Imzot Nikë Prela në përvjetorin e vdekjes

Duke shfletuar kalendarin historik, më 25 shkurt përkujtojmë ipeshkvin imzot Nikë Prelën në 16 vjetorin e vdekjes.
Imzot Nikë Prela, lindi në Kotorr të Malit të Zi më 3 qershor 1918. Ndoqi rrugën e meshtarisë që e çoi në detyrën e shërbimit të artë ipeshkvnor në dioqezën e lashtë të Shkup-Prizrenit, ku shërbeu si bari i kujdesshëm nga viti 1970 deri në vdekje më 1996.
Jetoi me Zotin e për Zotin, me popullin e për popullin, duke shkrirë të gjitha energjitë e veta për ta ndriçuar me dritën e Ungjillit. Si meshtar, punoi me të gjitha forcat, me fjalë e me vepra për të kumtuar Ungjillin e Krishtit; si ipeshkëv, tregoi kujdes të veçantë për thirrjet meshtarake e talentet e ri, duke i hapur rrugën lulëzimit të veprimtarisë fetare, kulturore e atdhetare. Botoi një sërë veprash, ndërmjet të cilave, Fjalorin Biblik.
Si atdhedashës, të cilit i dhimbej vendi e populli i vet, trokiti portë më portë në zyrat e larta kudo nëpër botë për të mbrojtur me shkopin e bariut, grigjën që i qe besuar, rrethuar nga ujqër të uritur. Dha kështu një kontribut të shquar në ndërkombëtarizimin e çështjes shqiptare, posaçërisht atë të Kosovës.
Imzot Nikë Prela thoshte shpesh: “Populli shqiptar ende nuk ka dal në skenë, sepse me shekuj ka qenë i ndrydhur e ka vuajtur shumë. Ky “kapital” flijimi e gjaku që është derdhur pafaj na dhuroi Gjergj Kastriotin – Skënderbeun dhe Nënë Terezën. E kjo është vetëm një “hyrje” e antifonë e njerëzve të mëdhenj që kemi pasur dhe do t’i kemi”.
Dr. Ibrahim Rugova në takim me imzot Nikë Prelën me rastin e 300-vjetorit të vdekjes së ipeshkvit të jashtëzakonshëm shqiptar imzot Pjetër Bogdanit dhe të ngritjes së bustit të tij në oborrin e Kishës Katolike në Prishtinë më 10 dhjetor 1989, mes tjerash tha: “Shkëlqesi, tani kemi mbetur pothuaj se pa asnjë strukturë. Ju e Kisha Katolike keni mundësi ta paraqitni gjendjen tonë në botë dhe t’ na mbroni, siç bëri gjatë shekujve kleri ynë, sidomos imzot Pjetër Bogdani e shumë të tjerë… Bota ka besim në ju. Ne duhet të bashkëpunojmë sa më tepër…”.
Imzot Nikë Prela iu përgjigj dr. Ibrahim Rugovës me këto fjalë: “Kisha jonë është e do të jetë gjithmonë me popullin e nëpërkëmbur. Pa popull s’ do ta kemi as Kishën. Çdo shqiptar është vëllai apo motra ime… Unë në popullin tim shqiptar e gjeta vetveten, gjeta mundësinë t’i shërbeja Zotit e popullit sipas parimit të ipeshkvit të madh imzot Pjetër Bogdanit: ‘Fati i popullit tim është fati im!’…”.
Me rastin e vdekjes së imzot Nikë Prelës (25 shkurt 1996), dr. Ibrahim Rugova pati thënë: “Shëmbëlltyra e ndritshme e ipeshkvit Prela do të mbetet gjithmonë në kujtesën historike të Kosovës, kurse vepra e tij përherë e gjallë e brenda nesh”.
Ditën e varrimit të tij Presidenti Rugova e shpalli ditë zie për Kosovën. Në takime të shumta që patën këto dy personalitete, trajtuan përherë paraqitjen e vlerave të popullit e të vendit para botës, për të bërë në mënyrë që kauza kosovare përbashkët, do të thotë e drejta e pamohueshme e lirisë dhe e pavarësisë së popullit kosovar të mbrohet e çohet përpara.
Në një takim të fundit mes imzot Nikë Prelës e dr. Ibrahim Rugovës më 4 shtator 1995, kur tashmë ipeshkvi Prela ishte i sëmurë me këmbë të amputuar e rrinte në karrocë, ai iu drejtuar Presidentit Rugova: “Tani edhe unë i përngjaj Jezu Krishtit, popullit tim shqiptar, sepse vuaj shumë dhe të gjitha këto vuajtje ia paraqes Zotit për të mirën e popullit tonë, për ju e punën tuaj të madhe në dobi të paqes…”