Me 24 gusht kalendari përkujton Shën Bartolomeun Apostull
Bartolomeu është njëri nga të Dymbëdhjetë Apostujt, që e ndoqën Jezusin. Apostulli
martir lindi në shekullin e I në Kanë të Galilesë, ndërsa vdiq nga gjysma e shekullit
I, në Siri. Emri i vërtetë i apostullit është Natanael, që do të thotë “Zoti ka
dhënë”. Emri Bartolome vjen nga aramaishtja “bar”, që do të thotë ‘bir’ e “talmai”,
që do të thotë ‘bujk’. Bartolomeu mbërriti tek Krishti përmes Filipit apostull, i
cili e njofton se kishin gjetur Jezusin, të birin e Jozefit nga Nazareti. Natanaeli
(Bartolomeu) i përgjigjet me një paragjykim: “A mund të dalë gjë e mirë nga Nazareti?”.
E Filipi ia kthen: “Eja e shih”. Prej këndej kuptojmë se në lidhjen tonë me Jezusin
nuk duhet të përqendrohemi vetëm tek fjalët; që ta njohim mirë, kemi nevojë për një
përvojë të gjallë. Zoti na befason, duke na bërë ta gjejmë atë që kërkonim, pikërisht
atje ku nuk e prisnim. Dëshmia e të tjerëve është sigurisht e rëndësishme, sepse
si rregull, e gjithë jeta jonë e krishterë fillon me kumtimin që vjen deri tek ne
përmes veprës së një ose disa dëshmitarëve. Por më pas duhet të jemi ne vetë që hyjmë
personalisht në lidhje të ngushtë e të thellë me Jezusin Zot e Shpëtimtar. Është
Shën Gjoni ai që na tregon takimin mes Natanaelit e Jezusit i cili e apostrofoj “Ja
një izraelitas i vërtetë, në të cilin nuk ka dredhi”. E Natanaeli i befasuar përgjigjet:
“Rabbì, ti je Biri i Hyjit! Ti je mbreti i Izraelit!”. Kemi të bëjmë me pohimin e
një feje të pastër, që nxjerr në dritë përmasën e dyfishtë të Jezusit, atë njerëzore
dhe Hyjnore. Nuk mund të mos i mbajmë para sysh dy përmasat, sepse po të shpallim
vetëm përmasën qiellore të Jezusit, krijohet rreziku ta bëjmë Atë një qenie qiellore
dhe të vagëlluar; e në qoftë se, përkundrazi, pranojmë vetëm praninë e tij njerëzore
në histori, e errësojmë përmasën hyjnore, që e cilëson Krishtin në kuptimin e mirëfilltë
të fjalës. Pas ngjalljes së Krishtit, Bartolomeu qe predikatar endacak apo shëtitës
në Armeni, Indi e Mesopotami. U bë i famshëm për aftësinë e tij të shërimit të të
sëmurëve. Bartolomeu qe dënuar me vdekje Persiane: qe rrjepur për së gjalli e pasta
qe kryqëzuar prej paganëve. Nuk kemi lajme të tjera për Bartolomeun, i cili na mëson
se bashkimi me Jezusin mund të jetohet e të dëshmohet edhe pa kryer vepra të jashtëzakonshme
por duke jetuar me fe e dashuri jetën e përditshme.