Imzot Dodë Gjergji: Në dritën e Krishtit të Gjallë, ta ndërtojmë të ardhmen
Në shkëlqimin e dritës së Krishtit të Gjallë, shohim qartë si ta ndërtojmë të ardhmen
tonë njerëzore e shpirtërore në shoqërinë e sotme kosovare, thotë mes tjerash ipeshkvi
i Kosovës imzot Dodë Gjergji në mesazhin e tij të Pashkëve............
“Erdhi
Jezusi ...e u tha, Paqja me Ju” (Gjn 20,19). Fortë të dashur meshtarë, rregulltare
dhe rregulltarë, seminarist, vëllezër dhe motra dhe të gjithë njerëzve vullnetmirë, Pas
një dimri pa ngrohje, në kryeqytetin tonë, gradualisht, po hyjmë në pranverën e ngrohtë,
e cila, shfaqët me tërë bukurinë e saj, gjallëron natyrën, ndërsa ne, na mbushë me
entuziazëm të ri, për jetë dhe punë . Kjo përvojë e dimrit, pa ngrohje, në shtëpitë
tona, për ne të krishterët, mund të përdoret si simbolikë e mirë, për ta përshkruar
zemrën e njeriut pa Zotin, ndërsa rrezet shkëlqyese të kësaj pranvere, me shkëlqimin
e dashurisë së Zotit të Ringjallur në zemrat njerëzore. Drita e dashurisë së Tij,
na ngrohë të gjithëve, me praninë e Tij. Prandaj, qysh tani, derisa jemi “nën hijen
e vdekjes”, me shkëlqimin e dritës shpresëplote, na bën të shohim pragun e jetës së
përtejme dhe na ndriçon rrugën, e cila shpie atje. Ne, të cilët besojmë, me zemër
plot gëzim, falënderojmë Zotin e Ringjallur, i cili, na bashkon në dashurinë e Tij
të përkryer dhe jetëdhënëse. Dashuri kjo, të cilën, Zoti e ka manifestuar në forma
të ndryshme dhe e ka vulosur me gjakun e Qengjit të pafajshëm, në flijimin e Kalvarit.
Me festën e Pashkëve, ne, të krishterët, përveç se dëshirojmë të përjetojmë ngjarjen
e “ Zotit ndër ne”, njëkohësisht, dëshirojmë të jemi, dëshmitarë të ri, të dëshmisë
së vjetër, se: Zoti ynë Jezu Krishti, i varur padrejtësisht, në drurin e Kryqit vdiq,
duke na lanë porosinë e fundit : “ Fali, o Atë, se nuk dinë ç’ bëjnë!” (Lk 23, 34)
dhe premtimin e parë: “ ... sot do të jesh me mua në parajsë!” (Lk 23, 43). Ai,
i cili na shfajësojë para Atit, për fajet dhe mëkatet tona, në kulmin e vuajtjes
njerëzore, pak pa dhënë shpirt, përveç mësimit ungjillor, na le “shembullin e mirë”
sesi, zemra e njeriut, kur është e përqendruar në Atin qiellor, në momentet më të
vështira të vuajtjes njerëzore, gjen forcën, për të falë të afërmin e padrejtë dhe
për të mbështetur edhe armikun, në mënyrë që i falur, të rikthehet drejt miqësisë
tonë me Zotin. Ai, po ashtu, me autoritetin hyjnor, i premton cubit të penduar
jetën e pasosur, premtim ky, i cili, shtrihet në histori dhe përsëritet për çdo njeri,
që i penduar, përballë të Kryqëzuarit, përvujtrisht, kërkon mëshirën e Tij dhe
me gjithë zemër, ia kërkon jetën e përtejshme. Kështu, vazhdon të ecë gjurmëve të
tija, drejt rrugës së shëlbimit, pa marrë parasysh nga ku niset, nga djepi apo nga
kryqi. Sot, ditën e Pashkëve, me gëzim-plotë dhe me shpresë dëshmojmë se: Zoti
ynë Jezu Krishti, e ka mundur vdekjen dhe me ngjalljen e Tij, të gjithë ne jemi ftuar,
të jemi të bijtë e Atit tonë në Qiell. Qysh kur Kisha, ditën e Rrëshajve, mori
Shpirtin Shenjt, kryqi mori kuptimin e dashurisë së skajshme që Zoti pati dhe ka
për ne, ndërsa zemra e atyre që besojnë, u shndërruan në “fron prej ku Ai sundon
botën me dashuri”, përqafon njerëzimin me duart e shporrura dhe nëpërmjet veprave
tona të dashurisë, i përkëdhelë vuajtjet njerëzore, duke iu dhënë ngushëllim dhe shpresë,
sidomos vuajtjeve të shkaktuara nga të këqijat e botës ose padrejtësia njerëzore. Nën
shkëlqimin e dritës së kësaj Shprese, përveç mëkateve tona, ne, qartë shohim se:
Shoqëria e sotme, e katandisur në relativizmin e çdo gjëje, deri të zhvlerësimi i
jetës dhe vdekjes, si dhe e kurthuar në synimet e veta egoiste e lakmitare, është
e gatshme t’i japë përparësi të keqes, në krahasim me të mirën të sakrifikojë të vërtetën,
në shkëmbim të “gjumit social”; të rrënojë familjen në shkëmbim të zhvillimit; të
mohojë të kaluarën, për të legjitimuar të tashmen; të hidhet pluhur ndaj tjerëve,
të afërmeve e miqve, për ta arsyetuar fajin. Këndej, duhet të frikësohemi se e tërë
kjo na çon drejtë verbërisë shoqërore , mjerimit social dhe të ardhmes së pa siguritë.
Ne, e dimë sesa ma shumë humbet pamja e horizontit, vlerave universale, virtyteve
njerëzore, synimit të të përjetshmes, njerëzimi, vetvetiu, pa mëshirë, rrokulliset
drejt të përkohshmes, interesave të ditës dhe kënaqësisë momentit. Të vetëdijshëm
se një shoqëri e tillë, është e gatshme ta sakrifikoi të ardhmen tonë dhe të fëmijëve
tuaj, të shtyrë nga dashuria që kemi për të gjithë njerëzit, dëshirojmë të alarmojmë
njeriun zemërbardhë, shpirtpastër dhe qëllimmirë, e sidomos ata të cilëve iu është
besuar përgjegjësia për ne, pa marrë parasysh besimin apo botëkuptimin e tyre, që
me drejtësi dhe përgjegjësi, të vihen në shërbim të së mirës, në mbështetje të familjes,
në përkrahje të të dobëtëve, në ndihmë të të varfërve dhe ndershmërisht, të bashkëndërtojmë
të ardhmen, mbi të vërtetën dhe dashurinë flijuese, për të cilën aq shumë kemi nevojë
sot. Përveç kësaj, kisha si Nënë dhe Mësuese e mirë, i fton bijtë e vetë, të
jetojnë në vetëmohim dhe në shërbim të përvuajtur, duke i vënë jetët e tyre, në zbatimin
e planit hyjnor dhe në dobi të njerëzve mbi tokë. Dhe, si pjesë e kësaj shoqërie,
të bëhemi shembullmirë që, në “veprat tona të mira”, të gjithë të shijojnë dashurinë
dhe të miqësohen me të Ringjallurin. Për shumë mot Pashkët! Ipeshkvi Juaj +Dodë
Gjergji