Benedykt XVI o ewangelizacyjnej roli pobożności ludowej w Ameryce Łacińskiej
Nowa ewangelizacja Ameryki Łacińskiej i odnowa chrześcijańskiej świadomości na tym
kontynencie musi uwzględniać głęboko zakorzenione w tamtejszej kulturze przejawy pobożności
ludowej. Mówił o tym Benedykt XVI spotykając się z uczestnikami sesji plenarnej Papieskiej
Komisji ds. Ameryki Łacińskiej. Spotkanie było poświęcone właśnie temu tematowi w
kontekście misji kontynentalnej zaleconej przed czterema laty przez konferencję z
Aparecidy. Wśród bogatych przejawów pobożności ludowej w tym regionie Papież wymienił
nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu, kult maryjny, przywiązanie do Następcy Piotra
i świadomość przynależności do Kościoła. Zaznaczył przy tym, że tego rodzaju religijność
nie może zastępować życia sakramentalnego, ani sprowadzać się – po oderwaniu od wiary
– do zjawiska kulturowego.
„Nie da się zaprzeczyć, że istnieją pewne błędne
formy pobożności ludowej, które zamiast pobudzać do aktywnego udziału w życiu Kościoła,
powodują raczej zamieszanie i mogą sprzyjać czysto zewnętrznym praktykom religijnym
nie związanym z ugruntowaną i żywą wiarą – mówił Papież. – W tym kontekście chciałbym
przypomnieć to, co napisałem w ubiegłym roku do seminarzystów: «W pobożności ludowej
są elementy irracjonalne, czasem może nawet pewna powierzchowność. Jednak odrzucanie
jej jest całkowicie błędne. Dzięki niej wiara zagościła w sercach ludzi, przeniknęła
do ich uczuć, zwyczajów, wspólnego sposobu odczuwania i życia. Dlatego pobożność ludowa
jest wielkim dziedzictwem Kościoła. Wiara stała się ciałem i krwią. Oczywiście pobożność
ludowa musi wciąż być oczyszczana, połączona z centrum, ale zasługuje na naszą miłość,
bo sprawia, że my sami stajemy się w całkowicie rzeczywisty sposób ludem Bożym»”.
Benedykt
XVI zaznaczył, że realizacja misji kontynentalnej w Ameryce Łacińskiej wymaga nie
tylko organizacyjnych wysiłków Kościoła, ale też głębokiego przylgnięcia wierzących
do Chrystusa i Jego Ewangelii. Wyraził też satysfakcję, że na kontynencie rozszerza
się praktyka modlitwy lectio divina, ugruntowując obecność Słowa Bożego w życiu
wspólnot wiernych.