Papa për vizitë në Poliklinikën “Gemelli”: pa dashuri, edhe shkenca e humb fisnikërinë
e saj
Papa Benedikti XVI ishte sot paradite për vizitë në Poliklinikën “Gemelli” në Romë,
për të festuar 50 vjetorin e themelimit të Fakultetit të Mjekësisë e të Kirurgjisë
së Universitetit Katolik të Zemrës së Krishtit. Në fjalimin e tij para bashkësisë
akademike, personelit shëndetësor dhe pacientëve, Papa theksoi se “shkenca e feja
e ushqejnë reciprokisht njëra-tjetrën”. Për herë të pestë në këtë Poliklinikë, Ati
i Shenjtë i falenderoi punonjësit për kujdesin që tregojnë ndaj të sëmurëve dhe reflektoi
me pasion për kuptimin e punës kërkimore-shkencore e të mjekësisë në dritën e fesë.
Çdo kurë mjekësore duhet të udhëhiqet nga dashuria, nënvizoi Benedikti XVI: “Pa
dashuri, edhe shkenca e humb fisnikërinë e saj. Vetëm dashuria garanton humanitetin
e punës kërkimore”. Papa vuri në dukje më pas, se teknologjitë e reja, vërtet
e kanë shndërruar botën, por jo rrallë kanë pasoja shqetësuese. Njeriu i kohës sonë
jeton shpesh i kushtëzuar nga relativizmi. I verbuar nga teknika, harron horizontin
themelor, ku e çojnë pyetjet mbi kuptimin e jetës, harron përmasën transhendentale.
Kështu, mendimi njerëzor dobësohet e madje, bëhet gjithnjë e më i dukshëm edhe një
lloj varfërimi etik, që ngre mjegull mbi normat e vlerat e vërteta: “Mendësia
kryesisht teknopraktike, shkakton një çekuilibër të rrezikshëm ndërmjet asaj, që është
e mundur teknikisht dhe, asaj, që është moralisht e mirë, duke sjellë pasoja të paparashikueshme”. Prandaj,
pohoi Papa, duhet rizbuluar vlera dhe dinamizmi i trashendencës, duhet kërkuar Zoti: “Shkenca
dhe feja e ushqejnë reciprokisht njëra-tjetrën, e kjo është gati një kërkesë që plotëson
inteligjencën e realitetit. Por, për paradoks, vetë kultura pozitiviste, duke i përjashtuar
pyetjet mbi Zotin nga debati shkencor, përcakton edhe zvetënimin e mendimit e dobësimin
e aftësisë së inteligjencës së realitetit”. Krishterimi, shpjegoi më pas Benedikti
XVI, nuk e lë fenë mënjanë, nuk e lidh vetëm me sferën private, larg arsyes, por e
interpreton realitetin duke u nisur nga Arsyeja Krijuese, nga Zoti, i cili u duk me
gjithë dashurinë e vet, përmes Birit të Tij, Jezu Krishtit. Pikërisht, duke ecur në
shtigjet e fesë, nënvizoi Papa, njeriu sheh të mirën e jetën edhe në vuajtje e në
vdekje: “Kujdesi për ata që vuajnë bëhet atëherë, takim i përditshëm me Fytyrën
e Krishtit, e përkushtimi i inteligjencës e i zemrës bëhet shenjë e mëshirës së Zotit
e të fitores së Tij mbi vdekjen”. Puna kërkimore-shkencore për të shëruar të
sëmurët, për të gjetur ilaçe e kura të reja, ndriçohet nga teoritë shkencore, por
edhe nga feja, vazhdoi Ati i Shenjtë. Vetëm kështu, ajo është në gjendje t’i kuptojë
kufijtë e vet. Prandaj, Universiteti Katolik i Zemrës së Krishtit, sidomos Fakulteti
i Mjekësisë duhet të jetë: “…vend në të cilin marrëdhëniet me të sëmurin për
ta kuruar nuk bëjnë pjesë në zanatin e mjekut, por në misionin e tij; vend ku bamirësia
e Samaritanit të Mirë është katedra e parë dhe fytyra e njeriut të vuajtur është vetë
Fytyra e Krishtit”. Papa kujtoi marrëdhëniet e veçanta të Poliklinikës universitare
“Gemelli” me Selinë e Shën Pjetrit, si rezultat i të cilave, kohët e fundit është
ngritur edhe një Qendër e re e këtij Universiteti për jetën. Përmendi atë Agostino
Gemellin, themeluesin e Fakultetit të Mjekësisë, për të cilin njeriu, me dobësinë
e madhështinë e tij, duhet vendosur në qendër të vëmendjes. Ashtu siç bëhet me të
sëmurët e shtruar në këtë spital të madh, në të cilët, përfundoi Benedikti XVI, pasqyrohet
Fytyra e Krishtit të vuajtur.