Me At Anton Harapin, 21 vjet pas rënies së komunizmit
(20.02.2011 RV)Po sot bie përvjetori i shembjes së shtatores së Enver Hoxhës
në Tiranë, preludi i ndryshimeve dhe i fillimit të rrugës drejt demokracisë në Shqipëri.
Pas 21 vjetëve, shqiptarët akoma e pyesin veten se ku po shkojnë, ku është horizonti
drejt të cilit duhet të priren puna e mundi e djersa e atyre që janë në atdhe dhe
e atyre jashtë atdheut. E kush më mirë se At Anton Harapi mund të na e përvijojë këtë
horizont, pavarësisht se pjesa që do të dëgjoni, marrë nga fjalimi i tij “Dy lot e
një betim”, me rastin e përcjelljes së eshtrave të Çerçiz Topullit e të Muço Qullit
nga Shkodra, shembull i shkëlqyer oratorie, të lë një shije të hidhur në gojë për
aktualitetin që ka edhe sot, pas gati një shekulli: “…lëshojeni nji za, atë
zanin tuej kumbues si të luajve e diftojini djelmënisë shqiptare, shka jua ushqei
idealin, shka jua mbajti karakterin, shka ju bani të pavdekshëm! Diftojini po, se
ka e do të ketë Shqipni, përderisa të kena e të mbajmë nji Zot mbi vedi; ka po, Shqipni
derisa të dalin shqiptarë fatosa; ka e ka me pasë Shqipni, derisa gjaku i juej i kërthnestë
e i gjallë të vlojnë në kujtim dhe ndër ndjesi të shqiptarëve, derisa në Shqipni,
pa dallim krahinet e besimit, t’çmohen e t’madhnohen themeluesit e Atdheut. Kena pse
të jena e të mbahena shqiptarë, përderisa të shenjtë ta ruejm besën dhe burrninë!”