Benedikti XVI mbi shën Gjon Boskun e veçoritë e Salezianëve
Të guximshëm në shpalljen e Ungjillit dhe të durueshëm me të rinjtë. Veçoritë e Salezianëve,
që Ati i Shenjtë vuri në dukje gjatë audiencës së 31 mars të vitit 2008 me ta në Vatikan
Papa Benedikti XVI me datën 31 mars 2008 priti në audiencë ne Vatikan anëtarët
e Kapitullit të përgjithshëm të Salezianëve. Të jeni të guximshëm në shpalljen e Ungjillit
dhe të keni durim në punën me të rinjtë. Këto janë veçoritë e shërbimit të salezianëve,
që vuri në dukje Ati i Shenjtë për ndjekësit e shën Gjon Boskut. Të rinjtë e shohin
botën që ndryshon me shpejtësi, duke shtruar para të rriturve probleme etike, kulturore,
ambientale të rëndësishme, që tregojnë se ata vetë kanë vlera të shëndosha. Salezianët
duhet të jenë në gjendje t’i kuptojnë aspiratat e tyre e të gjejnë përgjigje, që i
kanë rrënjët në mesazhin e Jezusit e në thirrjen e veçantë të Shoqërisë së don Boskut: “Don
Bosku deshi që vazhdimësia e karizmës së tij në Kishë të sigurohej nga jeta e shuguruar.
Edhe sot lëvizja saleziane mund të rritet në besnikërinë ndaj thirrjes së saj vetëm
nëse në qendër të bashkësisë vazhdon të mbetet një bërthamë e fortë jetësore personash
të shuguruar. Prandaj, për të forcuar identitetin e krejt Kongregatës, impenjimi juaj
i parë duhet të jetë forcimi i thirrjes së çdo saleziani për të jetuar plotësisht
besnikërinë e thirrjes së tij për jetën e shuguruar”. Është e nevojshme, sipas
Papës, që të gjithë rregulltarët të marrin një formim të nivelit të lartë, para se
të merren më pas me edukimin e brezit të ri. Për t’i bërë ballë shekullarizimit të
kulturës, që nuk kursen as personat e shuguruar, theksoi Benedikti XVI, duhet një
pjesëmarrje e përhershme në Eukaristinë e përditshme e komunitare, në lectio divina,
në jetën e thjeshtë, të varfër e të rregullt të bashkësisë: “Prej këtej lind
vërtetësia shpirtërore e përkushtimit apostolik dhe e bashkësisë kishtare. Besnikëria
ndaj Ungjillit, i jetuar fjalë për fjalë, dhe ndaj Rregullës suaj, në veçanti jeta
rigoroze dhe varfëria ungjillore, e praktikuar në mënyrë koherente, dashuria besnike
ndaj Kishës dhe dhurimi bujar i vetvetes për të rinjtë, sidomos për më nevojtarët,
do të jenë garancia e lulëzimit të Kongregatës suaj”. Ky model apostolik i
salezianëve mund t’i përgjigjet asaj “emergjence të madhe edukative”, që Benedikti
XVI vë në dukje edhe në Letrën dërguar Dioqezës së Romës mbi këtë temë. “Të edukosh
nuk është e thjeshtë – përsëriti Ati i Shenjtë – e sot duket se bëhet gjithnjë e më
e vështirë: prandaj jo pak prindër e mësues ndjejnë tundimin për të hequr dorë nga
detyra e tyre, e nuk arrijnë as ta kuptojnë se cili është në të vërtetë, misioni që
u është besuar atyre”. Fatkeqësisht, shpjegoi Papa, arsyeja qëndron në mungesën e
shpresës: “Pikërisht prej këndej lind ndoshta vështirësia më e madhe për të
kryer një vepër të vërtetë edukative: në bazë të krizës së edukimit qëndron në fakt
kriza e besimit ndaj jetës, që në fund të fundit, nuk është tjetër veçse mosbesim
në atë Zot që na ka thirrur në jetë. Në edukimin e të rinjve, është jashtëzakonisht
e rëndësishme që familja të jetë subjekt aktiv. Ajo është shpesh në vështirësi në
përballimin e sfidave të edukimit; shpesh nuk është në gjendje të japë mbështetjen
e saj specifike, ose mungon krejtësisht. Impenjimi në favor të të rinjve, karakteristikë
për thirrjen e Don Boskut, duhet të përkthehet në impenjimin e njëjtë për përfshirjen
dhe formimin e familjeve”.