basi kwa muhtasari huu, Idhaa ya Kiswahili ya Radio Vatican inakutakia tafakari njema, ukiweza washirikishe pia jirani zako!

UTANGULIZI

Wapendwa Taifa la Mungu,

Neema na iwe kwenu na amani zitokazo kwa Mungu Baba yetu na kwa Bwana Yesu Kristo… Macho ya mioyo yenu yatiwe nuru, mjue tumaini la mwito wake jinsi lilivyo; na utajiri wa utukufu wa urithi wake katika watakatifu jinsi ulivyo; na ubora wa ukuu wa uweza wake ndani yetu tuaminio jinsi ulivyo… (Efe 1:2, 18-19).

“Simameni imara katika imani” tuliyoipokea kutoka kwa Mungu anayependa kutushirikisha maisha yake ya upendo. Imani ni njia pekee inayotuongoza katika upendo na muungano na Mungu. Ndiyo maana, sisi wachungaji wenu tunawaleteeni ujumbe huu wa Kwaresima kama sehemu ya wajibu wetu wa msingi, ili “kumfundisha kila mtu katika hekima yote, tupate kumleta kila mtu mtimilifu katika Kristo” (Kol 1:28). Katika maadhimisho ya Kwaresima ya mwaka huu, tunaungana na Mtume Paulo kuwahimizeni kwa msisitizo mkubwa na wa upendo tukisema tena: “Simameni imara katika imani” (1Kor 16:13). Hii ndiyo dira na mwaliko wa Kanisa kwa nyakati zote, na zaidi sana katika wakati wetu huu wa kihistoria ambapo kumejitokeza sana kuyumba kwa imani miongoni mwa waamini na hivi kuamsha uhitaji wa Uinjilishaji Mpya na wa kina kwa matendo. Tunapenda kuwashirikisha tafakari hii ili ituongoze sisi sote katika kuishi kiaminifu imani ile tunayoishiriki pamoja, imani ambayo baada ya kuipokea tunapaswa kuilinda, kuitunza na kuikuza. Tunataka mtambue siku zote kuwa sisi, kwa wajibu tuliopewa na Kanisa, tunapaswa kufundisha, kuilinda na kuifanya imani yenu ikue, na wala “si kwamba tunatawala imani yenu; bali tu wasaidizi wa furaha yenu; maana kwa imani yenu mnasimama” (2Kor 1:24).
Ni sala yetu kuwa, katika Mwaka huu wa Imani, tutafanya bidii ya makusudi kuijua, kuiishi na kuwashirikisha wengine imani yetu, ili “sote tuufikie umoja wa imani na kumjua Mwana wa Mungu; tuwe watu waliokomaa na kuufikia utimilifu wake Kristo mwenyewe” (Efe 4:13).
SURA YA KWANZA

KWARESIMA: SAFARI INAYOTUJENGA KATIKA IMANI

Kipindi cha Kwaresima ni mwaliko wa kusafiri kiroho na Kristo Mwokozi wetu, kupitia njia ya toba na imani, ambayo kwayo mwanadamu anashiriki kuujenga Ufalme wa Mungu; ufalme wa upendo, wa haki na wa amani. Huu ni ufalme ambao “hata hivyo lengo lake la moja kwa moja ni usafi wa moyo, ambao bila huo hatuwezi kulifikia. Kwa hiyo tunapaswa kuwa na lengo hili akilini, na ikitokea kwamba kwa kipindi kifupi moyo wetu unaiacha njia hii ya moja kwa moja, tunapaswa kuirudia mara moja, tukiyaongoza maisha yetu kwa kulirejea lengo letu.”

Safari ya maisha yetu, iliyo pia safari ya imani yetu, ni ndefu. Katika Agano la Kale, ililichukua Taifa la Israeli miaka arobaini kuingia katika Nchi ya Ahadi. Kipindi kirefu ambacho, pamoja na kutawaliwa na matendo makuu ya Mungu, kilitawaliwa pia na vishawishi vingi hata kuwafanya Waisraeli wafikirie mara kadhaa kuiacha safari iliyowaelekeza mbele kwenye Nchi ya Ahadi na kutamani kurudi nyuma, utumwani Misri. Kilikuwa kipindi kirefu kilichojaa hisia mchanganyiko wa furaha na shukrani (Rej. Kut 15:1-21); kipindi pia cha kutetereka kiimani na kukata tamaa kwa upande wa Waisraeli; hasa pale walipopata shida (Kut 14:10-12; Hes 11:4-6). Lakini pia kilikuwa ni kipindi kirefu kilichodhihirisha huruma na ustahimilivu wa Mungu; Mungu anayedumu kuwa mwaminifu kwa agano aliloweka na watu wake.

