Jak co miesiąc, Ojciec Święty poleca modlitwom wiernych dwie intencje: ogólną
i misyjną. Pierwsza z nich to: „Aby postępowanie polityków cechowały zawsze uczciwość,
prawość i umiłowanie prawdy”. Głęboką refleksję nad prawem i polityką Benedykt XVI
podjął, przemawiając przed rokiem, 22 września 2011 r., w niemieckim parlamencie:
„Polityka
musi być działaniem na rzecz sprawiedliwości i tworzeniem w ten sposób podstawowych
przesłanek dla pokoju. Oczywiście polityk będzie szukał sukcesu, bez którego nie byłoby
możliwe skuteczne działanie polityczne. Sukces podporządkowany jest jednak kryterium
sprawiedliwości, woli przestrzegania prawa i znajomości prawa. Sukces może również
omamić, otwierając drogę do zafałszowania prawa, do niszczenia sprawiedliwości. «Czymże
są więc wyzute ze sprawiedliwości państwa, jeśli nie wielkimi bandami rozbójników?»
— powiedział kiedyś św. Augustyn (De civitate Dei, IV, 4, 1). My, Niemcy, wiemy z
własnego doświadczenia, że słowa te nie są czczymi pogróżkami. Przeżyliśmy odłączenie
się władzy od prawa, przeciwstawienie się władzy prawu, podeptanie przez nią prawa,
tak iż państwo stało się narzędziem niszczenia prawa — stało się bardzo dobrze zorganizowaną
bandą złoczyńców, która mogła zagrozić całemu światu i zepchnąć go na skraj przepaści.
Służba prawu i walka z panowaniem niesprawiedliwości jest i pozostaje podstawowym
zadaniem polityka”.
Ojciec Święty poleca nam też intencję misyjną. We
wrześniu mamy się modlić, „aby we wspólnotach chrześcijańskich wzrastała gotowość
do ofiarowania misjonarzy, kapłanów i wiernych świeckich, a także konkretnych zasobów
Kościołom uboższym”. Papież często wzywa do takiego zaangażowania. Szczególną do tego
okazją jest doroczny Dzień Misji (Światowy Dzień Misyjny) i przygotowujące do jego
obchodów orędzie.
Sprawie tej Benedykt XVI poświęcił w znacznej mierze swe
misyjne przesłanie sprzed trzech lat. Przypomniał, że Kościół powszechny musi być
odpowiedzialny za głoszenie Ewangelii wszystkim narodom. Cały Kościół ma się angażować
w misję ad gentes. Winna ona stanowić priorytet planów duszpasterskich każdego Kościoła
lokalnego.
Ojciec Święty zachęcił, by Papieskie Dzieła Misyjne „zapewniały
animację, formację misyjną i pomoc gospodarczą młodym Kościołom”. Podkreślił, że „za
pośrednictwem tych instytucji papieskich dokonuje się w sposób widzialny wspólnota
między Kościołami, z wymianą darów, we wzajemnej trosce i we wspólnym planowaniu misyjnym”.
Przypomniał, że „Kościół lokalny wysyła swych misjonarzy i misjonarki, aby przekraczali
własne granice”. Prosił zatem wszystkich katolików „o modlitwę do Ducha Świętego,
aby umacniał w Kościele zamiłowanie do misji szerzenia Królestwa Bożego oraz wspierania
misjonarzy, misjonarek i wspólnot chrześcijańskich zaangażowanych na pierwszej linii
w tej misji, niekiedy w środowiskach wrogich i w prześladowaniach”. Wezwał też „do
dawania widzialnego znaku wspólnoty między Kościołami przez pomoc ekonomiczną, zwłaszcza
w okresie kryzysu, jaki przeżywa ludzkość, aby młode Kościoły lokalne były w stanie
oświecać ludy Ewangelią miłości”.
Do tematyki orędzia Papież powrócił w rozważaniu
przed modlitwą Anioł Pański 18 października 2009 r. w słowach:
„Światowy
Dzień Misyjny dla każdej wspólnoty kościelnej i dla każdego chrześcijanina stanowi
silne przypomnienie o zaangażowaniu na rzecz głoszenia i dawania świadectwa Ewangelii
wobec wszystkich, a zwłaszcza tych, którzy jeszcze jej nie znają. Pragnę wspomnieć
misjonarzy i misjonarki – kapłanów, zakonników, zakonnice i wolontariuszy świeckich
– którzy poświęcają swoje życie, by nieść w świat Ewangelię, podejmując również niewygody
i trudności, a czasem nawet znosząc autentyczne prześladowania. Dziękuję Papieskim
Dziełom Misyjnym za cenną posługę, jaką oddają ożywieniu i formacji misyjnej. Wzywam
też wszystkich chrześcijan do dzielenia się materialnie i duchowo, by pomóc młodym
Kościołom w krajach najuboższych”.