Pol Klodel “Para shtatores së Marisë”.

“Mari! Ky budalla i madh
është rishtas para Teje,
rrëmbushur me ankthe,
përplot me dëshira!
Ah! S’gjej kurrë kohë sa më duhet
për të thënë ç’më zjen në zemër”....
Kështu flas përpara Saj.
E ajo, me fytyrën e ëmbël,
syulur përvujtërisht
s’ më shikon mua,
por fjalët e gojës sime,
më shikon shpirtin
më dëgjon, e më kupton!