Katika Agano Jipya, ilimchukua Yesu siku arobaini za kufunga ambamo ndani yake Yesu anayeshiriki hali yetu dhaifu, anatufundisha na kutuonesha njia ya kuvishinda vishawishi na dhambi. Safari hii ya Yesu ya siku arobaini ilikuwa ni kielelezo cha kipindi cha maisha yetu; maisha yanayoonja raha na karaha, yakidai kupokea yote hayo kwa jicho na uradhi wa moyo unaoongozwa na imani. Ni kwa jicho tu la imani ndipo tunaweza kung’amua uzuri wa mpango wa Mungu hata katika hali zile zisizofurahisha na kupendeza, kwani kwa njia hiyo tunaweza kukaa chini na kutafakari tukitafuta kujua ni ujumbe gani Mungu anataka kutufikishia kupitia matatizo na mateso yetu. Malezi haya ya kimungu mintarafu imani ni kile tunachojifunza juu ya ukuu na adhama ya imani kama njia ya kwanza na ya msingi kwa wokovu. Kujaribiwa kwake hakuna lengo jingine zaidi ya kuiimarisha na kuithibitisha. Mtume Yakobo anatukumbusha kuwa, “kujaribiwa kwa imani yenu huleta saburi” (Yak 1:3; Rej. 1Pet 1:7). Hivyo basi, ni matumaini yetu kuwa, pamoja na vikwazo na changamoto nyingi tunazopitia katika safari ya imani yetu, kipindi cha Kwaresima kinatupatia fursa ya mazoezi ya kiroho na tafakari zitakazotusaidia kukutana na Kristo Mfufuka.

SURA YA PILI

HALI HALISI YA IMANI

Hali hii sio tu kwamba imezikumba nchi zile zilizobahatika kuuishi ukristo kwa karne nyingi, bali hata katika bara la Afrika, pamoja na kuonyesha dalili nyingi za kukua, bado imani imeonesha dalili nyingi za kutetereka. Lipo tatizo kubwa la ushirikina hata miongoni mwa wale wanaomwamini Kristo. Zipo sababu nyingi zinazochochea ushirikina. Moja ya sababu hizo ni umasikini wa waamini unaowapelekea kukosa elimu, afya na maisha bora. Mazingira kama haya yanafanya ushirikina ushamiri na kwa jinsi mtu anavyokuwa dhaifu katika imani, vivyo hivyo anaathirika vibaya na upepo wowote utakaovuma. Kizazi cha mtu aliye katika hali hii kinapokonywa fursa ya kurithishwa imani iliyo bora zaidi, kwani mazingira yanayotawala yanakuwa ni ya kutafuta ufumbuzi wa matatizo kupitia nguvu za giza, ambazo ndiyo huduma waliyonayo karibu, kuliko kupitia nguvu za mwanga, kama elimu bora, afya bora na huduma za kiroho zilizo bora na karibu. Kundi la wale wanaojitangaza kutomwamini Mungu, hasa kati ya wasomi walioathiriwa na ushawishi wa kimagharibi, linazidi kukua pia. Zaidi sana ni kule kukosekana kwa malezi ya kina, huu ukiwa ni udhaifu, kwa upande mmoja wa wachungaji wasiotenga muda wao wa kutosha kwa ajili ya kutoa katekesi ya kina na endelevu kwa waamini, na kwa upande mwingine, ugumu wa waamini kutoa muda wao kufuata mafundisho ambayo yangewajenga kiimani. Athari ya malezi ya juu juu ya kiimani au ya watu kutopenda kufuata katekesi na mafunzo mengine ni kubwa sana. “Leo katika Afrika ‘malezi ya kiimani… mara nyingi hukomea katika kiwango cha chini sana, na dini nyingine kwa urahisi hunufaika katika ulegevu huu’.”

