Sipas gazetës “Avvenire”, Evropa nuk ka politikë mbi emigracionin
Tragjedia e javës së kaluar në detin e Lampeduzës, ku u mbytën mëse 250 vetë dhe shpëtuan
pak më shumë se 50, tronditi krejt Italinë, e cila prej ditësh po përballet me flukset
e emigrantëve nga Tunizia e nga Libia, që zbarkojnë në ishullin jugor italian. Jo
pak gazetarë, e krahasuan këtë tragjedi me atë të shqiptarëve në Otranto, më 28 mars
1997, përvjetorin e së cilës, sapo e përkujtuam. Qeveria e Romës nënshkroi një
marrëveshje me rajone të ndryshme të Italisë, për shpërndarjen e emigrantëve në zona
të tjera, pasi e kapërcenin numrin e banorëve të Lampeduzës; u dha atyre një leje
qëndrimi të përkohshme e i kërkoi Evropës - sidomos Francës, ku shumica e tunizianëve
duan të shkojnë - të marrë përsipër përgjegjësitë e veta. Reagimi i Francës qe ashpërsimi
i rregullave për hyrjen në kufijtë e saj, ndërsa Brukseli nuk ndihet. Këtë gjendje
vë në dukje gazeta e Kishës Italiane “Avvenire”, në një editorial të së premtes. “Bashkimi
Evropian – shkruhet – nuk ka politikë mbi emigracionin, megjithëse çështja ka përmasa
pikërisht kontinentale… Emigrantët vijnë në Evropë nga jugu (e në vijën e parë të
frontit janë Italia, Greqia e Malta), por edhe nga lindja. Duke mos pasur strategji
Bashkimi Evropian, edhe shtetet anëtare nuk kanë asnjë, të denjë për atë emër. Italia
ia kishte ngarkuar administrimin e flukseve Gedafit, duke i paguar shtrenjtë shërbimet
e tij. Po tani? – pyet me ironi të hidhur “Avvenire”. Greqia mendon të ndërtojë një
mur në kufirin me Turqinë, pikërisht ndërsa në SHBA-të shihet qartë dështimi i politikës
së murit, ndërtuar përgjatë kufirit me Meksikën. Malta, pak i pranon e pak i kthen
mbrapsht emigrantët”. Sipas gazetës së ipeshkvijve italianë, problemi “nuk është
vetëm politik. Është edhe kulturor”. “Thjesht – shpjegon – refuzojmë realitetin. Në
botën e vërtetë, jashtë retorikës politike, emigracioni është një fakt i pashmangshëm”.
“Avvenire” këshillon të përmbyset perspektiva. Emigracioni “është i pashmangshëm:
deri në një farë mase, i dobishëm, në ndonjë rast, i domosdoshëm. Vetëm duke e përballuar
realitetin, mund të merren masa të drejta për ta mbajtur atë në kufi të pranueshëm,
për ta administruar me humanitet e pa konfuzion, duke e bërë të frytshëm për vendet
pritëse”.