Marrëveshje e Kishës polake me Patriarkanën e Moskës. Imzot Miliore: politika e feja,
aleate për të mirën e përbashkët.
“Akt historik i pajtimit”: kështu e komentuan ipeshkvijtë evropianë Deklaratën e përbashkët,
nënshkruar pak ditë më parë nga Episkopati katolik polak dhe Patriarkana Ortodokse
e Moskës. Marrëveshjen e nënshkruan, në Kështjellën Mbretërore të Varshavës, kryetari
i ipeshkvijve polakë, Jozef Mihalik e Patriku i Moskës dhe i gjithë Rusive, Kiril
I. Gjest profetik, ky, në rrugën e dialogut, për të cilin Papa Benedikti XVI foli
në lutjen e Engjëllit të Tënzot të së dielës së kaluar, duke e theksuar fort rëndësinë
e duke shprehur dëshirën për thellimin e bashkimit vëllazëror dhe të bashkëpunimit,
për të përhapur vlerat ungjillore në botën e sotme.Po cilat janë frytet, që priten
tani? Pyetëm kryeipeshkvin Celestino Migliore, nunc apostolik në Poloni:
Përgjigje:
- Që kishat dhe shoqëritë përkatëse, mbi valën entuziaste të vullnetit
të mirë, nën shtytjen e këtij hapi të parë, të japin konkretisht ndihmesën për pastrimin
e kujtesës, për dialog e bashkëpunim, të ushqyer nga Deklarata e përbashkët.
Pyetje:
- Deklarata në fjalë u quajt “akt historik i pajtimit”. Por Kryetari i Konferencës
ipeshkvnore, imzot Jozef Mihalik, tërhoqi vëmendjen që kjo thirrje për pajtim ndërmjet
kombeve e kishave përkatëse, të mos vlerësohet me “terma politike”. Pse kjo druajtje?
Përgjigje:
- Dy Kishat motra, ortodokse e katolike, impenjohen për të dhënë kontributin
e tyre në parandalim, ndërmjetësim, pajtim të mospajtimeve, jo në kuptimin teknik
e juridik ndërkombëtar të këtij termi, gjë që i takon politikës, por sipas termave
të veta, atyre që nisen nga shndërrimi i zemrave, i mendjeve, i njerëzve të veçantë
e bashkësive. Kur politika e feja japin, secila sipas mënyrës së vet, ndihmesën e
veçantë, pa i vënë kufij njëra-tjetrës, atëherë i shërbehet më mirë e më shpejt pasurisë
së përbashkët.
Pyetje: - Në deklaratë lexojmë ftesën, që u drejtohet
besimtarëve ortodoksë e katolikë, rusë e polakë, për falje reciproke. Ç’vlerë merr
sot fjala “falje”?
Përgjigje: - Dy bashkësitë e krishtera,
si ajo katolike, ashtu edhe ajo ortodokse, e realizojnë faljen reciproke, kur ndihmojnë
njëra tjetrën për ta vlerësuar historinë e kaluar e atë të sotme e për të skicuar
ardhmërinë e përbashkët të dritës e të vërtetësisë, që është përmbi ne, të vërtetën,
që vjen nga lart, së cilës i nënshtrohemi pa kushte, duke e kërkuar të gjithë së bashku,
si të krishterë që jemi. Kjo e vërtetë na ndihmon të lypim falje e të ndërtojmë të
mirën, duke falur.
Pyetje: - Pas kësaj marrëveshjeje ndërmjet autoriteteve
të dy konfesioneve, a mund të presim hapa të tjera nga ana e dy bashkësive?
Përgjigje:
- Natyrisht. E ne shpresojmë nxehtësisht, pikërisht edhe pse ky hap i parë
tërhoqi fort vëmendjen, si shprehje e vullnetit të mirë për të dyja bashkësitë.