Siku hizi inakuwa vigumu sana kumtofautisha mkristo na mtu mwingine yeyote asiye mkristo. Imekuwa dhahiri kwamba wote wanatenda uovu uleule na kufuata mienendo ile ile mibaya inayoshusha utu na hadhi ya mwanadamu. Udhaifu huu wa kushindwa kuiishi imani yetu kikamilifu unawafanya wakristo washindwe kumpa Mungu utukufu na sifa kwa njia ya matendo yao. Mt. Ireneo anasema: “Utukufu wa Mungu ni mwanadamu aliye hai kabisa.” Kwa maneno mengine, ndiyo kusema, utukufu wa Mungu ni mwanadamu kuishi kikamilifu, kwa utauwa, akiyachukulia maisha yake kuwa ni ushuhuda wa upendo wa Mungu duniani. Ukamilifu huu kwa mkristo unajidhihirisha katika tendo la kuiweka imani katika matendo ya kila siku. Ukamilifu huu unawezekana kwa sababu mkristo anamwamini Kristo aliyekuja ili ampatie uzima na awe nao tele; yaani, awe nao katika ukamilifu wote (Rej. Yn 10:10). Na Kristo huyu ndiye ambaye “ndani yake ndimo ulimokuwa uzima, nao ule uzima ulikuwa nuru ya watu” (Yn 1:4). Kwa hivi safari ya imani ndiyo inayotuvusha kutoka katika hali ya ilimradi naishi tu na kuanza kuishi kikamilifu.

Mwaka wa Imani kama ilivyokuwa kwa Sinodi ya 13 ya Kawaida ya Maaskofu iliyofanyika mwaka uliopita (2012), ni mwaliko kwa wakristo kurudia kuchukua uamuzi madhubuti wa kuiishi imani yao kikamilifu. Wakristo wanapaswa kutambua kuwa: “Bwana ndiye lengo la historia ya kibinadamu, ‘kitovu cha matarajio ya historia na ya ustaarabu’, kiini cha uzao wa kibinadamu, furaha ya kila moyo, na utimilifu wa matumaini yote.” Hili litadhihirika kama Wakristo tutaupokea kwa moyo radhi wito wa Mtume Yakobo anayesema: “Iweni watendaji wa neno, wala si wasikiaji tu, hali mkijidanganya nafsi zenu” (Yak 1:22). Kwa sababu, “popote pale Mungu anapofungua mlango kwa neno ili kutangaza fumbo la Kristo (Rej. Kol 4:3), papo hapo anapaswa kuhubiriwa kwa ujasiri (Rej. 1Kor 9:16; Rum 10:14) na ushujaa mbele ya watu wote (Rej. Mdo 4:13. 29. 31…), Mungu aliye hai na Yule aliyemtuma kwa ajili ya wokovu wa wote, yaani Yesu Kristo.”

SURA YA TATU

FUNDISHO LA JUMLA

Matatizo na migogoro iliyokuwa inalikabili Kanisa la Korinto ilitishia kuua imani changa ya waamini wa Korintho. “Kwa vipimo vya kibinadamu hali ya Korintho haikuwa na rutuba nzuri kwa upandaji wa imani na maadili ya kikristo, lakini kisichowezekana kwa akili ya binadamu, kiliwezekana kwa nguvu ya Mungu.” Paulo anayatafutia ufumbuzi matatizo ya jumuiya hii akijengea yote juu ya msingi wa imani.

Imani maana yake ni nini?

Haya mambo “yatarajiwayo” na “yasiyoonekana” si nadharia isiyokuwa na msingi. Haya mambo “yatarajiwayo” na “yasiyoonekana” ni tamanio la kuishi katika muungano na Mungu, Mungu ambaye tumekwishamuona katika nafsi yake ya pili; yaani, katika Yesu Kristo. Kama Yesu mwenyewe anavyosema, “Aliyeniona mimi amemwona Baba” (Yn 14:9), kwa sababu imani “ni jibu la mtu kwa Mungu ambaye anajifunua mwenyewe na kujitoa mwenyewe kwa mwanadamu.” Uhusiano huu mpya kati ya Mungu na mwanadamu ambao kwa njia ya Ubatizo, mwanadamu anafanyika kuwa mwana wa Mungu, unatuwezesha kutembea katika imani ya yale tunayoyatarajia katika ulimwengu ujao.

