Бэнэдыкт XVI: “Мы павінны спазнаць нашу сувязь з Богам паміж полюсамі адлегласці і
блізкасці”
7 жніўня, падчас разважанняў
перад малітвай “Анёл Панскі”, Святы Айцец нагадаў вернікам аб радасці прабывання з
Хрыстом, які заўсёды ідзе нам на сустрач, падае руку, і вызваляе нас такім чынам з
буры грахоў. Малітва праходзіла ў летняй рэзідэнцыі Папы ў Кастэль Гандольфа. На заканчэнне
Пантыфік чарговы раз заклікаў да міру і спынення насілля ў Сірыі і Лівіі.
“Дарагія
браты і сёстры, звярнуўся да вернікаў Папа.
У Евангеллі сённяшняй нядзелі
мы знаходзім Езуса, які – пасля адпачынку на гары – моліцца ўсю ноч. Ён трымаецца
здалёк і ад людзей, і ад вучняў, такім чынам дэманструючы блізкасць да Айца, неабходнасць
малітвы ў адзіноце, аддаленне ад мітусні свету. Гэтую адлегласць, аднак, не варта
разглядаць як адсутнасць цікавасці да людзей або адмову ад апосталаў. Больш за тое
– як піша св. Мацвей – Пан кажа вучням сесці ў лодку і пераплысці “на другі бок перад
Ім” (Мц 14, 22), каб зноў сустрэцца з імі. “Тым часам човен ужо адплыў
шмат стадыяў ад берага. І кідалі яго хвалі, бо вецер быў супраціўны” (в.
24) і тут “у чацвёртую варту ночы Езус пайшоў да іх, ідучы па моры”
(в. 25), а вучні, убачыўшы, як Ён ідзе па моры, спалохаліся і “ад
страху закрычалі” (в. 26), не пазналі Яго, не ведалі, што гэта Пан.
Але Езускажа ім: “Будзьце адважнымі, гэта Я, не бойцеся”(в.
27).
Гэта эпізод, якому Айцы Касцёланадалі вялікае багацце
сэнсаў. Мора сімвалізуе цяперашняе жыццё і нестабільнасць бачнага свету, паказвае
буру любых узрушэнняў, цяжкасці, якія прыгнятаюць нас. Лодка ж прадстаўляе Касцёл
пабудаваны на Хрысте, якімкіруюць апосталы. Езус хоча навучыць вучняўзносіць жыццёвыя нягоды, давяраць Богу, Таму, хто з’явіўся прароку Іллі на
гарыГорэб у “шуме ціхага ветру” (1 Вал 19, 12).
Гэты фрагмент, знаходзіць свой працягу жэсце апостала Пятра, які, ахоплены
палымянай любоўю да Настаўніка, просіць Яго выйсці Яму насустрач, каб мець магчымасць
сустрэцца з Ім, ідучы па вадзе. “Але, убачыўшы моцны вецер, спалохаўся
і, пачаўшы тануць, закрычаў: Пане, ратуй мяне!” ( Мц 14, 30). Св. Аўгустын,
звяртаючысяў сваім уяўленні да апостала, кажа пра гэта так: Пан “апускаецца
і падае табе руку. Сваёй сілай ты не можаш устаць. Вазмі за рукутаго,
хто працягвае яе да цябе” (Каментар да Пс 95,7: PL 36, 1233), ён гаворыць
гэта не толькі Пятру, але таксама і нам. Пётр ідзе па хвалях не ўласнай
моцай, але дзякуючы ласцы Бога, у якую ён верыць, і калі бяруць яго
сумненні, калі ўжо не глядзіць на Езуса, а баіцца ветру, калі цалкам не давяраеце
словуНастаўніка, аддаляецца ўнутрана ад Яго, рызыкуе сысці ў моры жыцця,
з’яўляецца напамінам для нас, калі бачым толькі нас саміх, мы становімся залежнымі
ад вятроў і бур, мы не можам пайсці далей да вады жыцця. Вялікі мысляр Рамана Гуардзіні
піша, што Пан “заўсёды побач, будучы ў аснове нашага быцця. І ўсё ж мы павінныспазнаць нашу сувязь з Богам паміж полюсамі адлегласці і блізкасці. Зблізкасці мы ўмацаваныя, а здалёку падвяргаемся выпрабаванням”
(Прыняць саміх сябе; Брэшыа, 1992, 71).
Дарагія сябры, досвед
прарока Іллі, які пачуў прайшоўшага Пана і іспыт верыапостала Пятрадазваляе нам зразумець, што Пан – яшчэ перад тым, як мы яго шукаемабо клічам –ідзе нам насустрач, спускаецца з нябёсаў, каб даць
нам руку і падняць, Ён толькі чакае, што мы даверымся Яму цалкам і працягнем
Яму сваю руку. Будзем прасіць Панну Марыю – прыклад поўнага даверу да Бога – каб сярод
шматлікіх клопатаў, праблем і цяжкасцяў, якія непакояць мора нашага жыцця, рэхам у
сэрцах гучалі словы Езуса, якія даюць нам упэўненасць: “Будзьце адважнымі, гэта Я,
не бойцеся”, і каб павялічвалася наша вера ў Яго".
Пасля марыйнай малітвы
і апостальскага благаслаўлення, Святы Айцец прывітаў пілігрымаў на розных мовах. Перад
гэтым Папа выказаў сваю занепакоенасць “эскалацыяй драматычнага насілля ў Сірыі і
Лівіі”.