Sot, Shqipëria dhe të gjitha trevat shqiptare janë në festë. Përkujtohet lumnimi i
Nënë Terezës, themelueses së Motrave të Bamirësisë, sari i bardhë i të cilave vazhdon
të duket në çdo kënd të botës, ku ndjehet nevoja për t’u kujdesur për më të varfërit
e të varfërve, për më të fundmit e kësaj shoqërie. Jeta e Nënë Terezës i flet njerëzimit,
e mëson atë të ecë në rrugët, që ajo i shkeli për të shuar etjen për Zotin, për të
sjellë dashurinë e Krishtit. Një zemër e pastër është një zemër që shërben. Një
zemër e pastër është e lirë të dhurojë, është e lirë të dashurojë aq sa të dhembë. Një
zemër e pastër sheh Jezusin tek i urituri Tek i paveshuri, pa shtëpi; tek
njeriu i vetmuar, i padëshiruar, i padashur, lebroz, i alkoolizuar, i braktisur
në rrugë; tek ai që vdes për bukë. Por nuk është uri veç për bukë; mund
të kesh uri për dashuri. Të jesh lakuriq nuk do të thotë të jesh veç i paveshur,
do të thotë të jesh i zhveshur nga dinjiteti. Të jesh pa çati mbi krye nuk
do të thotë veç të mos kesh një shtëpi për të jetuar, do të thotë edhe të jesh i braktisur
nga të gjithë, i padëshiruar, i padashur, i lënë mënjanë; e të harrosh kështu se ç’është
gëzimi, ç’është nxehtësia e një dore që të përkëdhel.