Dziękczynienie za wzór życia i przemożną opiekę św. Józefa, patrona Kościoła oraz
błagalna modlitwa o jego wstawiennictwo u Boga w intencji chrześcijan Ziemi Świętej
i pokoju w całym regionie charakteryzowały liturgiczną celebrację w nazaretańskim
sanktuarium. Uroczystej eucharystii przewodniczył o. Pierbattista Pizzaballa OFM,
kustosz Ziemi Świętej. Liczny udział kapłanów, sióstr zakonnych oraz lokalnych wiernych
był świadectwem czci, jaką św. Józef cieszy się w swoim rodzinnym mieście.
Przed
rozpoczęciem Mszy kustosz procesyjnie zszedł z górnego kościoła do krypty, gdzie przez
okadzenie uczczono archeologiczne świadectwa kultu. Oprócz murów z epoki krucjat,
są zachowane ślady osady z czasów Świętej Rodziny: naturalna grota, cysterny na wodę,
silosy na zboże oraz nieduży, wykuty w skale basen, który swoją strukturą i dekoracjami
przypomina baptysterium, czyli miejsce do liturgii chrzcielnej.
W homilii o.
Amjad OFM, proboszcz parafii w Nazarecie, przedstawił św. Józefa jako „przykład bezinteresownej
miłości, wierności i poddania się Bożym planom”. Wezwał uczestników do naśladowania
osobowości świętego, którego w Ewangelii charakteryzuje milczenie i posłuszeństwo.
Eucharystię
zakończyła procesja z kościoła św. Józefa do Groty Zwiastowania, gdzie kustosz odnowił
akt poświęcenia Kustodii Świętej Rodzinie z Nazaretu.
Kult św. Józefa ma swoje
początki w Nazarecie. Z liturgicznym obchodem ku czci św. Józefa po raz pierwszy spotykamy
się w Jerozolimie w klasztorze św. Saby w VI w. W 1399 r. bracia mniejsi zebrani na
kapitule generalnej w Asyżu ustalili, że 19 marca, każdego roku, będą wspominać św.
Józefa z Nazaretu. W 1621 r. Grzegorz XV ogłosił dzień 19 marca obowiązkowym świętem
dla całego Kościoła, a Pius IX w 1870 r., patronem Kościoła powszechnego.
Już
od czasów bizantyńskich miejsce, na którym stał dom świętego męża Maryi i ziemskiego
ojca Jezusa, było otaczane szczególną czcią. Krzyżowcy zastali bizantyjską świątynię
w całkowitej ruinie i na jej miejsce postawili nowe sanktuarium domu lub warsztatu
św. Józefa. W XVIII w. teren z ruinami został zakupiony przez franciszkanów z Kustodii
Ziemi Świętej. Obecny kościół został wybudowany w 1914 r.