Benedikti XVI ipeshkvijve të Kolumbisë: ushqeni një fe të gjallë, përballë harresës
së Zotit.
Të shumëfishojnë veprat e dashurisë e të mëshirës për njerëzit që vuajnë e të përtërijnë
fenë e vet, përballë harresës së Zotit. Janë porositë që u dha Papa ipeshkvijve të
Kolumbisë, në Romë për vizitë ‘ad Limina’, gjatë audiencës së sotme në Vatikan. “Kolumbia
nuk është e paprekshme nga pasojat e harresës së Zotit”.Pohim i fortë,
ky, i Papës, në audiencën me ipeshkvijtë e vendit latinoamerikan. Vendi, që në të
kaluarën e shikonte fenë si themel të unitetit kombëtar, sot nuk i ka shpëtuar krizës
së vlerave shpirtërore e morale, e cila vijon të lërë gjurmët e veta të trishtuara
mbi jetën e shoqërisë. Prej këndej, nënvizoi Benedikti XVI, është e domosdoshme të
ringjallet në shpirtin e besimtarëve vetëdija se janë dishepuj e misionarë të Zotit. Papa
shprehu kënaqësinë lidhur me përpjekjet e bëra nga episkopati latinoamerikan për të
nxitur nisma të reja të ungjillëzimit, me fryte të dukshme në jetën e Kishës. Posaçërisht
kujtoi “Planin global” të Konferencës Ipeshkvnore (2012-2020), të cilin e quajti ‘rezultat
i një qëndrimi të vetëdijshëm të Kishës në Kolumbi’, përballë realitetit. Më pas Papa
i ftoi ipeshkvijtë t’i përvetësojnë propozimet e ‘Vitit të Fesë’: “Pluralizmi
fetar në rritje është faktor që kërkon maturi të veçantë”,theksoi
Ati i Shenjtë, duke kujtuar se prania gjithnjë më aktive e bashkësive pentekostale
dhe ungjillore, jo vetëm në Kolumbi, por edhe në vise të tjera të Amerikës Latine,
nuk mund të mos merret parasysh, e aq më pak, të nënvleftësohet. Prej këndej, porosia
për ta pastruar e për ta rigjallëruar fenë, gjithnjë me frymën e Shpirtit Shenjt,
përmes një hovi të ri baritor: “Shpesh herë njerëzit, që largohen
nga Kisha, nënvizoi Papa, duke kujtuar dokumentin përfundimtar të Konferencës
së përgjithshme të Episkopatit latino-amerikan e karaibik, e bëjnë këtë jo për shkaqe
doktrinore, por për shkaqe përvoje; jo për arsye dogmatike, por baritore; jo për probleme
teologjike, por metodologjike të Kishës sonë”: “Bëhet fjalë, prandaj,
për të qenë të krishterë më të mirë, më të përshpirtshëm, më mikpritës ndër famullitë
e në bashkësitë”,duke zhvilluar rregullisht katekizmin për të rinjtë
e për të rriturit, mësimin e doktrinës katolike në shkolla e në universitete e duke
thelluar devocionin marian: “Të lehtësohet edhe shkëmbimi paqësor i përvojës
me të krishterët e tjerë, pa e humbur identitetin”.Një shkëmbim i
tillë, sipas Papës, mund të jetë ndihmesë e madhe për përmirësimin e marrëdhënieve
me ta e edhe për kapërcimin e mosbesimit e të ndeshjeve të kota. Pastaj shikimi
i Benediktit XVI përfshiu gjithë situatën në Kolumbi e, prej këndej, i nxiti ipeshkvijtë
t’ia ngulin mirë sytë “fytyrës së munduar të Krishtit në kryq” për të forcuar programet
në favor të atyre, që janë burgosur padrejtësisht, e jo vetëm atyre: “Në
mënyrë të posaçme,porosti Papa, viktimave të katastrofave natyrore,
të varfërve, fshtarëve, të sëmurëve, të vuajturve”. Duhen shumëfishuar,
shtoi, nismat e solidaritetit në favor të njerëzve, që detyrohen të emigrojnë, sepse
e kanë humbur punën e nuk mund të gjejnë një tjetër; të atyre, që u mungojnë të drejtat
më themelore; që detyrohen të braktisin familjet, për shkak të kërcënimeve nga dora
e zezë e terrorit dhe e krimit; ose atyre, që janë ngatërruar në rrjetin e turpshëm
të trafikut të drogës e të armëve: “Shërbim vëllazëror e pa interes ndaj
njerëzve më të ligshtë”- këtë kërkoi Benedikti XVI nga ipeshkvijtë,
shërbim, që lind nga dashuria e Zotit për të afërmin e jo nga llogaritë njerëzore”.