Të falënderoj, o Zot, më dhe hirin të shkel në shtigjet e pashkelura, të një
Viti të Ri. Koha para meje është libër me faqe të bardha ku unë do të shkruaj: ndihmomë
të shkruaj ç’është e drejtë, e mirë, e bukur, e vërtetë; që Viti im i ri, kur
të bëhet Vit i vjetër, të jetë i denjë për t’u lexuar prej teje.
Më mbaj
ndër krahë çdo ditë të këtij viti, që drita e fytyrës sate, të ndriçojë mbi
timen.
Më mbaj në krahë si të mbajti ty Maria që të mos më pengohet këmba e
zemra lodhje të mos ndjejë.
Më merr ndër krahë, e kështu çdo ditë t’i
besoj gëzimet por dhe ligështitë që rëndë peshojnë mbi shpirt.
Më merr,
si Maria, e Vit i ri, do të mbetet gjithnjë deri në ditë të fundit, Kur ndërrohen
kalendaret!