Mesazh i Benediktit XVI për Vitin Klarian: si shën Kiara, kërkojeni në Zotin, sekretin
e gëzimit të vërtetë
Sekreti i gëzimit të vërtetë është t’ia besosh veten Zotit: kështu shkruan Benedikti
XVI në një mesazh, me rastin e Vitit kushtuar Shën Kiarës së Asizit, gjatë të cilit
kremtohet 800-vjetori i kthimit të shenjtes së madhe të klauzurës në rrugën e Hyjit.
Mesazhi u lexua dje në katedralen e shën Rufinit në Asizi, gjatë kremtimit të Mbrëmësores
së Parë të së Dielës së Larit. Shën Françesku e Shën Kiara u flasin akoma zemrave
të të rinjve, shkruan Papa, duke theksuar aktualitetin e mesazhit të françeskanizmit.
“Si të mos e propozojmë shën Kiarën, njëlloj si shën Françeskun, para të rinjve të
sotëm?”, pyet Ati i Shenjtë. “Koha që na ndan nga ngjarjet e jetuara prej dy shenjtorëve
nuk e ka pakësuar bukurinë e jetës së tyre”. Përkundrazi, shihet qartë aktualiteti
i mesazhit të dy françeskanëve të mëdhenj para iluzioneve e dëshpërimit, që shpesh
shoqërojnë rininë e sotme. Kurrë ndonjëherë, vëren Benedikti XVI, bota nuk ka pasur
kaq shumë për t’u propozuar të rinjve: çdo gjë duket e mundur, e ligjshme. E megjithatë,
ata janë gjithnjë e më të pakënaqur e kërkimi pa fund i lumturisë i nxit të ndërmarrin
rrugë pa krye, që çojnë drejt drogës e epsheve. Jo vetëm kaq! Ati i Shenjtë përmend
vështirësitë për të gjetur punë dinjitoze, për të krijuar familje e për të qenë të
lumtur. Në këtë situatë, historia e shën Kiarës dhe e shën Françeskut është ftesë
për të reflektuar mbi kuptimin e jetës e për ta kërkuar në Zotin, sekretin e gëzimit
të vërtetë. Dy shenjtorët i treguan botës se ata, që plotësojnë vullnetin e Tënzot
e ia besojnë jetën Hyjit, jo vetëm s’humbasin asgjë, por gjejnë thesarin, që i ndihmon
t’i japin kuptim çdo gjëje. Kthimi i Shën Kiarës në rrugën e Zotit ndodhi pikërisht
në ditët para Pashkëve. Qe pikërisht nata e së Dielës së Larit, në vitin 1211, ajo
e përkushtimit të saj në jetën e shuguruar, në kishën e Shën Marisë së Engjëjve, ku
u prit nga shën Françesku, i cili vërente se “ajo nuk do të kishte më rrobat e rafinuara
të fisnikërisë së Asizit, por elegancën e një shpirti, që shuhej në lavde për Hyjin
e në dhurimin e vetvetes”. Pas qëndrimit të shkurtër në dy kuvende benedektinesh,
shën Kiara shkoi në shën Damian, ku do të qëndronte deri në vdekje. Fama e shenjtërisë
së saj u përhap aq shpejt, saqë shumë vajza të tjera e ndoqën, të tërhequra nga ky
shembull jete. Benedikti XVI kujtoi se shën Kiara kërkoi nga Papa i atëhershëm “privilegjin”
– siç e quante – të varfërisë, privilegjin për të mos pasur asgjë materiale. Ati
i Shenjtë e përfundon mesazhin me një mendim për klariset, që i tregojnë përditë botës
bukurinë e jetës kundruese të klauzurës, në mbështetje të popullit të Zotit dhe me
një tjetwr për françeskanët, kudo ndodhen, ndihmë për të rinjtë, që janë në kërkim
të dritës.