Benedikti XVI kremtoi 6-vjetorin e fillimit të papnisë

(19.04.2011 RV)Kisha Katolike kujtoi e festoi sot 6-vjetorin e fillimit të papnisë së Benediktit XVI. Atit të Shenjtë i erdhën urime nga e gjithë bota. Gjashtë vjet pas zgjedhjes në fronin e Shën Pjetrit, bilanci është jashtëzakonisht i pasur, por ne po ndalemi vetëm në 12 muajt e fundit, gjatë të cilave Papa ka qenë protagonist i shumë ngjarjeve, që nga udhëtimet apostolike tek Sinodi i ipeshkvijve për Lindjen e Mesme, nga nënshkrimi i dokumentave të rëndësishëm për magjisterin deri tek botimi i dy librave.

Viti i gjashtë i papnisë së Benediktit XVI filloi në gjurmët e Shën Palit Apostull, në ishullin e Maltës, nga i cili sapo qe kthyer. Në mesin e majit, në Fatima për dhjetëvjetorin e lumnimit të barinjve të vegjël, që i dhanë botës mesazhin e Zojës e më 4 qershor, Papa sbarkon në Qipro. Nuk mund ta presë imzot Luigji Padoveze, vikari apostolik i Anadollit, që u vra brutalisht vetëm pak ditë më parë, duke dhënë dëshminë e gjakut për Krishtin, në kundërshtim me ata priftërinj, që u njollosën me abuzimet ndaj të miturve. Pikërisht këtyre të fundit, në përfundim të Vitit Meshtarak, më 11 qershorin e kaluar, Papa u kërkoi të pendohen, por i bëri thirrje edhe gjithë Kishës të shohë brenda vetes e të spastrohet nga plehrat:
“E kështu, ndodhi që, pikërisht në këtë vit gëzimi për sakramentin e meshtarisë, dolën në dritë mëkatet e meshtarëve – sidomos abuzimi ndaj të vegjëlve, me të cilin meshtaria, si detyrë për t’u shprehur njerëzve kujdesin e Zotit, kthehet në të kundërtën e saj…Edhe ne i kërkojmë me këmbëngulje falje Zotit dhe viktimave, ndërsa premtojmë të bëjmë ç’është e mundur, që abuzime të tilla të mos ndodhin më kurrë”.
Në ditët e fundit të verës, Benedikti XVI fluturon për në Mbretërinë e Bashkuar. E paraprirë nga sulme në media mbi temën e abuzimeve, vizita apostolike përfundon me një apotheozë turmash e komentesh pozitive, me britanikët që i bëri për vete buzëqeshja e Papës, i cili u la trashëgiminë shpirtërore të një gjiganti të krishterimit, kardinalit Xhon Henri Njuman, shpallur i lum në Birmingam. Hija e këtij njohësi të madh të Shkrimit Shenjt është sfondi ideal për Këshillimin Apostolik “Verbum Domini”, që Benedikti XVI e nënshkruan më 30 shtator: 200 faqe me ftesën e zjarrtë për t’u thelluar në njohjen e Biblës. Më vonë, duke u ndalur në këtë dokument, Papa do të thoshte:
“Shumë të krishterë kanë nevojë, që t’u rishpallet në mënyrë bindëse Fjala e Zotit, që ta provojnë konkretisht forcën e Ungjillit” (n.96). Nganjëherë, duket sikur problemet shtohen kur Kisha u flet burrave e grave, larg ose indiferentë ndaj përvojës së fesë, të cilëve mesazhi ungjillor u arrin me pak efikasitet e nuk u bën përshtypje”.
