Jerozolima: wielkoczwartkowa liturgia w bazylice Zmartwychwstania
Około 200 kapłanów koncelebrowało z łacińskim patriarchą Jerozolimy eucharystyczną
Ofiarę Wieczerzy Pańskiej przy Bożym Grobie. Bazylika, gdzie upamiętnia się śmierć
i zmartwychwstanie Pana Jezusa, uwidacznia nierozerwalną więź między ołtarzem a ofiarą
na krzyżu.
O sakramentalnym i geograficznym wymiarze jerozolimskiej liturgii
przypomniał w homilii abp Fouad Twal. „Mieszkający w Ziemi Świętej – podkreślił patriarcha
– spotykają się z Chrystusem cierpiącym w członkach swojego mistycznego Ciała. Doświadczamy
na co dzień braku wolności i pokoju... Dzisiaj Pan żąda od nas – dodał patriarcha–
byśmy naśladowali Jego pokorę i miłość wobec Boga i wszystkich ludzi”.
W czasie
jerozolimskiej liturgii skała Golgoty, kamienna płyta pustego grobu oraz biała hostia
Najświętszego Sakramentu były widzialnymi znakami misterium naszego zbawienia.
Ważne
momenty liturgii Wielkiego Czwartku w Jerozolimie to pielgrzymka do Wieczernika, gdzie
o. Kustosz umył nogi 12 palestyńskim chłopcom, oraz wieczorna Godzina Święta przy
skale agonii w bazylice Ogrodu Oliwnego, gdzie Pan Jezus modlił się przed swoją męką.
W
Jerozolimie liturgia Triduum Paschalnego jest uwarunkowana obowiązującym prawem Status
quo. W 1955 roku, po reformie liturgii Wielkiego Tygodnia, franciszkanie starali się
o wprowadzenie nowych zasad celebracji w bazylice Bożego Grobu, lecz nie zostały one
zaakceptowane przez pozostałe wspólnoty. Po wielu latach pracy komisji liturgicznej
Kustodii Ziemi Świętej dopiero w 1997 roku Stolica Apostolska zatwierdziła „ad experimentum“
przygotowaną reformę. Ostatecznie normy celebracji Wielkiego Tygodnia w bazylice Grobu
Naszego Pana Jezusa Chrystusa (Celebrationes Hebdomadæ Sanctæ in Sancto Sepulcro Domini
Nostri Jesu Christi) zostały zatwierdzone przez kard. Tarcisio Bertone, Watykańskiego
sekretarza stanu, 12 października 2011 r.