Abp Müller o ratzingerowskiej „hermeneutyce ciągłości” nauczania Vaticanum II
Sobór Watykański II nosi ślady pióra Benedykta XVI – w ten sposób abp Gerhard Müller
skomentował siódmy tom „Dzieł wszystkich” Josepha Ratzingera. Książka zawiera publikacje
przyszłego Papieża z czasów, gdy włączył się on w popularyzację wyników Soboru Watykańskiego
II.
Prefekt Kongregacji Nauki Wiary wziął udział w prezentacji wydanych w
Watykanie „Dzieł...”. Podkreślił znaczący, krytyczny wpływ prof. Ratzingera jako soborowego
eksperta na tzw. schemat De fontibus Revelationis, który był podstawą wypracowanej
później Konstytucji o Objawieniu Bożym Dei Verbum. Echo ówczesnych dyskusji
noszą skierowane do Kurii Rzymskiej słowa Benedykta XVI z 2005 r. na temat odczytywania
Soboru Watykańskiego II w kluczu „ciągłości” albo „zerwania” w stosunku do Tradycji.
Abp Müller szeroko omówił ówczesną ratzingerowską teologię, w tym wpływ myśli
Augustyna i Bonawentury na ujęcie w niej Kościoła i Objawienia. Zaznaczył, że publikacje
te wpisują się jednoznacznie w hermeneutykę „ciągłości” – jedyną ortodoksyjną interpretację
soborowego nauczania. Po drugiej stronie – stwierdził prefekt Kongregacji Nauki Wiary
– lokuje się „heretycka” interpretacja „zerwania”. I jak zaznaczył, taką hermeneutykę
podzielają, choć z różnych pozycji, zarówno współcześni moderniści, jak i tradycjonaliści.