2011-ը ՀԱՅ ՄԱՆՈՒԿԻ ՏԱՐԻ ։ Հռչակուած Արամ Ա.ին Վեհափառի Կողմէ։ (Հայ Մանուկը
և Աստուածաշունչը պատրաստեց Հրայր Ճէպէճեան, «Հայ մանուկի տարուան» առիթով). ՝՝Ինչո՞ւ
Աստուածաշունչը սորվեցնել՝՝ ։
Մանուկը կը նմանի սպունգի: Ինչպէս սպունգը կը քաշէ ամէն տեսակ հիւթ, նոյնպէս մանուկը
կը ներծծէ ամէն տեսակ տեղեկութիւն: Այս մէկը աւելի եւս շեշտուած է այս դարուն, երբ մանուկը
կ՛ապրի շատ աւելի «բացուած» կեանք մը` վայելելով տեղեկատուութեան աշխարհի ընձեռած բոլոր
«օրհնութիւնները»: Ուրեմն, որպէս ծնողք, եկեղեցի ու դպրոց, մանուկը պիտի դաստիարակենք
Աստուածաշունչի մեծագոյն եւ նուիրական իրականութեամբ, թէ` «Աստուած սէր է»: «Վասնզի
Աստուած այնպէս սիրեց աշխարհը, որ մինչեւ իսկ իր միածին որդին ղրկեց, որպէսզի ան, որ
Անոր հաւատայ, չկորսուի, հապա յաւիտենական կեանք ունենայ» (Յովհաննու 3:16): Մանուկին
պէտք է սորվեցնել այն, թէ Աստուած սիրեց աշխարհը` իր ամբողջութեամբ եւ ամբողջականութեամբ,
նաեւ սիրեց այս աշխարհին մէջ գտնուող իւրաքանչիւր անձ: Բայց Աստուած իր սէրը դրսեւորեց
գործնական քայլերով, եւ անոր սէրը անհասանելի եւ անիրականանալի չմնաց: Այդ գործնական
քայլը եղաւ այն, որ ինք «մարդացաւ», աշխարհ եկաւ եւ իր կեանքով, նաեւ մահով ու մանաւանդ
յարութեամբ «փրկեց մարդը եւ շնորհեց «նոր կեանքը»: Մանուկը այս դաստիարակութեամբ պիտի
սկսի սիրել Աստուած, որուն միջոցով պիտի սիրէ ինքն իր անձը, սակայն երբեք հոն կանգ պիտի
չառնէ: Ան նաեւ պիտի սկսի սիրել ընտանիքը, բարեկամները, հայրենիքը, մշակոյթը, պատկանելիութիւնը
եւ տակաւին…: «Ամբողջական սիրոյ» այս հասկացողութիւնն է, որ Աստուծոյ սիրով եւ Աստուածաշունչին
միջոցով պիտի թրծէ հայ մանուկին նկարագիրը եւ ինքնութիւնը, եւ մանուկը պիտի սիրէ «աշխարհը,
ինչպէս Աստուած սիրեց»…: