Papa në audiencën e përgjithshme: Bashkimi me Krishtin u jep martirëve forcë për t’i
përballuar persekutorët.
Benedikti XVI ia kushtoi, sot paradite, katekizmin, dëshmisë dhe lutjes së Shën Shtjefnit,
martir i parë i Kishës, para se të flijonte jetën për Krishtin. Përballë gjykatës,
që do ta dënonte me vdekje, kujtoi Papa gjatë audiencës së përgjithshme, ndjekur nga
më se 40 mijë besimtarë, ai rilexoi gjithë rrëfimin biblik, duke dëshmuar se udha
e Shkrimit Shenjt çon në vendin e pranisë përfundimtare të Zotit: në Jezu Krishtin.
Shën Shtjefni
zvarritet në gjykatë, para Sinedrit, ku akuzohet rëndë. Sipas gjykatësve, ai kishte
pohuar se Jezusi do ta rrënonte Tempullin e do t’i përmbyste doket e trashëguara nga
Moisiu. I kërkohet përgjigje, e ai pohon me forcë e pa frikë se “Zoti nuk banon në
ndërtesa të ngritura nga dora e njeriut”(Vap 7,48). E, në prag të mbytjes
me gurë, mban një fjalim të zjarrtë, plot bindje, fjalimi më i gjatë, që lexohet në
Veprat e Apostujve, për të mbrojtur, para Sinedrit, profecinë e Krishtit, që është
tempulli i ri, që përuron një kult të ri. Jezusi, kujtoi Papa, është vendi i vërtetë
i kultit, tempulli i ri. Me dhurimin e vetvetes mbi kryq zëvendëson flijet e lashta
të elterit. Shtjefni e hedh poshtë akuzën, që i bëhet, lidhur me përmbysjen e ligjit
të Moisiut dhe shpjegon vizionin e tij për historinë e Shëlbimit, për lidhjen e besës
së pathyeshme ndërmjet Zotit e njeriut. Rilexon, kështu, gjithë rrëfimin biblik, kujton
gjithë udhën e besëlidhjes së Hyjit me njeriun, përshkruar nga Shkrimi Shenjt, besë
që të çon kah vendi i pranisë përfundimtare të Hyjit, kah Jezusi, e posaçërisht, kah
Mundimet, Vdekja e Ngjallja e Zotit. Kështu e kupton Shën Shtjefni fjalën ‘dishepull
i Krishtit’, e po kështu, edhe martirizimin e tij. Meditimi mbi Shkrimin Shenjt e
ndihmon ta kuptojë misionin e vet, jetën, mundimet, ringjalljen, që e pret. Për Martirin
e parë të krishterimit...: “Tempulli i ri, në të cilin banon Ati qiellor,
është Biri i Tij, që u bë njeri; është Njeriu-Zot, i Ngjalluri, ai që i mbledh popujt
e i bashkon në Sakramentin e Korpit e të Gjakut të Vet”. Zoti e kërkon
njeriun, pa u lodhur kurrë, edhe atëherë kur i duhet të përballojë kundërshtime, edhe
atëherë kur krijesa merr guximin ta shikojë Krijuesin me sy armiqësor. E kërkon dhe
e fton të hyjë në Tempull. Korpi i Krishtit, shtoi Ati i Shenjtë, është Tempulli i
ri i Hyjit, vendi i pranisë së Hyjit të gjallë: “... Në Të Zoti është
njeri, Zoti e bota takohen; Jezusi merr mbi vete gjithë mëkatin e njerëzimit, për
ta çuar në dashurinë e Hyjit e për ta ‘djegur’ në zjarrin e kësaj dashurie. T’i afrohesh
Kryqit, të bashkohesh me Krishtin, do të thotë të përfshihesh në këtë shndërrim, do
të thotë të takohesh me Zotin, të hysh në tempullin e vërtetë”. Gjatë martirizimit,
Shën Shtjefni dëshmon lidhjen e fuqishme ndërmjet Fjalës së Zotit e lutjes. Janë pikërisht
Fjala e lutja që i japin forcë për t’i përballuar persekutorët. Edhe lutja jonë,
nënvizoi Papa, duhet ushqyer nga dëgjimi i Fjalës së Zotit: “Ai, Biri i Zotit,
është tempulli i paprekur nga dora e njeriut, në të cilin prania e Atit bëhet aq e
afërt, sa të hyjë në korpin tonë njerëzor, për të na hapur Portat e Qiellit”. Lutja
jonë, përfundoi Benedikti XVI, duhet të jetë kundrim i Jezusit në të djathtën e Hyjit
Atë; kundrim i Krishtit, si Zot, në jetën tonë të përditshme.
Në përfundim,
Papa u drejtoi një përshëndetje të posaçme, shumë të përzemërt, polakëve, ardhur në
Romë me rastin e kryevjetorit të Lumnimit të Gjon Palit II.Benedikti XVI uroi që dëshmia
e Papës Vojtila, mësimi e dashuria e tij për atdheun, të ruhen si trashëgimia më e
çmuar për Kombin polak.