Papa në audiencën e përgjithshme flet për Shën Pjetër Kanizin: feja ushqehet me lutje
e me jetë moralisht koherente.
(09.02.2011 RV)Në audiencën e sotme të përgjithshme, mbajtur në Sallën e Palit
VI në Vatikan, Benedikti XVI përshkroi figurën e jezuitit holandez, Shën Pjetër Kanizi,
një nga protagonistët e katolicizmit në shekullin e XV, posaçërisht në trojet gjermane.
Papa ripohoi se jeta e krishterë thellohet falë lutjes dhe miqësisë së ngushtë me
Jezusin. Më pas i ftoi besimtarët që, ashtu si Shën Pjetër Kanizi, të jetojnë në përkim
të plotë me moralin e fesë, në të cilën besojnë, në bashkim sa më të ngushtë e besnik
me Krishtin.
Shën
Pjetër Kanizi na mëson se një ungjillëzues i vërtetë është gjithnjë i lidhur në mënyrë
të pazgjidhshme me Jezusin e me Kishën e tij. Kështu Benedikti XVI vuri theksin mbi
trashëgiminë e Shenjtit, jezuit e doktor i Kishës, të cilin Zoti e thirri ta përtërinte
fenë katolike, si përgjigje ndaj reformës luterane. Ishte një impenjim gati i pamundur
- kujtoi Papa – që e nxiti Shën Kanizin të themelojë një numër të madh kolegjesh jezuite
në Gjermani e edhe të marrë fjalën në seancën e fundit të Koncilit të Trentit. Kujtoi,
kështu, parimin themelor mbi të cilin Shenjti jezuit e mbështeti gjithë jetën e vet:
në se besimtari dëshiron të lidhë miqësi të ngushtë me Jezu Krishtin, duhet ta jetojë
gjithë jetën si lutje të vazhdueshme. Lutja e miqësia me Krishtin nuk mund të ndahen
për asnjë çast: “Prandaj, në shkrimet kushtuar edukimit shpirtëror të popullit,
Shenjti ynë ngulmon mbi rëndësinë e Liturgjisë me komentet e Ungjillit, me festat,
me ritet e Meshës së Shenjtë e të Sakramenteve të tjera, por, njëkohësisht, kujdeset
që besimtarët të mos e harrojnë nevojën dhe bukurinë e lutjes së përditshme personale,
e cila duhet të shkojë krah për krah me pjesëmarrjen në kultin publik të Kishës, duke
e ushqyer këtë kult”. Nxitja e tij për ta vënë lutjen në qendër të jetës
së fesë - shtoi Papa – u propozua përsëri nga Koncili II i Vatikanit, posaçërisht
në Kushetutën “Sacrosantum Concilium”: “Jeta e krishterë nuk lulëzon, në
se nuk ushqehet me pjesëmarrjen në Liturgji, në mënyrë të posaçme, në Meshën Shenjte
të së dielës, e me lutjen e përditshme vetjake. Mes mijëra shqetësimeve e joshjeve,
që na rrethojnë, është e nevojshme të gjejmë çdo ditë çaste për t’u gjunjëzuar para
Zotit, për ta dëgjuar e për të folur me Të”. Në vitet e vështira të reformës
protestante - shpjegoi Papa - Shën Kanizi diti të dallojë apostazinë e vetëdijshme
e të dënueshme, nga humbja e pavetëdijshme dhe e padënueshme e fesë. E pati deklaruar
se shumica e gjermanëve, që kaluan në protestantizëm, ishin të pafajshëm. Prej këndej,
Benedikti XVI nënvizoi sa aktual është shembulli, që na la me jetën e vet, Shën Pjetër
Kanizi: “Ai na mëson me qartësi se shërbimi apostolik është i gjallë
e lidh fryte shëlbimi në zemra, vetëm në se predikatari është dëshmitar i Jezusit
e mjet, që lëshohet plotësisht në dorë të Zotit, duke u lidhur ngushtë me Jezusin,
përmes besimit në Ungjillin e tij e në Kishën e Tij, përmes një jete moralisht koherente
e përmes një lutjeje, që nuk pushon kurrë, ashtu si dashuria. E kjo vlen për gjithë
të krishterët, të cilët duan ta jetojnë vërtetësisht e besnikërisht bashkimin e tyre
me Krishtin”. Më pas Benedikti XVI kujtoi edhe shkrimet më të
njohura të Shën Kanizit. Ndërmjet tyre, “Tre Katekizmat”, kushtuar posaçërisht të
rinjve. Në këto tekste, shpjegoi Papa, doktrina katolike paraqitet me pyetje e përgjigje,
me një stil të qartë e të drejtpërdrejtë. Ati i Shenjtë kujtoi se me këtë katekizëm
u edukuan në fe brezni të tëra gjermanësh në rjedhë shekujsh. Madje, kujtoi akoma
Papa Racinger, pikërisht ky katekizëm vijonte të përdorej ende në kohën kur ishte
gjallë i jati e njihej me emrin “Kanizi”. Shën Kanizi – vijoi të reflektonte Papa
– diti të harmonizojë parimet dogmatike me respektin për çdo njeri aq, sa të radhitet
ndër të parët, që formuluan të drejtën e njeriut për liri fetare: “Në
një çast historik me kontraste të forta konfesionale, ai i shmangej – e kjo ishte
një gjë e jashtëzakonshme – predikimeve plot ashpërsi e mllef - gjë e rrallë për ato
kohë në diskutimet ndërmjet të krishterëve të njërës e të tjetrës palë – e synonte
kryesisht të ushqente rrënjët shpirtërore të besimtarëve e t’i jepte gjallëri të re
gjithë korpit të Kishës”. Pas katekizmit, duke përshëndetur shtegtarët
polakë, Papa kujtoi se të premten e ardhshme Kisha do të kremtojë Zojën e Lurdës e
njëkohësisht, edhe Ditën Botërore të të Sëmurit. Në lutjet tona - tha Papa- t’ia
besojmë Zojës së Papërlyer të sëmurët dhe të gjithë njerëzit që, me dashuri e përkushtim,
vihen në shërbim të tyre në spitale, në shtëpi mjekimi e në familje. Të mos harrojmë:
në fytyrat e të sëmurëve, shikojmë fytyrën e Krishtit në kryq. Në gjuhën italiane
Papa përshëndeti posaçërisht ipeshkvijtë e ardhur në Romë për takimin, organizuar
nga “Lëvizja e Fokolarëve”, si dhe besimtarët e shoqatës “Horizonte të reja”, të pranishëm
në Sallën e Palit VI, në Vatikan.