O Katechizmie w Roku Wiary 5

Etapy objawienia

Człowiek może poznać Boga głębiej tylko wtedy, jeśli sam Bóg zechce mu się objawić. I rzeczywiście, Bóg dał się poznać w ludzkiej historii. Katechizm, począwszy od numeru 54, mówi o etapach objawienia. Już na początku Bóg zwrócił się do pierwszych rodziców zapraszając ich do wewnętrznej komunii z sobą. I to zaproszenie nigdy nie zostało cofnięte. Nawet w wyniku tej antropologicznej katastrofy, którą nazywamy grzechem pierworodnym. Po upadku pierwszych rodziców Bóg wiele razy wychodził ku człowiekowi oferując mu przymierze.

Historia Noego jest pierwszym tekstem biblijnym, w którym Bóg zawiera przymierze z człowiekiem. Tęcza jest znakiem tego przymierza. „Rzekł Bóg do Noego: «To jest znak przymierza, które zawarłem między Mną, a wszystkimi istotami, jakie są na ziemi»” (Rdz 9,17). Katechizm podkreśla, że „przymierze z Noem pozostaje w mocy, dopóki trwa czas narodów, aż do powszechnego głoszenia Ewangelii” (n. 58). Zdanie to przywodzi na myśl tajemniczą wypowiedź Jezusa z ewangelii Łukasza: „A Jerozolima będzie deptana przez pogan, aż czasy pogan przeminą” (21,24).

Innym przymierzem jest przymierze z Abramem. „Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi” (Rdz 12,3) – powiedział Bóg do Abrahama. Lud pochodzący od Abrahama stanie się rzeczywiście depozytariuszem obietnic danym patriarchom, to znaczy ludem wybranym. Z tym właśnie ludem Bóg zawrze Przymierze na Synaju. Ten lud, za pośrednictwem Mojżesza, otrzyma Dekalog: dziesięć słów życia.

Przymierza osiągają swą pełnię w osobie Jezusa Chrystusa, który jest „jedynym, doskonałym i ostatecznym słowem Ojca” (KKK, 65).

Przypominajmy sobie zatem przymierza Boga z ludźmi, które dotyczą także nas. W historii Noego, Abrahama, a przede wszystkim Jezusa z Nazaretu możemy odkryć sens i cel naszego życia.

ks. Dariusz Kowalczyk SJ