Бэнэдыкт XVI: існуе ўзаемная адказнасць на шляху хрысціянскай веры
4 верасня перад малітвай
“Анёл Панскі” Бэнэдыкт XVI звярнуўся да вернікаў прысутных на плошчы перад Апостальскім
палацам у Кастэль Гандольфа, з кароткім разважаннем аб значэнні братэрскай любові
і супольнай малітве ў жыцці хрысціян. Папа заклікаў вернікаў дапамагаць адзін аднаму
на шляху веры і трываць у любові па прыкладу Найсвяцейшай Тройцы.
Дарагія
браты і сёстры!
Біблійныя чытанні гэтай нядзельнаяй св. Імшы кажуць
аб тэме братэрскай любові ў супольнасці вернікаў, якая мае свае карані ў адзінстве
Тройцы. Апостал Павел казаў, што увесь Божы закон знаходзіць сваю поўню ў любові,
так як і нашы адносіны з іншымі. Дзесяць запаведзяў і розныя іншыя прыказанні зыходзяцца
ў адным: “Любі бліжняга свайго, як сябе самога” (Рым 13,
8-10). Тэкст 18 раздзела Евангелля ад Мацвея, прысвечаны жыццю хрысціянскай супольнасці.
У ім гаворыцца, што братэрская любоў нясе ў сабе таксама ўзаемную адказнасць, г.зн.,
калі мой бліжні зрабіў нешта кепскае супраць мяне, я павінен адносіцца з любоўю да
яго, перш за ўсё, пагаварыўшы з ім асабіста, даючы яму ведаць, што тое, што ён зрабіў
не добра. Такі спосаб дзеяння заклікае нас да таго, каб мы дапамагалі
адзін аднаму: гэта не проста рэакцыя на ўчыненае злачынства, але праява любові да
бліжняга. Св. Аўгустын казаў: “Той, хто ўчыніў злачынства супраць табе,
нанёс самому сабе цяжкую рану, і хіба ты не дапаможаш залячыць гэту рану брату свайму?
Ты павінен забыць аб зле якое сустрэў, але не аб ране якую мае твой бліжні”
(Прамовы 82,7)
А калі мой бліжні мяне не слухае? Езус ў сённяшнім Евангеллікажа аб паступовасці: перш за ўсё скіраваць яго
паразмаўляць з двума ці трыма іншымі асобамі, каб яны дапамаглі яму зразумець тое
што ён учыніў; калі, гэта не дапаможа, неабходна сказаць супольнасці; а калі не паслухае
нават супольнасці,неабходна пагадзіцца з разрывам адносінаў, якія ён
сам справацыраваў і аддзяліць яго ад Касцёла. Усё гэта паказвае, што
існуе ўзаемная адказнасць на шляху хрысціянскай веры: чалавек, які ведае аб уласных
недахопах і абмежаваннях, пакліканы да таго, каб прыняць братэрскую дапамогу і дапамагаць
іншым у гэтым служэнні.
Іншым плёнам любові ў супольнасці з’яўляецца
супольнаямалітва. Езус кажа: “Калі двое
з вас на зямлі згодна прасілі б аб чым-небудзь, то станецца ім ад Айца Майго, якіў нябёсах. Бо, дзе двое ці трое сабраліся ў імя Маё, там Я ёсць сярод іх
“ (Мц 18, 19-20).Асабістая малітва канешне важная, нават больш
за тое неабходная, але Пан кажа аб сваёй прысутнасці ў супольнасці людзей, якая нават
калі вельмі малая, з’яўляецца еднасцю, бо ў ёй разважаюць аб рэальнасці
Бога Адзінага ў Тройцы, дасканалым адзінстве любові. Арыген казаў, што мы павінны
“практыкавацца ў гэтай сімфоніі” (Каментарыі да Евангелля
паводле свю Мацвея 14, 1), гэта значыць ў згодзе з усёй хрысціянскай супольнасцю.
Мы павінны практыкавацца ў братэрскай дапамозеадзін аднаму і станавіцца
лепшымі. Гэта патрабуе пакоры і прастаты сэрца, а таксама малітвы, якая
ўзносіцца да Бога ад супольнасці па-сапраўднаму аб’яднанай у Хрысце.
Будзем прасіць аб гэтых дарах праз заступніцтва Найсвяцейшай Панны Марыі, Маці Касцёла,
і св. Грыгорыя Вялікага, Папы і Доктара Касцёла, аб якім мы ўзгадвалі ва ўчарашняй
літургіі.