2011-04-28 17:50:53

Evropa dhe vlerat e krishtera: impenjimi i palodhur i Gjon Palit II për një kontinent të bashkuar e solidar, me rrënjë të forta të krishtera.


“Thua nuk do Krishti, nuk premton, thua Shpirti Shenjt, që papa Polak, papa sllav, pikërisht tani të manifestojë bashkimin shpirtëror të Evropës së krishterë?”: këto fjalë Karol Vojtila i shqiptoi më 3 qershor të vitit 1979, pak muaj pas zgjedhjes së tij, gjatë vizitës në Atdhe. Është kulmi i luftës së ftohtë: Evropa ndahet në dy blloqe e Polonia ndodhet pas perdes së hekurt. Po tjetër është Evropa që ka në mendje Gjon Pali II. Ai flet për “një shtëpi të përbashkët” të popujve evropianë. Bën thirrje për ribashkim. Pohon se Evropa duhet të rifillojë të marrë frymë me dy mushkëri”. E në këto rrethana, shpall bashkëpajtorë të Evropës Shën Çirilin e Shën Metodin, ungjillëzues të popujve sllavë. Dy vjet më vonë, në vitin historik 1989, thërret në Vatikan një asamble të posaçme të Sinodit të ipeshkvijve për Evropën me temë “Së bashku, dëshmitarë të Krishtit që na çliroi”.
Popujt, që po hapin një faqe të re të historisë së tyre, e në radhë të parë, popullin polak, Papa i porosit të mos harrojnë se Evropës, pa fenë e krishterë, do t’i mungonte shpirti. E është ende larg Kushtetuta e diskutimi për përmendjen e rrënjëve të krishtera edhe kur, në vitin 1982, Gjon Pali II, nga Santjago i Kompostelës, i bën thirrje mbarë Evropës: “Gjej vetveten! Ji vetvetja! Rizbuloje origjinën tënde! Gjallëroi rrënjët tua!”. E nxitja e tij “për t’i rigjallëruar vlerat universale të bashkëjetesës paqësore, përsëritet me forcë kur kërkon që Evropa e re të jetë “një simfoni kombesh” e jo një fortesë e mbyllur në vetvete. Procesi i integrimit – vëren Ati i Shenjtë – nuk ka të bëjë vetëm me aspektet gjeografike dhe ekonomike, por duhet të sjellë një harmoni të re vlerash, që të gjejnë shprehjen e vet në drejtësi e në jetë.
Kur, në Bruksel, punohet për tekstin e Traktatit kushtetues, Gjon Pali II s’ pushon s’i kujtuari “rrënjët e krishtera” në fjalime e mesazhe të ndryshme, që ia kushton Evropës. Krishtërimi – vëren Ati i Shenjtë - përshkon gjithë historinë, artin e kulturën e evropiane.
“Nga tokat e saj, ndër abacitë, ndër katedralet e ndër kishat, i janë lartuar paprerë lavde Krishtit, Zotit të kohës e të historisë”.
Në verën e vitit 2003 Papa i kushton kësaj teme 8 Lutje të Engjëllit të Tënzot. Më 13 qershor, pohon…..:
“…një proces i rëndësishëm – bashkimi i Evropës përmes zgjërimit të Bashkimit Evropian me vende të tjera. Kisha e shikon me një vështrim plot dashuri këtë Kontinent”.
Më 24 gusht nënvizon:
“Të pranosh shprehimisht traktatin e ligjet e krishtera të Evropës, për Kontinentin bëhet garanci kryesore e ardhmërisë”.
Nxitja pas-sinodale “Ecclesia in Europa” – “Kisha në Evropë” - vë theksin mbi problematikat dhe mundësitë e reja që i krijon stina e re Kontinentit të Vjetër, në sa lëkundet ndërmjet shtytjeve laiciste e lirisë së rifituar.
“Kisha e sotme – shkruan Papa – nënvizon me përgjegjësi të re, urgjencën për ta ndihmuar Evropën që të ndërtojë vetveten, duke rigjallëruar rrënjët e krishtera nga të cilat zu fill.
Në kundërshtim me vetveten, djepi i të drejtave njerëzore rrezikon kështu të humbasë themelin, gërryer nga relativizmi e utalitarizmi”.
Kur miratohet Karta Kushtetuese, pa përmendjen e trashëgimisë së përbashkët të krishterë, Gjon Pali II nuk e fsheh hidhërimin e tij: “Nuk priten rrënjët nga të cilat je lindur” – shpjegon.
Vjen, pastaj, nënshkrimi i Kushtetutës më 29 tetor 2004 e, në prag të kësaj dite historike, Papa duke u takuar në Romë me Prodin, kryetar i Komisionit Evropian, uron që Bashkimi t’i shprehë gjithnjë më mirë traditat e mëdha të shteteve anëtare, duke punuar gjallërisht në fushën ndërkombëtare për paqen ndërmjet popujve e duke u ofruar ndihmën vet bujare për zhvillim, popujve më nevojtarë të Kontinentit. E më pas nënvizon se Selia e Shenjtë u ka kujtuar të gjithëve se krishterimi, në shprehjet e veta të ndryshme, ka kontribuar në formimin e vetëdijes së përbashkët të popujve evropianë dhe i ka dhënë një mbështeje të fuqishme ngjizjes së qytetërimeve të tyre. E njohur ose jo në dokumentet zyrtare – ripohon Papa - ky është fakt i pamohueshëm, të cilin nuk mund ta harrojë asnjë historian”.
Në Lutjen e Engjëllit të Tënzot, një të diele më pas, Papa nënvizon se u jetua çasti jashtëzakonisht domethënës i një rruge, që do të jetë ende e gjatë e që duket gjithnjë më impenjative. Gjon Pali II shpjegon se e ka fjalën për “ndërtimin e Evropës së re, të cilën – pohon – vijojmë ta shikojmë plot besim”.
Selia e Shenjtë – kujton Papa – ka qenë gjithnjë në favor të promovimit të një Evrope të bashkuar mbi bazën e vlerave të përbashkëta, që bëjnë pjesë në historinë e saj. E shpjegon:
“T’i përfillësh rrënjët e krishtera të Kontinentit do të thotë të përfitosh nga një pasuri shpirtërore, që mbetet themelore për zhvillimet e ardhshme të Bashkimit”.
E së fundi uron që edhe në vitet e ardhshme, të krishterët të vijojnë t’i çojnë në të gjitha mjediset e institucioneve evropiane, ato tharme ungjillore që janë garanci për paqen e për bashkëpunimin ndërmjet të gjithë shtetasve në impenjimin e njëjtë për t’i shëbyer të mirës së përbashkët”.







All the contents on this site are copyrighted ©.