Wiara chrześcijańska jest wolną odpowiedzią, jakiej człowiek udziela Bogu objawiającemu
się w Jezusie Chrystusie. Taka odpowiedź jest jednak niemożliwa bez Bożej łaski. Katechizm
stwierdza: „Wiara jest darem Bożym, cnotą nadprzyrodzoną wlaną przez Niego” (KKK 153).
Jednocześnie Katechizm podkreśla, iż wiara nie jest przeciwna „ani wolności, ani rozumowi
ludzkiemu” (KKK 154). Łaska Boża bowiem nie ogranicza nas, ale – na odwrót – otwiera
przed nami nowe możliwości. Innymi słowy, żywa relacja z Bogiem czyni nas bardziej
osobami ludzkimi, wolnymi i odpowiedzialnymi.
A jaki jest główny motyw przyjęcia
wiary chrześcijańskiej? Przyjmujemy prawdy wiary, ponieważ uznajemy je za wiarygodne,
dobre i piękne. Przyjmujemy je, bo zostały nam przekazane przez rodziców, przez inne
ważne w naszym życiu osoby, przez wspólnotę Kościoła. Ostatecznie jednak „wierzymy
– jak czytamy w Katechizmie – z powodu autorytetu samego objawiającego się Boga, który
nie może ani sam się mylić, ani nas mylić” (KKK 156).
Katechizm stwierdza także,
że „wiara jest pewna, pewniejsza niż wszelkie ludzkie poznanie” (KKK 157). Takie stwierdzenie
można nas zdziwić. Trzeba jednak mieć na uwadze, że nie chodzi tutaj o pewność typu
matematycznego, jak to, że dwa plus dwa jest cztery. Pewność wiary ma charakter egzystencjalny
(praktyczny) i właśnie dlatego możemy budować na niej własne życie. Bóg jest ze mną,
kocha mnie, Chrystus zbawi, ocali moje życie – to jest pewność, jaką daje wiara.
Inną
cechą wiary jest wysiłek rozumienia jej samej. Łaska Boża daje nam „światłe oczy serca”
(por. Ef 1,18) i pozwala coraz lepiej rozumieć prawdy objawione przez Jezusa. Katechizm
odwołuje się do słów św. Augustyna: „Wierzę, aby rozumieć, i rozumiem, aby głębiej
wierzyć”. Przyjmijmy te słowa jako zaproszenie do pogłębionej lektury Katechizmu.