Ju ftojmë, simbolikisht, në kremtimin rreth Atit të Shenjtë Benediktit XVI, në Bazilikën
e Shën Pjetrit, në Vatikan, Natën e solemnitetit të Krishtlindjes. Gjëja e parë,
që të bje në sy, pasi t’i afrohesh Elterit të Madh të Katedrës, është një shtatore
e drunjtë e Zojës së Bekuar me Foshnjën Hyjnore në krahë. Simbolizon lidhjen ndërmjet
Marisë e misterit të Krishtit, që përsëritet vit për vit mbi këtë elter. Shtatorja,
e ruajtur në Muzeumet e Vatikanit, është dhurata, që presidenti i Brazilit, Jaoa Goulart,
i bëri Palit VI me rastin e zgjedhjes së tij në fronin papnor, në vitin 1963. Vepra,
e shkollës braziliane, realizuar në shekullin XVIII, paraqet Zojën e Montserrat, pikturuar
me ngjyrë ari e argjendi.
Para se të fillojë kremtimi liturgjik, jetohet çasti
i hyrjes e i përgatitjes, përmes ekzekutimit të disa këngëve, nën kujdesin e Kapelës
Papnore Sikstine. Në këtë mënyrë besimtarëve u krijohet atmosfera e lutjes, që u prin
shpirtërisht kah kremtimi liturgjik.
Libretet liturgjike tregojnë, përmes rubrikave,
kohën e heshtjes pas homelisë së Atit të Shenjtë e pas Kungimit. Janë çaste të shkurtëra,
por të përfshira në rit, sepse çaste të vërteta lutjeje, që të ndihmojnë për t’u takuar
me Zotin e për ta adhuruar, e jo më pak, për ta medituar dhuratën e Fjalës së Zotit
e të Eukaristisë.
Kremtimet liturgjike papnore, në mënyrë krejt të veçantë,
duhet të shprehin njëkohësisht larmi e unitet. Në këtë kuptim, gjuhët e ndryshme,
zgjedhur për leximet dhe për ndjetet e lutjeve të besimtarëve, nënvizojnë pjesëmarrjen
në kremtimin liturgjik papnor të njerëzve, ardhur nga vise të ndryshme të botës, ndërsa
përdorimi i gjuhës latine shpreh unitetin, universalitetin e vazhdimësinë e Liturgjisë
së Kishës në kohë.
Lutja universale, ose e besimtarëve, zhvillohet në këtë
mënyrë: Diakoni, duke kryer detyrën, që ia beson liturgjia, i drejton asamblesë, në
gjuhën latine, një ftesë që të lutet për nevojat e ndryshme të Kishës universale e
të botës. Pas një heshtjeje të shkurtër në uratë, disa besimtarë propozojnë, në gjuhët
e tyre kombëtare, ndjetet e lutjes, të cilave asambleja u përgjigjet duke kënduar
lutjen drejtuar Zotit për t’i dëgjuar e për t’i përmbushur ndjetet e uratës.
Në
disa kremtime liturgjike, do të jenë të pranishëm kardinajtë diakonë. Historikisht
ata e kanë garantuar gjithnjë administrimin e qytetit të Romës dhe shërbimin liturgjik
të Papës. Prania e tyre, sot, shpreh një traditë historike e liturgjike karakteristike
për jetën e liturgjinë papnore. Kardinajtë diakonë vishen me dalmatikë, për të
treguar, edhe me paraqitjen, funksionin e tyre liturgjik, si shërbenjës e bashkëpunëtorë
të Papës.
Zgjedhja e veshjeve liturgjike përkon gjithnjë me dëshirën për të
shprehur drejtpeshimin ndërmjet së kaluarës e së tashmes, në shenjë vazhdimësie e
duke i ndryshuar stilet, sipas kriterit të bukurisë së fisme, që kërkon kremtimi i
mistereve të Zotit.
Përsa i përket shoqërimit muzikor, Kapela Sikstine do të
ekzekutojë, si zakonisht, fragmente veprash me muzikë gregoriane e polifonike. Nënvizojmë
se do të ekzekutohet Mesha “cum iubilo”, që i përket pikërisht Kohës së Krishtlindjes.
Në çastin e paraqitjes së Dhuratave, do të luhen disa motete historike, kompozuar
nga Pier Luigi da Palestrina për Kapelën Sikstine. Kënga tradicionale “Adeste Fideles
(Vraponi, besimtarë), do të ekzekutohet në formën e përpunuar nga David Willcocks.
Kremtimi
i Natës së Krishtlindjes
Mesha Shenjte do të paraprihet sivjet nga Lutja
e Ofices së Leximeve, ashtu si e parashikon Meshari Romak, duke nisur nga ora 21.00.
Pasi të kryhet lutja e Ofices, do të vijohet, me Këngën e Kalendës, kumtimi i Lindjes
së Krishtit, që lexohet më 25 dhjetor e që përmbledh mahnitshëm pritjen universale
të ditës, tashmë të mbërritur, të ardhjes së Zotit. Në përfundim të Kalenda, një diakon,
sipas zakonit, zbulon Shtatoren e Krishtit Fëmijë, vendosur para Elterit të Rrëfimit. Pasi
Papa intonon Këngën e Lavdisë (Gloria), këmbanat e Bazilikës do të tingëllojnë në
festë, shoqëruar nga organot, ndërsa fëmijët do t’i sjellin lulet në elter në përfundim
të kremtimit eukaristik, kur Ati i Shenjtë do të shkojë tek Shpella e Betlehemit,
për të vendour aty Foshnjën Hyjnore. Pikërisht në këtë çast, disa fëmijë, përfaqësues
të vendeve të ndryshme (Italia, Guatemala, Gaboni, Burkina Fazo, Koreja e Jugut, Franca)
do t’ia dhurojnë lulet Krishtit Fëmijë. Pranë Krishtit Fëmijë, ulur mbi një fron
të vogël para elterit, do të vendoset edhe Libri i Ungjijve të Shenjtë, për të nënvizuar
Lajmin e Madh të Natës së Krishtlindjes: Fjala e Zotit u bë njeri! Tekstet e lutjes
universale u përgatitën nga murgjërit Çertozinë të Çertozës së Farnetës (Luka) Me
Atin e Shenjtë do të bashkëkremtojnë zotërinjtë kardinaj. Shërbimi liturgjik do
të kryhet nga seminaristët e Chatolic Studies Program të Universitetit të Shën Tomës,
të St. Paul, Minesota (USA).
Bekimi ‘Urbi et Orbi” – “Romës dhe Botës”. Siç
është bërë traditë tashmë, Ati i Shenjtë do të veshë mantelin me stolë, me që është
fjala për një bekim solemn, e jo për një rit të veçantë liturgjik. Pranë Papës, me
veshje korale, në cilësinë e Kardinajve diakonë, do të jenë kardinali Zhan-Lui Toran,
Proto-diakoni dhe kardinali Mauro Piaçenca. Me bekimin papnor Urbi et Orbi’ lidhet
edhe ndjesa e plotë, pasi të jenë plotësuar kushtet e zakonshme. Shërbimin do ta
kryejnë tre seminaristë të Kolegjit Urbanian “Propaganda Fide”, ardhur nga Benini,
Meksika, e Azia.