Më 13 shkurt 1999, vdiq në Romë jezuiti shqiptar, Atë Gjergj Vata
Atë Gjergj Vata lindi më 6 maj 1915. Mësimet e para i ndoqi në shkollën e jezuitëve
në Shkodër, ku ndjeu edhe thirrjen meshtarake e rregulltare. Pati si mësues e më vonë
sivëlla rregulltar, njërin nga jezuitët shqiptar më në zë: Atë Pjetër Meshkallën,
tek i cili gjeti shokun e ngushtë të idealeve të shenjta fetare e kombëtare. Studimet
e mesme i vijoi në Seminarin Papnor të Shkodrës, për të vijuar studimet e larta filozofike
e teologjike në shkollat e jezuitëve në Itali. I vijoi studimet por qe detyruar t’i
ndërpriste për t’i kryer në klandestinitet. Atë Vata u shugurua meshtar më 19 mars
1955, kur në Shqipëri kishte filluar kalvari i Kishës katolike, duke i qëndruar besnik
zgjedhjes që pati bërë që në moshën të re për të ecur gjurmëve të Krishtit. Shtoi
një rregulltar jezuit në shoqërinë e masakruar të Jezusit, e para që qe vënë në shënjestër
nga diktatura komuniste e Enver Hoxhës. Atë Gjergj Vata u arrestua tri herë, e
tri herë iu desh të vuante në biruca, hetuesi e kampe përqendrimi. Herën e parë i
vunë prangat kur ishte ende seminarist student, më 21 qershor 1945, derisa fillonte
sulmi, që përfundoi me shkatërrimin e të gjitha veprimtarive të etërve jezuitë në
Shqipëri e që do ta çonte në pushkatim mësuesit e tij më të mirë: Atë Gjon Faustin
e Atë Daniel Dajanin, për të cilët vijon procesi kishtar i beatifikimit. E lidhën
dorë për dorë me mësuesin e vet, Atë Jak Gardinin. Duke qenë tepër i ri, e liruan,
pasi bëri vetëm një vit e gjysmë burg. Ishte data 8 dhjetor e vitit 1948. Kishte dalë
nga Kuvendi i Jezuitëve për të hyrë në burg; delte nga burgu pa e ditë ku do të hynte,
sepse Kuvendi i rregulltarëve jezuitë nuk ekzistonte më, ishte mbyllur prej komunistëve. Herën
e dytë u arrestua më 8 gusht 1974, për t’u liruar më 8 dhjetor 1974. Për të tretën
herë përfundoi në qeli të burgut më 2 nëntor 1977, për t’u liruar vetëm pas dhjetë
vjetësh burgimi, më 20 maj 1987. E ndoqën kudo vuante dënimin, sivëllezërit rregulltarë
që kishin mbetur jashtë e sidomos, familjarët. Hynte e dilte nga burgu gjithnjë me
të njëjtën akuzë: “Armik i popullit”. Vetëm pas vitit 1991 Atë Gjergj Vata do të
çlirohej nga një atribut i tillë kaq i pamerituar, për t’u quajtur “Mik i popullit”
e për t’u rikthyer në urdhrin e Jezuitëve, në rimëkëmbje e sipër në Shkodër e Tiranë.
Pa marrë parasysh moshën, Atë Gjergj Vata i vuri krahët punës për rihapjen e seminarit
ndërdioqezan në Shkodër dhe u bë një nga drejtuesit e parë të tij pas rënies së diktaturës
komuniste. Por mosha, mundimi e sëmundja e bënë të vetën, ndonëse sivëllezërit e tij
jezuitë bënë çmos për ta shëruar. Atë Gjergj Vata mbylli sytë në krahët e tyre më
13 shkurt 1999 në Romë, ku u kremtuan edhe salikimet e para, pas të cilave u kthye
për të pushuar në tokën e atdheut, për amshim.