Pikërisht, deti i indiferencës ndaj vlerave të krishtera, sidomos në Perëndim, e pati shtyrë Papën të krijonte në qershor, me anë të Motu proprio “Ubicumque et semper”, Këshillin Papnor për nxitjen e Ungjillëzimit të Ri, objektivi i të cilit është lufta kundër “eklipsimit të ndjesisë së Zotit” e “gjetja e mjeteve të përshtatshme për ta ripropozuar të vërtetën e amshuar të Ungjillit të Krishtit”. Tetori është ndërkaq, muaji i Sinodit të ipeshkvijve për Lindjen e Mesme. Për tri javë me radhë, Papa dëgjoi me vëmendje dëshmitë mbi një zonë, ku paqja, që frymëzohet nga Vendet e Shenjta, bashkëjeton me një paqëndrueshmëri të vazhdueshme. Në Meshën e mbylljes së Sinodit, më 24 tetor, Benedikti XVI theksoi:
“Paqja është kusht i domosdoshëm për një jetë të denjë të njeriut e të shoqërisë. Paqja është edhe ilaçi më i mirë për të shmangur emigracionin nga Lindja e Mesme… Të lutemi për paqen në Tokën Shenjte. Të lutemi për paqen në Lindjen e Mesme, duke u impenjuar që ajo dhuratë e Zotit ofruar njerëzve vullnetmirë, të përhapet në mbarë botën”.
Në nëntor, Papa shkoi në Spanjë, në një udhëtim ndërmjet Santiago de Kompostela dhe “Sagrada Familia”-s së Barcelonës. Por sidomos, u paraqit libri-intervistë “Drita e botës”, në të cilin Benedikti XVI – përmes pyetjeve të gazetarit gjerman Peter Sevald – shprehet me një gjuhë të thjeshtë mbi temat më delikate, që prekin ndërgjegjen e njeriut. 2010-a mbyllet me një dokument të rëndësishëm “teknik”: më 30 dhjetor, Ati i Shenjtë boton në formën e “Motu Proprio”, Letrën apostolike “për parandalimin dhe kundërshtimin e aktiviteteve të paligjshme në fushën financiare dhe monetare”, me të cilën Shteti i Vatikanit bën të vetat normat e bashkësisë ndërkombëtare kundër pastrimit të parave e financimit të terrorizmit. Në natën e nesërme, një bombë përgjak Vitin e Ri të të krishterëve, në një kishë kopte të Aleksandrisë së Egjiptit. Papa e dënon këtë masakër, në Lutjen e Engjëllit të Tënzot, më 2 janar 2011:
“Ky gjest i shëmtuar i vdekjes, si ai i vendosjes së bombave, tani edhe afër shtëpive të të krishterëve në Irak, për t’i detyruar të largohen, fyen Zotin e mbarë njerëzimin, që jo më larg se dje u lut për paqen dhe filloi me shpresë vitin e ri”.
Për mbrojtjen e lirisë së fesë, Benedikti XVI flet me forcë edhe në fjalimin e 10 janarit para Trupit Diplomatik të akredituar në Selinë e Shenjtë. E historinë e mëpasme e kujtojmë më lehtë. Më 10 mars, Papa u mban një “Lectio divina” të gjatë e të thellë meshtarëve të Romës. Njëkohësisht, bota përqendrohet në paraqitjen e vëllimit të dytë të librit “Jezusi i Nazaretit”, shkruar nga Papa, por jehona e botimit të tij shuhet menjëherë nga tmerri për atë që ndodhi 24 orë më vonë në Japoninë e përfshirë nga tërmeti e tsunami, që shkaktuan mijëra viktima. Edhe një herë nga dritarja e Lutjes së Engjëllit të Tënzot, Papa bën thirrje për lutje e për solidaritet:
“Imazhet e tërmetit tragjik e të tsunamit që pasoi në Japoni na bënë jashtëzakonisht përshtypje… Lutem për viktimat e për familjarët e tyre, si edhe për të gjithë ata që vuajnë për shkakun e këtyre ngjarjeve të tmerrshme. Inkurajoj ata, që me një gatishmëri për t’u lavdëruar, po impenjohen për të çuar ndihma. Të bashkohemi në lutje. Zoti na qëndron afër!”