1 Porsi fleta e Êjllit t’ Zotit Po rreh Flamuri i Shqypnís
E
thrret t’bijt e Kastrijotit
Me u mbledhë tok nder çetë t’ushtrís.
2 Bini,
Toskë, ju, bini Gegë!
Si dy rrfé, qi shkojn tue djegë!
A ngadhnyesë
a t’gjith deshmorë! Trima, mbrendë! Me dorë! Me dorë! 3 Për mbas
Flamurit t’vet Shqyptari, Kúr rrokë armët per t’drejta t’veta, Atje lufta ndezet
zhari, Atje anmiku vêhet m’t’leta. Bini, Toskë! etj. 4 Mbi
njatë Flamur Perendija Me dorë t’vet Ai e ka shkrue: “Për Shqyptarë do t’jét
Shqypnija: Kush u a prekë, ai kjoftë mallkue!” Bini, Toskë! etj. 5 Shka?
a thue ‘i mend se atë tokë t’ bekueme, Qi vetë Zoti na ka dhânun, Sod me e shkelë
kamba e poshtnueme E nji t’huej’t na kem’ m’ia lânun? Bini, Toskë! etj. 6 Ah;
jo, kurr. Njiqind herë para Kem’ me u shkrî me grá, me fmi! Kem’ me mbetë kortar
nder ara, Se me shkelë lâmë t’ huej’n n’ Shqypní. Bini, Toskë! etj. 7 M’kambë
, Sokola të Shqypnís! Flamri i ynë, qe, n’ajr po shtiellet Si pol veshet t’Perendís, Kah
na bân hije prej qiellet. Bini, Toskë! etj. 8 Mâ mirë dekë me
u shue nen hije T’Flamrit t’onë në fushë t’mejdanit, Se me rrnue nji jetë robnije Për
nen sukuj t’huejë t’Balkanit. Bini, Toskë! etj. 9 Armët e besën
na i njeh bota; Trima n’ zâ kem’ pasun t’ Parët, Luften né na e msoj Kastrjota: Kê,
theu, frigë, do t’ kén Shqyptarët? Bini, Toskë! etj. 10 Urra!
djelm, eh ’u dhashtë e mbara! Sod a kurr, me dekë p’r Atdhé! Flamri i ynë, qe,
u nis përpara: Ndihmo, Zot, për Atme e Fé! Bini, Toskë! etj.