Lindi në gjirin e një familjeje hebrenjsh në Bratislavë më 1891. Në moshë të re pati
deklaruar se ishte ateiste. Vijoi studimet pranë universitetit të Gottingës, ku qe
nxënëse e Edmund Husserl e, më pas, asistente e tij e profesoreshë filozofie në Friburg.
Nisi të shkruajë vepra filozofike, që tërhoqën vëmendjen e rretheve evropiane të kësaj
fushe. Përktheu veprat e Shën Tomës e vijoi të jepte mësim në Institutin Pedagogjik
të Munsterit. E prekur thellë në shpirt nga biografia e Shën Terezës së Avilës, kërkoi
të pagëzohej më 1922, duke iu kushtuar, më pas, dhënies së mësimit në liceun e motrave
domenikane të Spirës. Regjimi nazist e detyroi të largohej nga katedra, sepse hebreje.
Me acarimin e mëtejshëm të përndjekjes së çifutëve, eprorët, për ta shpëtuar, e transferuan
në kuvendin e Echt-it në Holandë. Në gusht të vitit 1942 Gestapoja hyri me forcë në
kuvend. Atë dhe motrën Roza, terciare domenikane, i mbyllën në kampin famkeq të shfarosjes
në Auschwitz. Përveç grave të Ungjillit, është e para hebreje e lartuar në nderimet
e elterit nga Papa Gjon Pali II, i cili e shpalli edhe bashkëpajtore të Evropës, së
bashku me Shën Katrinën e Sienës dhe me Shën Brigjidën. U shkrua në listën e shenjtorëve
me emrin rregulltar simbolik: “Shën Tereza Benedikta e Kryqit”.