Miejsca Święte – lipiec

Lipcowy numer Miejsc Świętych nosi tytuł: „Misje polskich pallotynów”. Jezus posyła apostołów przez wieki i kraje, bo wiarę może przekazywać tylko żywa osoba. Tak tworzy się Kościół, czyli wspólnota wierzących. Każdy jest wezwany do dawania świadectwa i ma do spełnienia w życiu jakąś misję. Niektórzy, na wzór św. Pawła, realizują ją w sposób radykalny, niosąc Słowo Boże aż po krańce ziemi. W 2013 roku przypada 50. rocznica kanonizacji św. Wincentego Pallottiego. Zbiega się ona z jubileuszem 40-lecia pracy misyjnej polskich pallotynów. Dziś pracują oni, często z narażeniem życia, na wszystkich kontynentach świata: od Brazylii, Kolumbii, Wenezueli i Meksyku, przez Rwandę, Kongo, Wybrzeże Kości Słoniowej aż po Koreę i Papuę Nową Gwineę. Pomagają też Kościołom w krajach sąsiednich: w Czechach, na Słowacji, Ukrainie, Białorusi, propagując zwłaszcza kult Bożego miłosierdzia.

Refleksja nad misjami prowadzonymi przez polskich pallotynów pomoże zrozumieć sytuację misyjną współczesnego świata i poznać wyzwania misyjne w dzisiejszych czasach. Praca misyjna pallotynów z Polski przyjmuje różne formy. Najwięcej misjonarzy jest zaangażowanych w dzieło pierwszej ewangelizacji, głównie przez solidną, codzienną posługę w parafiach. Ta podstawowa forma działalności misyjnej jest ubogacana inicjatywami zgodnymi z pallotyńskim charyzmatem. Często przy parafiach istnieją mniej lub bardziej prężne grupy Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, różne ruchy religijne, grupy liderów świeckich, tworząc w ten sposób wspólnoty parafialne żywe i dynamiczne. Praca z miejscowym laikatem jest charyzmatyczna dla pallotyńskich misjonarzy. Są prowadzone kursy formacyjne i duchowe, dzięki którym świeccy stają się nie tylko współpracownikami w podejmowanych inicjatywach, ale też ich promotorami.

Cechą misji pallotyńskich jest szerzenie orędzia miłosierdzia Bożego oraz apostolstwa o charakterze maryjnym przy różnych sanktuariach. W niektórych krajach misyjnych działa pallotyńska Caritas, która otacza opieką najbiedniejszych i potrzebujących, uchodźców, migrantów. Na szczególną uwagę zaś zasługuje wspaniała inicjatywa Adopcji Serca, wspierająca finansowo dzieci i zapewniająca im możliwość przynajmniej podstawowego wykształcenia. Ta działalność jest odpowiedzią na wezwanie ewangelicznej miłości oraz wyrazem solidarności i otwartości serc wyczulonych na potrzeby drugiego człowieka. Jest przestrzenią budowania cywilizacji miłości.

ks. Zbigniew Babicki SAC