Watykan: dekrety beatyfikacyjne, w tym Polski założycielki sióstr prezentek

Papież przyjął na audiencji prywatnej prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, kard. Angelo Amato SDB. Upoważnił kierowaną przez niego dykasterię do promulgowania 15 dekretów. Dotyczą one do jednego błogosławionego i 27 sług Bożych, w tym zmarłej w połowie XVII stulecia Zofii z Maciejowskich Czeskiej.

„Zofia urodziła się w 1584 r. w rodzinie średniozamożnej szlachty małopolskiej – powiedziała Radiu Watykańskiemu s. Innocenta Drożdż. – W 16. roku życia wydana za mąż, po sześciu latach małżeństwa została bezdzietną wdową. Pomimo młodego wieku, urody, zamożności oraz starań o jej rękę, nie wyszła po raz drugi za mąż. Dalsze swe życie poświęciła pełnieniu dzieł miłosierdzia, świadomie włączając się po Soborze Trydenckim w nurt odnowy życia religijnego w Polsce poprzez dzieło kształcenia i wychowywania młodych pokoleń. Czasy, w jakich przyszło jej żyć były trudne. Był to okres wojen, epidemii, powodzi, nieurodzajów, głodu a tym samym dużej śmiertelności ludzi. Pozostawały osierocone dzieci, często bez opieki i środków do życia. Zofia Czeska postanowiła zająć się dziewczętami zwłaszcza osieroconymi i pochodzącymi z ubogich rodzin. Otworzyła dla nich swój dom przy ul. Szpitalnej w Krakowie. Zorganizowała w latach 1621-1627 szkołę wraz z internatem. Była to pierwsza w Polsce formalnie zorganizowana szkoła dla dziewcząt, posiadająca odpowiednie struktury organizacyjne, gdyż w tych czasach do szkół uczęszczali tylko chłopcy. Chcąc zapewnić trwałość swemu dziełu Zofia Czeska założyła nowe na ziemiach polskich zgromadzenie zakonne Sióstr Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny, popularnie zwane prezentkami, od łacińskiego słowa «praesentatio» – ofiarowanie. Zmarła w opinii świętości w wieku 66 lat 1 kwietnia 1650 r. Została pochowana w kościele Mariackim w Krakowie, gdzie do dziś spoczywają jej doczesne szczątki. Jej dzieło kontynuują siostry prezentki. Prowadzą dwa gimnazja, dwa licea i dwa internaty w Krakowie i Rzeszowie, a także 4 przedszkola, dom dziecka, zajmują się dziećmi specjalnej troski” – powiedziała prezentka pracująca w Wiecznym Mieście.

Cztery promulgowane dziś dekrety odnoszą się do cudów przypisywanych wstawiennictwu XVIII-wiecznego księdza włoskiego Mariano Arciero i trojga założycieli zgromadzeń zakonnych. Są to: XIX-wieczny francuski dominikanin Jean Joseph Lataste, Meksykanka Maria Inés Teresa Arias Espinosa, zmarła przed 30 laty w Rzymie, i niemiecka żydówka Hildegard Burjan, nawrócona na katolicyzm w wieku 26 lat, mężatka, zmarła w 1933 r. w Wiedniu. Zatwierdzenie cudu jest ostatnim etapem przed beatyfikacją.

Trzy dalsze dekrety stwierdzają męczeństwo biskupa i 14 sióstr szarytek zabitych w Hiszpanii w 1936 r. oraz austriackiego księdza Carla Lamperta, więzionego m.in. w Dachau. Podczas wojny był on duszpasterzem w Szczecinie, a w 1944 r. został zgilotynowany w Halle. Stwierdzenie męczeństwa to również ostatni etap przed beatyfikacją.

Natomiast osiem promulgowanych dziś dokumentów stwierdza heroiczność cnót. Jeden z nich odnosi się do bł. Giovanniego Marinoniego, zmarłego w XVI wieku włoskiego teatyna. Jego kult był dotychczas tylko zatwierdzony przez Klemensa XIII w 1762 r., jednak bez formalnej beatyfikacji.

Pozostałe dekrety, obok założycielki prezentek Zofii Czeskiej, dotyczą jeszcze jednej postaci związanej z Polską, mianowicie włoskiej salezjanki s. Laury Meozzi. Przybyła do nas w latach 20. ubiegłego wieku, była pierwszą przełożoną swego zgromadzenia w naszym kraju i pozostała tu również podczas wojny. Pytana, czy tęskni za Włochami, mówiła: „Mam dwie ojczyzny Włochy i Polskę; nie wiem, którą bardziej kocham”. Zmarła w 1951 r. w Pogrzebieniu na Górnym Śląsku. Inni słudzy Boży, o których mowa w promulgowanych dziś dekretach Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, to hiszpański biskup, dwaj księża: Hindus i Włoch, oraz dwie zakonnice: Sudanka i Włoszka, wszyscy zmarli w XX wieku.

ak/ rv