Neno la Mungu na Sakramenti zake zinatufunulia njia za imani na zinakuwa ni hakikisho la kile tunachokiamini. Na kama anavyosema Mwenyeheri Yohane Paulo wa Pili, “Kwa kusadiki na kujikabidhi kwa Mungu, tunaitikia neno la Mungu.” Mt. Ambrose anapowafundisha Wakristo wapya waliobatizwa mabadiliko yanayoendana na Sakramenti ya ubatizo waliyoipokea anasema: “Hapo awali mliona kwa macho ya mwili, sasa mnaona kwa macho ya moyo.” Hivi ndivyo wale wote waliompokea Yesu kama Bwana na Mwokozi wao wanavyotakiwa kuishi na kutembea kuelekea Ufalme wa Mungu. Kuona huku kwa macho ya moyo ndiyo kuona kwa imani. Hii ndio kusema anayeamini ameamua kujikabidhi kwa Mungu na anaahidi kuishi kiaminifu kadiri ya matakwa ya Neno la Mungu na ahadi zake. Tendo hili la imani kuu ya kusadiki pasipo kuona (Rej. Yn 20:29) lina tuzo lake, kama anavyotusaidia kung’amua Mt. Agostino anaposema: “Imani ni kuamini kile usichokiona, na tuzo ya imani hii ni kuona kile ulichoamini.”

Imani ndio inayotupatia hakikisho la msingi ambalo juu yake tunayasimika maisha yetu yote. Imani inakuwa ni mlango usioweza kufungwa na yeyote. Kama tunavyosoma katika waraka wa sita kati ya nyaraka saba zilizoelekezwa kwa makanisa, kanisa la Filadelfia wanaambiwa: “Tazama, nimekupa mlango uliofunguliwa mbele yako, ambao hapana awezaye kuufunga” (Ufu 3:8). Mlango huu daima uko wazi na kwa neema ya Mungu kila mtu anaweza kuupitia, iwapo tutakuwa tayari “kurekebisha maisha yetu kuendana na ukweli wa ulimwengu mpya.”

Kanisa katika Mwaka huu wa imani linatuelekeza pia kukua katika imani kwa njia ya tafakari na kujifunza kwa kina Kanuni ya Imani; yaani, imani tunayoikiri. Kwa njia ya Sakramenti; yaani, imani tunayoiadhimisha. Kwa njia ya Amri Kumi za Mungu; yaani, imani tunayoiishi. Na kwa njia ya tafakari ya Sala ya Bwana; yaani, imani tunayoisali. Hivi ndivyo mafundisho ya Katekisimu ya Kanisa Katoliki yalivyopangwa na kubainisha kwa ufasaha mkubwa muhtasari wa namna mkristo anavyotakiwa kuishi.

Imani kwa Mungu na kwa Neno lake

Imani kwa Kanisa

Safari yetu ya kukua katika imani ndani ya Kanisa inaifanya nafasi ya Kanisa kwa wokovu kuwa ni ya muhimu sana. Umuhimu wake unatokana na ukweli kwamba lenyewe ni Mwili wa Fumbo (Kol 1:18) wa Kichwa ambaye ni Kristo mwenyewe. Ndiyo maana, Kanisa “ni mwezi wa kweli. Kutoka katika mwanga usiokuchwa wa nyota ya kidugu, linapata mwanga wa umilele na wa neema. Kimsingi, Kanisa haliangazi mwanga ulio wake kwa asili, bali mwanga wa Kristo. Kanisa linapata mng’ao wake kutoka kwenye jua la haki, ili baadaye liweze kusema: mimi ninaishi, lakini si mimi bali Kristo anaishi ndani yangu (Gal 2:).” Ni kutokana na uhusiano huu uliopo kati ya Kristo na Kanisa ndio maana Mt. Sipriano hasiti kutusaidia kutambua kuwa; “Kama hatuna Kanisa kama mama, hatuwezi kuwa na Mungu kama Baba.”

Imani iliyo hai

Imani hai: dhihirisho la matumaini na upendo

Changamoto mbali mbali hasa za mahusiano na watu wa Jumuiya nyingine za Kikristo na dini nyingine.

