Atë Vinçenc Malaj “Vdekja”

Atë Vinçenc Malaj “Motra Vdekje

Hyjtë vezullojnë e vdesin natën
ashtu si shumë sende të tjera.
S’e di se pse janë të ngrita
netët kur shuen pranvera!

N’sa unë due dritë, shumë dritë,
e shumë vezullime hyjore,
në çastin ma fatbardhë,
kur t’ ndiej si më merr për dore,
motra që asht tue ardhë
vdekja trupore!

“La Sorella morte”, marrë nga përmbledhja poetike “Papërdhokë e gurë faqokë”, Misioni Françeskan, Tuz-Malësi, Tuz 2010, fq. 58 përkthyer nga italishtja.

Atë Vinçenc Malaj “Vdekja”

Vdekje n’t’vërtetë nuk ka,
ajo s’âsht landë,
as ekzistencë...
Ajo, po, âasht ekstazë,
një kurrgjâsend,
ankth, trishtim,
tymtajë...
shkapërcim prej shtegut n’shteg,
m’tjetrânë si bazë,
kalim prej shkretisë n’oazë...
Rrugë që njitet përpjetë
prej bregut në breg
e ulet prap n’teposhtë
n’tatpjetë...

Ajo âsht urë,
tejkalim si nëpër unazë,
tunel, galerí nëndhese,
udhëtim ânemëkand
prej një jete së shkurtë
e të shueme
të këtij shekulli të zí
në tjetrën jetë:
mâ të mirë,
mâ të bukur
mâ të lirë
fatlume në lumní...

Marrë nga përmbledhja poetike “Papërdhokë e gurë faqokë”, Botim i Misionit Françeskan, Tuz-Malësi, Tuz 2010, fq. 32