Тешкотиите на младите брачни двојки на една работилница за првите години на бракот во Папскиот Университетот Латераненсе

Изградба на траено семејство, што ќе придонесе за севкупното доброто на општеството. Овие се темите на дебатата што се одржа во Папскиот Универзитет Латераненсе во Рим, во рамките на “Работилница на студии за првите години на бракот“ промовиран од Папскиот Иститут Јован Павле II. Една анализа за тешкотиите на младите брачни двојки во едн период на криза не само економска.

Првите години од бракот се пресудни годнини за одржување на еден пер и да се најде рамнотежа помеѓу време да се посвети на семејството и време да се посвети на професијата, во едно општество каде што се почесто и повеќе двајцара сопружници работат, останува еден од потешките доказите да се надмине. Целта треба да биде она да се анализират и двата аспекта, кој помагат едни на други да го дадат достоинството на човечката личност. Карл А. Андерсон (Carl A. Anderson), врховен витез на Витешкиот ред од Коломбо:
"The question of balancing work and family…
"Прашањето да се изнајде билан помеѓу работата и семејството е нешто што секој брачна пар треба да се соочи, посебно во првите години од бракот. Не постои такво итно решение за тој проблем. Она дека младите брачни двојки можат навистина да направат и разбере дека тие имаат вокација за брак и вокација да работа и дека овие два вокаци се засновани во основната вокација на Христијанската љубов. Тие разбират дека ова комплементарност на база на вокација, што ќе ги направи нив една платформа од која можат да се усогласат конфликтите кога се јавуват“.

Љубовта и работата беа веќе идентифицирани од Фројд како два пола меѓу кои се конфигурира идентитетот на возрасните. Комбинација која се потешко се постигнува истовремено, во овој перијот на економска нестабилност, во кој семејството се чини дека е приврзана да биде во втор план. Професорката Еугениа Скабини, директорка на Центарот за студи и истражување за Семејство на Католичкиот Универзитет во Милано:
“Фондаменталната загрижененост е за светот на работата и стварањето на семејство чија цел е се повеке одложувањето во времето и основното живеење речиси е само во поединечни избори. Исто така општествениот човек треба да го живее семејство не повеке во приватистички термини, туку како нешто многу важно за општеството“.

Да се дикутира на концептот на “генеративноста“, односно не само да се земе грижа за своите деца, но трудејќи се за доброто на новите генерации, пренесувајќи им општествени планови за работата и за професиијте. Току тоа е недостигот за еден долгорочен пројект една од карактеристиките со кој се среќават младите брачни парови. Површни слики за семејството, испратена исто така и во медијте и во производите за забава. Докотор Франчесцо Беллетти, директор на Цисф во Милано:

“Брачната двојка раскажана е како место на дисконтинуитет, каде што проектод на брачен пар никогаш не е долгорочен, каде што потоа голем истинкт кој потоа ќе генерира урнатини. Сепак тоа што денеска се изјавува е можноста да се има еден пројект, односно можноста дека двете личности си ветат еден на друг посветеност, и бидат способни да го остваруват општото добро. Што значи тоа да се има деца: тоа значи да се има општествена одговорност, да се биде активни граѓани на оваа Земја“.

Неразделива врска што Црквата ја воспоставува со бракот, Сакрамент со кој често се потценети спасоносните телошки импликации. Отец Карло Рокета, директор на Семеен Центар “Каса дела Тенереца’ (Куќа на Нежноста) во Перуџа:

"Оваа реалност на брачните перови не се изградува сами: со Сакраментот на бракот, брачните другари се вклучени во заветот на Христа со Црквата. Тоа значи, овде е присутен и Светиот Дух. Постојат благодети од Сакрементот што се додадена вредност. Брачнитиот пар никогаш не се сами, Христос оди со нив. Потребно е повторно да се открие теолошкото значење на овој Сакрамент, бидејќи за жал се гледа повеќе на него како еден далечен благослов, една церемонија, додека во реалноста тоа е настан со блегодет кој ги принесува срцата на малдите и ги прави способни да се сакат како Христос што ја сака Црквата“.

Ако “не се женат/мажат само со една личност, но една врска со една лчност“, целосниот дар од самите семе на другиот може да биде единсвениот начин за се создаде цврста перспектива на заеднички живот.