Беларусь: у Пінску памятаюць пра мучаніцкую смерць кс. Вітальда Івіцкага
2013 год у Пінскай
дыяцэзіі пачаўся з успаміну сумнай даты. Роўна 70 гадоў таму, у студзені 1943 г.,
у Янаве Палескім (цяпер Іванава, Брэсцкай вобласці) немцамі былі расстраляны 40 чалавек.
Сярод іх быў і каталіцкі святар – кс. Вітальд Івіцкі, які ў той час выконваў абавязкі
генеральнага вікарыя Пінскай дыяцэзіі. Ксёндз Івіцкі быў арыштаваны гестапа разам
з іншымі паважанымі мясцовымі жыхарамі – карную акцыю немцы задумалі ў помсту за вызваленне
атрадам Арміі Краёвай вязняў пінскай турмы. Незвычайна, за некалькі хвілін перад расстрэлам,
фашысты вырашылі адпусціць некаторых закладнікаў, у тым ліку Вітальда Івіцкага. Але
святар, не раздумваючы, прапанаваў абмяняць сваё жыццё на жыццё іншага чалавека –
кіраўніка чыгункі, шматдзетнага бацьку. Кс. Івіцкі зрабіў свой выбар і – прыняў мучаніцкую
смерць.
У Пінску яшчэ жывуць тыя людзі, якія сустракалі святара асабіста,
астатнім – трэба нагадаць пра яго прыклад радыкальнай любові да чалавека, расказаў
Біскуп Пінскі Антоній Дзям’янка. “Мы адзначаем 70 гадоў са дня смерці, каб паказаць,
якую любоў гэты чалавек наследваў – практычна любоў Езуса Хрыста. Так як піша святы
евангеліст Ян, што Езус аддаў сваё жыццё за нас, а мы павінны аддаць сваё жыццё за
братоў сваіх. У Год веры мы асабліва хочам наблізіць да божага народа гэтыя светлыя
постаці людзей, якія пражылі жыццё, адзначыліся верай, далі прыклад веры нават да
праліцця крыві”, - падзяліўся іерарх.
Кс. Вітальд Івіцкі нарадзіўся ў Вільні,
вучыўся ў Рыме, працаваў у Пецярбургу, але потым каля 20 гадоў служыў у Беларусі –
выкладаў у Пінскай духоўнай семінарыі, быў пробашчам брэсцкага касцёла Узвышэння Святога
Крыжа, застаўся ў Пінску падчас савецкай, а потым нямецкай акупацыі. Доўгі час падрабязнасці
смерці святара ў студзені 43-га былі не вядомы – выраватаванаму ім чалавеку забаранілі
расказваць, як адбывалася пакаранне. Да 70 гадавіны смерці кс. Івіцкага выдадзена
невялікая кніга, на старонках якой расказваецца аб ім, а яшчэ ў ёй змешчана 51 імя
святароў-мучанікаў – гэта толькі з Пінскай дыяцэзіі – з перыяду Другой сусветнай вайны.