Shën Jozafati lindi në Vilnius të Lituanisë rreth vitit 1580, nga prindër ortodoksë.
Rreth moshës 20 vjeçare u kthye në katolicizëm dhe hyri ndër rregulltarë bazilianë
(1604), ku pas pak kohe u zgjodh i parë, pastaj abat e, së fundi, kryeipeshkëv i Polozkut
(1617). Gjatë gjithë jetës së tij meshtarake ruajti ritin e Kishës Uniate, në harmoni
të plotë me Kishën e Romës. Për këtë, gjithnjë në harmoni me Romën, punoi pa pushim:
riorganizoi klerin e vendit, jetën rregulltare dhe sjelljet fetare. Ktheu në bashkimin
e Kishës aq shumë njerëz, sa të quhej nga të gjithë “Rrëmbyes shpirtrash”. Kundërshtarët
nisën ta urrenin për shkak të jetës së tij të shenjtë, e sidomos të apostullimit,
zhvilluar ndërmjet ortodoksëve të Rutenisë. Urrejtja e ortodoksëve të shkëputur nga
Kisha u thellua aq, sa një ditë i hynë të armatosur në banesën e argjipeshkvisë, e
mbytën mizorisht dhe trupin e tij e flakën në lumin e Dunës. (Viterbsk, Rusia e Bardhë,
1623).