O Katechizmie w Roku Wiary 9 – interpretacja wiary

Tradycja i Pismo Święte są dwoma drogami przekazywania Bożego Objawienia. Nie tworzą one jednak jakiejś statycznej, ustalonej raz na zawsze w jednym kształcie rzeczywistości, ale – jako że zostały powierzone wspólnocie Kościoła – są strzeżone, głoszone i praktykowane na coraz to nowe sposoby, przy jednoczesnym zachowaniu wierności nauczaniu Apostołów.
Wierność wierze Apostołów, aby nie zdegradować się do powtarzania tych samych formuł bez rozumienia ich znaczenia, wymaga ciągłej interpretacji. Musimy podejmować wysiłek wyrażania tajemnic wiary w odpowiednim dla słuchaczy języku. Interpretowanie Pisma Świętego i Tradycji nie tylko nie zagraża ponadczasowej ważności dogmatów, ale – wręcz przeciwnie – jest warunkiem sine qua non wiernego przekazywania wiary kolejnym pokoleniom w każdej epoce i kulturze.

85 numer Katechizmu przypomina nam, za Soborem Watykańskim II, że „zadanie autentycznej interpretacji słowa Bożego, spisanego czy przekazanego przez Tradycję, powierzone zostało samemu tylko żywemu Urzędowi Nauczycielskiemu Kościoła”, to znaczy biskupom będącym w jedności z Papieżem. Urząd ten nie jest jednak ponad Słowem Bożym, ale mu służy, słucha go, strzeże i wiernie wyjaśnia.

Można powiedzieć, że Magisterium Kościoła jest konkretną realizacją obietnicy Jezusa: „Duch Prawdy doprowadzi was do całej prawdy” (J 16,13). Działanie Ducha Świętego nie dokonuje się w sposób demokratyczny, tak jakby prawda objawiona miała polegać na opinii prezentowanej przez większość. Duch działa oczywiście w całym Kościele, w każdym wiernym, ale w szczególnych momentach wyraża się, na ile to możliwe precyzyjnie, poprzez Urząd Nauczycielski Kościoła.

Nie próbujmy zatem tworzyć sobie wiary wedle naszego upodobania, zgodnej z naszymi poglądami, ale pamiętajmy o słowach Chrystusa wypowiedzianych do Apostołów: „Kto was słucha, Mnie słucha” (Łk 10,16).

Dariusz Kowalczyk SJ