Przygotowanie do Wielkiego Tygodnia w Hiszpanii, to m.in. czas małych ulicznych procesji.
Pierwsze z nich mają miejsce w Piątek Matki Bożej Bolesnej, kiedy na ulicę wychodzą
wierni z rzeźbami ilustrującymi Mękę Pańską. Natomiast w Niedzielę Palmową rozpoczyna
się pierwsza duża procesja Wielkiego Tygodnia, upamiętniająca triumfalny wjazd Jezusa
do Jerozolimy na oślicy.
W Hiszpanii ulice przemierzają już procesje bractw
religijnych z tzw. pasos – ogromnymi, czasem ważącymi kilka ton platformami,
na których ustawione są figury Chrystusa lub Matki Bożej, a także całe sceny religijne.
Wiele z pasos to prawdziwe dzieła sztuki w srebrze, kości słoniowej czy drewnie,
pochodzące nawet z XVII w. Pierwsze tamborady, czyli bicie w bębny zapowiedziały
początek Wielkiego Tygodnia.
W procesjach biorą udział osoby przebrane za
postacie z Biblii, jak też pokutnicy w spiczastych kapturach. Tradycja pokutników,
tzw. capirotes, sięga średniowiecza, kiedy osoby ukarane przez Inkwizycję musiały
przywdziewać sanbenito, czyli szaty pokutnicze, oraz zakładać na głowę spiczasty
kaptur.
Niedziela Palmowa to przede wszystkim procesja borriquita.
Szczególnie uroczysty charakter ma ona w Sewilli. Miejscowe Arcybractwo Borriquita
zostało założone w Sewilli w XVI w. Jego procesja w Niedzielę Palmową otwiera serię
wielkich procesji w stolicy Andaluzji. W przechodzącym ulicami miasta orszaku członkowie
bractwa niosą wielką XVII-wieczną figurę Jezusa siedzącego na oślicy, triumfalnie
wkraczającego do Jerozolimy. Cechą charakterystyczną popularnej procesji borriquita
jest to, że w orszaku idą wyłącznie dzieci ubrane w tradycyjne stroje i kaptury. Bractwo
przedstawiające tą ewangeliczną scenę liczy kilkadziesiąt bardzo młodych osób.
Dużym
zainteresowaniem cieszy się także „procesja z białymi palmami” w miejscowości Elche
k. Alicante. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1371 r. Setki osób niosą charakterystyczne
białe palmy, przygotowane przez miejskich rzemieślników, a pochodzące ze słynnego
„Parku palm”, jaki istnieje w tej miejscowości. Jest to największy tego rodzaju park
w Europie, od 2000 r. uznany przez UNESCO za dziedzictwo ludzkości.
W wielu
miejscowościach bractwa przyjmują w tym czasie kolejnych członków, zaś nowo powstałe
bractwa dokonują uroczystego ślubowania. Poszczególne pasos są wystawiane w
kościołach i kaplicach w oczekiwaniu na dzień procesji. Po rocznych przygotowaniach
prawdziwy niepokój budzi jedynie zapowiedź deszczu.