Katika siku za karibuni yamejitokeza matukio yasiyopendeza na ya kusikitisha. Kashfa dhidi ya dini na madhehebu mengine zinazidi kuendelea na hali hiyo inaanza kuonekana kuwa ni utamaduni usio rasmi wa Taifa letu kwa sababu unafumbiwa macho. Yamekuwepo matukio ya kuchomwa moto kwa nyumba za ibada na baadhi ya vyombo vya habari vinavyomilikiwa na madhehebu ya dini kutumika kuanzisha na kuendeleza malumbano, uchochezi, chokochoko na kashfa za kidini. Hali hii haijengi na ni kukosa heshima kwa imani za wengine. Kanisa linaamini kwa dhati kabisa kuwa, “Katika matumizi ya uhuru wowote, watu lazima waheshimu kanuni ya kimaadili ya uwajibikaji wa binafsi na wa kijamii.” Kama Kanisa Katoliki nchini tunawaomba waamini wetu msishawishike kutenda jambo lolote kinyume na maelekezo ya upendo wa kiinjili. Kuweni macho mkidumu katika sala. Kuweni wapole kama hua, lakini wenye busara kama nyoka (rej. Mt 10:16). Tunaomba msitumie muda wenu kuhubiri juu ya imani zisizowahusu. Jikiteni katika kuijua na kuiishi imani yetu kwa kina. Lakini pia tunaziomba mamlaka kuu kutoruhusu kujengeka utamaduni wa kusia mbegu za chuki na migongano inayoteteresha imani. Tusikubali kufika mahali ambapo matukio yasiyo ya kawaida yakaonekana kuwa ni ya kawaida, hasa yanapoendelea kutokea na nguvu za dola zikaonekana kuwa kimya au kuzidiwa nguvu.

Ushuhuda wa Imani

Familia

Kazini na katika Jumuiya

Imani ya kweli, ambayo inajidhihirisha katika tendo la waamini kujitoa kama vyombo safi ambavyo Mungu anavitumia kuiumba upya na kuitakatifuza dunia, ni chachu ya kweli kwa mwanadamu na kwa ulimwengu. “Je, si kazi ya Kanisa kutoa mwanga wa Kristo katika kila kipindi cha historia? Si kazi yake kufanya uso wa Kristo ung’are pia mbele ya vizazi vya hii milenia mpya?” Basi, wakati huu wa Kwaresima ni wakati wa kuifanya upya imani yetu kwa njia ya Sakramenti za Kanisa, hasa Sakramenti ya Upatanisho. Vile vile, huu ni wakati wa kufufua matendo ya huruma na upendo na kuyafanya kuwa endelevu katika maisha yetu.

Kanisa hapa nchini linatambua “mchango mkubwa ambao wanawake na wanaume walitoa na kusaidia kukua na kuendelea kwa jumuiya kwa njia ya ushuhuda wa maisha yao.” Baba Mtakatifu Mwenyeheri Yohane Paulo II atabaki kwetu kuwa ni tunda la utakatifu uliojidhirisha katika uaminifu wake kwa Kristo aliyemtanganza na kumtumikia. Maisha yake ya sala, uvumilivu, uongozi wake shupavu na msimamo wake usiotetereka katika kuitafuta na kuikazia macho sura ya Yesu, imemfanya kuwa shahidi wa imani anayepaswa kuwa mfano wa kuigwa. Wapo pia Watanzania wenzetu ambao maisha yao yalikuwa ni kielelezo cha imani inayojidhihirisha katika matendo. Mtumishi wa Mungu, Mwalimu Julius Nyerere, mwanasiasa mweledi, akiongozwa na dhamiri ya kikristo, ni mmoja wa wakristo waliotukuka katika maisha ya uadilifu wa kisiasa na kiutu. Mtumishi wa Mungu Sr. Bernadetta Mbawala wa shirika la masista Wabenediktini wa Mt. Agnes Chipole, naye alifanikiwa kuitafsiri imani katika maisha yake na hivi akaishi maisha ya upendo unaobubujika kutoka katika imani kwa Mungu na kwa Kanisa. Wakumbukeni hawa na wengine wengi walioishi miongoni mwetu wakimshuhudia Kristo kwa maisha yao, tena, “iigeni imani yao” (Ebr 13:7).

SURA YA NNE

MATUKIO MUHIMU

Miaka 150 tangu Wamisionari wa Kwanza walipotua visiwani Zanzibar

Wamisionari wa Shirika la Roho Mtakatifu walipofika Zanzibar, mnamo mwaka 1860, hawakuishia hapo, bali wakitokea katika visiwa hivyo waliivusha mbegu ya imani hadi Tanganyika ya wakati huo na kuanza kuipanda katika mji wa Bagamoyo mnamo mwaka 1868. Mbegu hii ya imani iliendelea kuchipuka na kukua kupitia wamisionari wa mashirika mbali mbali; wakiwemo Wamisionari wa Afrika, Wabenediktini wa Mt. Ottilia na wengine wengi baada yao, ambao wote katika ujumla wao walikuja kwa lengo la kuinjilisha na kuhakikisha kuwa imani inaota mizizi yake katika maeneo ya nchi yetu. Wamisionari hawa pamoja na kuwa na karama mbali mbali, waliunganishwa na lengo moja ambalo lilikuwa ni kutangaza habari njema. Kwa sababu hiyo, kila kundi, kwa wakati wake na kwa namna yake limetoa mchango wake uliotukuka, ama katika kupanda au katika kumwagilia mbegu na mche wa imani, na Mungu ameendelea kuukuza huu mche wa Imani (Rej. 1Kor 3:6).

