Проповет за Велигденскиот Пост. Отец Канталамеса: ако не постои вера, евангелизацијата е пропаганда

Божественоста на Хрисост, Светиот Дух, Светото Тројство, Божјето познавање: се аргументи што проповедникот на Папската Куќа, отец Раниеро Канталамерса, ги разви за четвртиот петок од Велигднсикиот Пост во проповедите за Папата и Римската Курија. Вчера наутро, во Капелата Redemptoris Mater во Апостолскиот Дворец, капуцинскиот монах објасни дека ова година ќе зборува за делата на големите доктори на источната Црква: Свети Атанас, Василиј, Грегори Назијански и Грегори од Ниса, “за да видиме што секој од нив за нас денеска зборуват“.Насловот на проповета беше “Запамтете ги вашите поглавари. Имитирајте ја верата“.

Научете го од Отците на Црквата “продлабочувањето на сопствената вера, откријте, позади нув, богатството, убавината и радоста на верувањето, поминете (...) од една вера верувана во вера доживеена“: отец Раниеро Канталамеса избрал “да подготви динамика и да даде свежина на нашето верување“, потсетувајќи на учењето на “великаните на верата“. И започна од свети Атанасиј, кој живееше помеѓу третиот и четвртиот век, првиот, помеѓу другото тврдеше дека има словода на Црквата исто така и во една хрситијанска Држава. Големата заслуга на владиката од Александрија беше тоа да се објасни целосната божественост на Христос, кој е Син, сотворен од Отецот но не создаден:

“Божественоста на Христос денес е (...) вистина со која Црквата стои или паѓа“.

Од тука, додаде проповедникот на Папската Куќа, “виталниот проблем за денешниот човек “: да се воспостави “на кој начин е оправдан грешникот, дури ни кога верува повеќе дека има потреба од едно оправдание, или ако се удедени дека можат да најдат во самите себе“. Одговорот како што вели свети Атанасиј, е Исус Христос:

“Божественоста на Христос е камен темелник што ги држи двете главни таинства на христијанската вера; Светото Тројство и Вополотението. Тие се како две врати кој се отварат и се затварат заедно. Отфрлен оној камен, целата градба на христијанската вера ќе се разурне на самата себе: ако Синот не е Бог, од кој е створено Светото Тројство?“

Треба да се разурне во верниците и Црквените луѓе, продолжи отец Канталамеса, “лажното убедување дека веруват веќе, да бидат на место во однос на верата. Потребно е да се испровоцира сомнежот (...) за да се може да се застане во потрагата за виистинската вера“. Бидејќи – не учи свети Атанасије – “верата во божественоста на Христос не е можна, ако се нема искуство од спасението на Христос“. “Без ова – додаде – божественоста на Христос станува лесно една идеја, една теза, и добро се знае дека на една идеа може секогас да се спротистави друга идеја, или на една теза, друга теза“. Но како да се направи искуство на такво спасение? “Читајки го Словото Божјо ( и прифаќајки го за тоа што е, Слово Боижјо!) – засврши проповедникот на Папската Куќа“, администрирајќи и добивајќи ги Светите Тајни, особено Евхаристијата, привлигирано место на присуството на Воскрсенатиот, одрчувајќи врска со животот на верската заеница, молејќи се“. Божественоста на Христос “го осветлува целиот христијански живот. Без вера во божественоста на Христа: Бог е далеку, Христос останува во свеоето време, Евенгелието е едно од многубројните религиозни крниги на човештвото, Црквата како една едноставна иституција , евангелизацијата една пропаганда, литургијата потсетување на минатото које го нема повеќе, христијанскиот морал тежина што е лесна и една игра која е слатка“.