Më 28 shkurt kujtojmë studiuesin e madh prof. Injac Zamputtin, në përvjetorin e
vdekjes së tij. Studiuesi i madh prof. Injac Zamputti ka lënë pas trashëgim një
vepër shumë vëllimshme letrare e historike, ishte ekspert i madh i historisë mesjetare
të Shqipërisë, siç dëshmojnë veprat e tij mbi Dokumentat nga shek. XV deri në shek.
XVII për Historinë. Botoi 10 vëllime në të cilat transkriptoi, përktheu e komentoi
relacione, regjistra e shënime të ndryshme nga arkivat mesjetare të Raguzës, të Venedikut
e të Vatikanit. Pastaj kujtojmë veprat tjera novelistike “Zemra njerëzish” (1940);
“Atje nën hijen e Rozafës” (1944), dramën “Damjani himarjot” dhe “Guri i Themelit”,
deshifrimin e Anonimit të Elbasanit, veprën “Përpjekjet e shqiptarëve për liri e pavarësi
në shekullin XVI-XVII”. Botoi edhe studime mbi veprën e dom Gjon Buzukut, “Meshari”,
të Budit, Bardhit, Bogdanit dhe përktheu “Burgimet e mia” të Pashko Vasë Shkodranit.
Në moshë të shtyrë botoi veprat “Eskursion në dy vepra të Kadaresë”, “Fishta – koha,
njeriu, vepra” dhe bashkëpunoi me revistën “Hylli i Dritës” të paskomunizmit. Në
moshën 83 vjeçare, përlot me Shqipërinë, gjuhën, historinë e letërsinë e saj, vendosi
të largohet nga atdheu për në Itali. U vendos në Tivoli, pranë Romës ku edhe ndërroi
jetë më 28 shkurt 1998, i ngushëlluar me të gjitha sakramentet e dashurinë e familjes
së tij të dashur.