Papa gjatë lutjes së Engjëllit të Tënzot: Hyji nuk na detyron të besojmë në Të, por e respekton lirinë tonë, na thërret vetëm me dashurinë e Tij.

“Zoti nuk na detyron të besojmë në Të, por na tërheq tek vetja me të vërtetën e mirësinë e të Birit të mishëruar: vërtet, dashuria e respekton gjithmonë lirinë”. Kështu pohoi sot Papa Benedikti XVI në oborrin e pallatit apostolik në Kastelgandolfo gjatë lutjes së Engjëllit të Tënzot para mase katërmijë besimtarëve e shtegtarëve të ardhur nga vendet e ndryshme të botës. “Stili i Zotit është ai i farëhedhësit, shpjegoi Papa duke cituar atë që ai e quajti “një faqe e cila në një farë mënyre është autobiografike” e Ungjillit, që “pasqyron të njëjtën përvojë të Jezusit”, eksperiencën e predikimit të tij: Ai identifikohet me mbjellësin, që e hedhë farën e mirë të Fjalës së Hyji, dhe vë re efektet e ndryshme që burojnë nga fara e hedhur, sipas mënyrës së pritjes që i rezervohet kumtimit” të Fjalës. Ati i Shenjtë Ratcinger kujtoi përgjigjet e ndryshme që numëron pjesa Ungjillit të kësaj së diele në shëmbëlltyrën e mbjellësit. “Ka njeri që Fjalën e Zotit e dëgjon në mënyrë sipërfaqësore por nuk e pranon; ka njeri që e pranon menjëherë por nuk është i qëndrueshëm e humb gjithçka; ka njeri që pushtohet prej shqetësimeve e joshjeve të botës; e ka njeri që e dëgjon Fjalën dhe e pranon si toka e mirë: këtu Fjala e Hyjit sjell fryte të begatshme”. Pjesa e Ungjillit e shqiptuar në liturgjinë e sotme dhe komentuar nga Papa Ratcinger në fjalimin e tij të shkurt para lutjes së Engjëllit të Tënzot, “insiston edhe . nënvizoi Ati i Shenjtë – mbi metodën e predikimit të Jezusit, pra mbi përdorimin e shëmbëlltyrave, një zgjedhje e motivuar nga vet Jezusi para ithtarëve të vet me “dallimin ndërmjet tyre e turmës: nxënësve, do të thotë atyre që janë përcaktuar për Të, Ai mund t’u flas haptazi për Mbretërinë e Hyjit, ndërsa për të tjerët duhet ta kumtoi në shëmbëlltyra, për të nxit pikërisht përcaktimin e tyre, kthimin e zemrës; në të vërtet shëmbëlltyra, për natyrën e tyre që kanë kërkojnë një përpjekje për t’u interpretuar, interpelojnë inteligjencën por edhe lirinë”. Së fundi, -përfundoi Papa – ‘Shëmbëlltyra e vërtetë e Hyjit është vet Jezusi, Qenia e tij që, në shenjë të njerëzimit, fsheh e njëkohësisht dëfton hyjninë”
Ja Shëmbëlltyra e mbjellësit që është kumtuar në liturgjinë hyjnore të kësaj së diele
MATEU: 13. SHËMBËLLTYRA E MBJELLËSIT
13
¹ Atë ditë Jezusi doli prej shtëpisë dhe u ul të rrijë buzë detit. ² Një turmë e madhe populli ngarendi tek ai kështu që hipi në barkë e u ul ndenjur, kurse mbarë populli zuri vend në breg.
³ U foli për shumë gjëra në shëmbëlltyra.
Kështu u tha:
⁴ “Doli mbjellësi për të mbjellë. Ndërsa po mbillte, disa kokrra ranë pranë udhës, erdhën shpendët dhe i hëngrën. ⁵ Disa ranë në zallinë, ku kishte pak dhe. Mbinë shpejt, sepse nuk e kishin tokën e thellë. ⁶ Porse, kur doli dielli, u vyshkën prej vapës dhe u thanë, pse nuk kishin rrënjë. ⁷ Disa të tjera ranë në ferra. Ferrat u rritën e ua zunë frymën. ⁸ Kurse disa të tjera ranë në tokë të mirë e ato dhanë fryt: njëra njëqindfish, tjetra gjashtëdhjetëfish e tjetra tridhjetëfish.
⁹ Kush ka veshë, le të dëgjojë!”
Përse Jezusi flet në shëmbëlltyra
(Mk 4, 10-12; Lk 8, 9-10)
¹⁰ Nxënësit iu afruan Jezusit dhe e pyetën:
“Pse po u flet me shëmbëlltyra?”
¹¹ Ai u përgjigj:
“Sepse ju e morët dhuratën t’i njihni fshehtësitë e Mbretërisë së qiellit, ndërsa ata nuk e morën. ¹² Për të vërtetë, atij që ka do t’i jepet edhe më dhe do të ketë me shumicë, kurse atij që s’ka, do t’i merret edhe ajo pakicë që ka. ¹³ Për këtë arsye atyre u flas në shëmbëlltyra, sepse shikojnë e nuk shohin, dëgjojnë e nuk ndiejnë as nuk kuptojnë. ¹⁴ Mbi ta plotësohet profecia e Isaisë që thotë:
“Mirë do të dëgjoni - por s’do të kuptoni,
mirë do të shikoni - por nuk do të shihni.
¹⁵ Vërtet zemra e këtij populli s’ka më ndjenja,
u bë i rëndë ndër veshë,
sytë i janë mbyllur,
që të mos shohë me sy,
të mos dëgjojë me veshë,
që të mos kuptojë shpirti i tyre
e të mos kthehen.
E unë i kisha shëruar!”
¹⁶ Lum sytë tuaj që shohin e veshët tuaj që dëgjojnë! ¹⁷ Përnjëmend po ju them; shumë profetë e të drejtë dëshiruan të shohin çka ju po shihni, por nuk e panë, të dëgjojnë çka ju po dëgjoni e nuk e dëgjuan.”
Shtjellimi i shëmbëlltyrës mbi mbjellësin
(Mk 4, 13-20; Lk 8, 11-15)
¹⁸ “Tani dëgjoni ç’do të thotë shëmbëlltyra e mbjellësit: ¹⁹ Secilit që e dëgjon Fjalën e Mbretërisë e nuk e kupton, i vjen i Keqi dhe ia rrëmben atë që i qe mbjellë në zemër. Ky është ai që u mboll ‘pranë udhës’. ²⁰ E i mbjelli ‘në zallinë’, është ai që e dëgjon Fjalën dhe me gëzim e pranon, ²¹ porse, për arsye se s’ka rrënjë në vetvete - pse është i paqëndrueshëm, posa të vijë ndonjë ngushticë ose salvim për shkak të Fjalës, përnjëherë e bjerr besimin. ²² E i mbjelli ‘në ferra’, është ai që e dëgjon Fjalën, por kujdesi i tepruar i kësaj bote dhe gënjimi i pasurisë, ia marrin frymën Fjalës e ajo mbetet pa fryt. ²³ E i mbjelli në ‘tokë të mirë’, është ai që e dëgjon Fjalën, e kupton dhe bie fryt: njëri njëqindfish, tjetri gjashtëdhjetëfish e tjetri tridhjetëfish”.