Mwaka wa Imani na Mkutano wa Kawaida wa Kumi na Tatu wa Sinodi ya Maaskofu

Mwaka wa Imani ni mwaliko wa kurudia upya ungamo la imani na kulitia katika matendo ya maisha ya kila siku. Ni wakati wa kupokea kwa shukrani zawadi ya imani ambayo kwa ubatizo mlango wa mahusiano ya kina na Mungu unafunguliwa. “‘Mlango wa Imani’ (Mdo 14:27) daima umefunguliwa kwa ajili yetu na kutuongoza katika muungano na Mungu na kutuingiza ndani ya Kanisa lake. Inawezekana kuvuka kizingiti hicho pale neno la Mungu linapotangazwa na moyo unapojiruhusu kuundwa kwa kugeuzwa na neema. Kupita katika mlango huo ni kuanza safari itakayodumu kwa maisha yote.” Safari hii kwa wakati wa sasa inabeba pia mwaliko wa Uinjilishaji Mpya kwa sababu zipo dalili na maelekeo makubwa ya Wakristo kusahau au/na kuzembea maisha ya imani.

Imani ya Kanisa sio tu matamko mbalimbali ya Kanisa, bali ni uhusiano hai na Yesu Kristo, aliye Kichwa cha Kanisa, na uhusiano na Mwili wake, yaani Kanisa. Tunachokiamini ni Ukweli uliofunuliwa kwetu na Yule ambaye ndani yake tunaamini, Yesu Kristo, Ukweli unaoendelezwa na Kanisa chini ya maongozi ya Roho Mtakatifu. Kwa hivi, Kanisa lina wajibu huo wa kuiendeleza imani kwa kuwa, “Kazi ya kueneza Injili ni wajibu na ndio utume halisi wa Kanisa.”Njia ya kutekeleza wajibu huo ni “kutweka mpaka kilindini”, ambako ndiko dhamana ya wakati huu wa kihistoria kwa Kanisa iliko. Hatua hii ya matumaini italiwezesha Kanisa kuchukua hatua mpya mbele katika historia.

SURA YA TANO

IMANI KATIKA MAISHA YA KISIASA

Katiba ya Jamuhuri ya Muungano wa Tanzania

HITIMISHO

Kipindi cha Kwaresima, kama ulivyo pia Mwaka wa Imani, ni safari kuuelekea Ufufuko wa Bwana, ambao ni mlango wetu sisi wa kuingia katika maisha mapya ya uzima wa milele. Kumshuhudia Kristo Mfufuka ni kuishi katika upya wa maisha. Na kwa kuwa tunazidi kupoteza tunu bora za kuishi katika upya wa maisha, hatuna budi kujikita katika Uinjilishaji Mpya wenye lengo la kutufanya upya katika wajibu wetu wa Kikristo na kusaidia kuufanya ulimwengu kuwa mahali ambapo Mungu anapewa utukufu na sifa. Tunawaalika pia kushiriki kikamilifu kalenda na mipango iliyopendekezwa na Kanisa la Ulimwengu kwa Baraza la Maaskofu, Majimbo, Parokia, Vigango na Vyama vya Kitume. Msiogope. Hatuko peke yetu. Simameni imara katika imani. Pamoja nasi katika safari hii ya imani tunaye Mama Mbarikiwa Bikira Maria. Huyu ni Mama wa Imani, aliyepata heri kwa sababu alisadiki na kwa kusadiki kwake yakatimizwa aliyoambiwa na Bwana (Rej. Lk 1:45). Tunawatakieni safari njema ya imani katika mfungo wenu wa Kwaresima. Safari hii imfikishe kila mmoja wetu kwenye furaha ya Pasaka ya Ufufuko.

Ni sisi Maaskofu wenu,