Papa në audiencën e përgjithshme: në Eukaristi jetojmë lutjen e Jezusit, që e keqja
të mos fitojë.
Vijon reflektimi i Benediktit XVI për lutjen e Jezusit, sipas ungjijve. Në audiencën
e sotme të përgjithshme, mbajtur në Sallën e Palit VI, në Vatikan, Papa meditoi pikërisht
për çastin e lutjes së Krishtit në Darkën e Mbrame dhe kujtoi se, duke marrë pjesë
në Eukaristi, e jetojmë lutjen e përhershme të Jezusit për secilin prej nesh, që në
shpirtin tonë e keqja të mos fitojë mbi të mirën. Në Solemnitetin e Darkës së Mbrame,
Jezusi flet për vdekjen e ngjalljen e tij të afërme. E kujtoi këtë Benedikti XVI,
në audiencën e sotme të përgjithshme. Në vijim shpjegoi se, duke u ulur në këtë
sofër me miqtë e vet, Krishti e ndjen fuqimisht afrimin e vdekjes. E di se do t’ia
marrin jetën, duke e gozhduar mbi kryq, dënim me vdekje ky, për njerëzit që nuk ishin
të lirë. Thelbi i darkës së lamtumirës, në të cilën Jezusi rrethohet nga të vetët,
është çasti kur thyen bukën, ua jep dishepujve të vet, e ndan me ta kelkun e verës,
duke e shoqëruar edhe me fjalë: themelon, kështu Eukaristinë: “Jezusi i shikon
Mundimet, Vdekjen dhe Ngjalljen e tij, duke qenë plotësisht i vetëdijshëm. Ai dëshiron
ta jetojë këtë darkë së bashku me dishepujt e vet. Është një darkë krejt e pazakontë
e, ndryshe nga të gjitha të tjerat, është darka e tij, në të cilën dhuron Diçka plotësisht
të re: Vetveten. Në këtë mënyrë, Jezusi jeton Pashkët e tij, përshpejton Kryqin e
tij e Ngjalljen e tij”. Në lutje, pastaj, tregon identitetin e vet e vendosmërinë
për ta çuar deri në fund të fundit misionin, që i është ngarkuar, dashurinë e plotë,
dhurimin pa kusht, kryerjen pa asnjë ngurrim, të vullnetit të Atit: “Ai e
dhuron jetën, para se t’ia marrin, e në këtë mënyrë, e shndërron vdekjen e vet të
dhunshme, në dhurim: dhuron gjithë vetveten për të tjerët. Dhuna, që pëson, shndërrohet,
kështu, në flijim aktiv, të lirë, shëlbues”. Në fjalët e gjestet e kësaj
nate, shikojmë qartë, tha Papa, se lidhja e ngushtë edhe përhershme me Atin, është
vendi në të cilin Jezusi vë në jetë gjestin, përmes të cilit u lë të tijve, e secilit
nga ne, Sakramentin e dashurisë, “Sacramentum caritatis”. Prej këndej, Papa vijoi
të reflektonte mbi thellësinë e lutjes së Krishtit për dishepujt e vet. Zoti i lutet
Atit qiellor t’i ruajë në çastin e ligështisë e të lodhjes, t’i ndihmojë ta kuptojnë
se udha e Zotit përshkohet nëpër misterin e Pashkëve, mister i vdekjes e i ngjalljes,
që Krishti e përshpejtoi përmes ndarjes së bukës e të verës. Nga ana tjetër, Eukaristia
është ushqimi i shtegtarëve, që bëhet forcë edhe për njeriun e lodhur, të këputur,
të çorientuar. Benedikti XVI kujtoi, më pas, kujdesin e Krishtit për secilin nga ne,
gjë që ndjehet posaçërisht në lutjen për Pjetrin që, pasi të jetë penduar, t’i përforcojë
vëllezërit në fe: “Të dashur vëllezër e motra, duke marrë pjesë në
Eukaristi, e jetojmë në mënyrë të jashtëzakonshme lutjen e vazhdueshme të Jezusit
për secilin nga ne, që e keqja, të cilën ne të gjithë e takojmë në jetë, të mos korrë
fitore, por në shpirtin tonë të veprojë forca shndërruese e vdekjes dhe e ngjalljes
së Krishtit. Në Eukaristi Kisha i përgjigjet urdhërit të Jezusit: “Bëjeni këtë në
përkujtimin tim!”. Tradita e Besëlidhjes së Re, lidhur me themelimin e
Eukaristisë, që Papa e kujtoi me fjalët e Palit, Lukës, Markut e Mateut, duke u nisur
nga greqishtja e shpjegon këtë fjalë si të prejardhur nga “falënderim” “Eucaristia/
falënderim; e Eulogia/ bekim, fjalë që na çojnë drejtpërdrejt tek berakha hebraike,
lutja e madhe e traditës së Izraelit. “Berakha”, shpjegoi Ati i Shenjtë, është sidomos
falënderim e lavdërim. I lartohet Zotit për dhuratën, që na ka bërë. Në Darkën e Mbrame
të Jezusit, dhurata është buka, e punuar nga drithi, që Zoti e bën të mungullojë e
të rritet mbi tokë - e është edhe vera, e prodhuar nga fryti i pjekur i hardhisë.
Kjo lutje lavdërimi, lartuar kah Zoti, kthehet në bekim, që zbret prej Zotit mbi
dhuratën dhe e pasuron. Kështu, falënderimi e lavdërimi i Zotit, kthehet në bekim;
e dhurata, që i bëhet Zotit, i rikthehet njeriut e bekuar nga i Gjithëpushtetshmi. Prej
këndej Papa i ftoi gjithë besimtarët t’i luten Zotit që, pasi të jenë përgatitur denjësisht
me Sakramentin e Rrëfimit, pjesëmarrja në Eukaristi, e domosdoshme për jetën e krishterë,
të jetë gjithnjë pika më e lartë e gjithë lutjes së tyre. T’i lypin Krishtit që,
të bashkuar thellësisht në dhurimin e Tij për Atin, t’i shndërrojmë edhe ne kryqet
tona në flijim të lirë dashurie për Hyjin e për vëllezërit: “Që në
zanafillë Kisha i kuptoi fjalët e shugurimit si pjesë e lutjes së përbashkët me Jezusin;
si pjesë qëndrore e lavdërimit plot mirënjohje, përmes të cilit fryti i tokës e i
duarve të njeriut, na dhurohet përsëri nga Zoti si Korpi e Gjaku i Jezusit, si vet-dhurim
i vetë Zotit në dashurinë e Birit (cfr. Jezusi i Nazaretit, II, fq 146).
Duke marrë pjesë në Eukaristi, duke u ushqyer me Korpin e Gjakun e Birit të Zotit,
ne bashkojmë lutjen tonë me atë të Qëngjit të Pashkëve në natën e tij fundme, që jeta
jonë të mos humbasë, pavarësisht nga ligështitë tona e pabesitë tona, por të shndërrohet”.