Ս. Սարգիս զօրավարը իր որդիի՝ Մարտիրոսի եւ 14 քաջ մարտիկներու հետ նահատակուած է յանուն
քրիստոնէական հաւատքի։ Արիութեան համար Ս Սարգիսը Մեծն Կոստանդիանոս կասեր (285-337)
կողմէն կարգուած է իշխան եւ սպարապետ՝` Հայաստանին սահմանակից Կապադովկիայի մէջ։ Ան
ոչ միայն գերազանց սպարապետ էր, այլեւ հիանալի քարոզիչ։ Օգտուելով կայսերի յօժարութենէն՝`
իր իշխանութեան տակ գտնուող քաղաքներու մէջ քանդած է մեհեաններ, կառուցած եկեղեցիներ,
տարածած քրիստոնէութիւնը։ Երբ Յուլիանոս Ուրացողի թագաւորութեան օրերուն (360-363) սկսած
են Քրիստոսի եկեղեցւոյ հալածանքները, Ս Սարգիսը, աստուածային յայտնութեամբ հրաման առնելով
հեռանալ կայսրութեան սահմաններէն, իր որդի Մարտիրոսի հետ եկած, ապաստանած է քրիստոնեայ
Հայաստանի մէջ, ուր կը թագաւորոէր Տիգրան արքան՝` Մեծն Տրդատի թոռը՝` Խոսրովի որդին։
Տեղեկանալով, որ Յուլիանոսը մեծ զօրքով կը շարժէր Պարսկաստանի վրայ, Հայոց արքան, ձգտելով
իր երկիրը զերծ պահել յարձակման վտանգէն, յորդորած է Սարգիսին ծառայութեան անցնիլ Շապուհի
մօտ։ Շապուհը սիրով ընդունած է Ս Սարգիսին եւ նշանակած է զայն զօրագունդերու հրամանատար։
Զօրականներէն շատերը, տեսնելով փայլուն զօրավարի բարեպաշտութիւնն ու վարքով վկայած նուիրումն
առ Աստուած, իր աղօթքներով Տիրոջ գործած հրաշքները, հրաժարեցան հեթանոսութենէն եւ դառձան
քրիստոնեայ։ Սակայն Շապուհը պահանջած է անոնցմէ պաշտել կրակը եւ զոհ մատուցանել։ Զօրավարն
անմիջապէս մերժած է ասիկա՝` ըսելով ,Երկրպագելի է մէկ Աստուած՝` Ամենասուրբ Երրորդութիւնը,
որ ստեղծած է երկինքն ու երկիրը։ Իսկ կրակը կամ կուռքերը ի բնէ աստուածներ չեն, հողեղէն
մարդը ասոնք կարող է փչացնել։ Այդ խօսքերէն յետոյ Ս. Սարգիսը կործանած է բագինը։ Զայրացած
ամբոխը յարձակած է Ս. Սարգիսի եւ անոր որդիի վրայ։ Առաջինը նահատակութեան պսակն ընդունած
է անոր որդին՝` Մարտիրոսը։ Ս Սարգիսը բանտարկուած է եւ աներեր մնալով իր հաւատքի մէջ՝`
գլխատուած։ Նահատակութենէն յետոյ Ս. Սարգիսի մարմնի վրայ լոյս ծագած է։ Քրիստոնէական
հաւատքի համար նահատակուած են նաեւ Ս Սարգիսի հաւատարիմ տասնչորս զինուորները։ Հաւատացեալները
նահատակներու մարմիններն ամփոփած են Համիան քաղաքին մէջ։ Ս. Մեսրոպ Մաշտոց վարդապետը
ս. Սարգիսի մասունքները բերած է Կարբի (Աշտարակի շրջան)՝` եւ կառուցած երանելիի անունը
կրող եկեղեցի։ Ս. Սարգիս Զօրավարի տօնը Հայաստանի մէջ ընդունուած է նշել ոչ միայն
եկեղեցական ծէսով, աղօթքով, այլեւ ժողովրդական սովորութներով ու նուիրական աւանդութիւններով։
Ս Սարգիս զօրավարը երիտասարդներու արագահաս բարեխօսն է։ Անոր միջնորդութեամբ հրաշքներ
տեղի կ'ունենան։ Այդ օրը երիտասարդները կ'աղօթեն Սուրբին, որ իրենց աղօթքները հասցնէ
առ Աստուած։ Ս Սարգիսը սիրոյ երազանքն իրականցնող Սուրբ է։