Sot me 27 janar kalendari Kishtar përkujton Shën Angjela Meriçin, virgjër
Shën Angjela lindi në Dezencano mbi liqenin e Gardës, në Itali në vitin 1474. Pati
për jetën rregulltare një ide revolucionare për kohën në të cilën jetoi. Në këtë periudhë
pasurie e dëfrimesh civile, begatie ekonomike e shkëlqimi artistik, që në Itali njihet
me emrin rinascimento - rilindje e arteve dhe e kulturës, zëri kërcënues i fra Gjirolamo
Savonarolës, i cili më vonë u vra dhe u dogj mbi turrë të druve në Piazza della Signoria
në Firence më 1498, lëshonte vetëtima e rrufe mbi njerëzit e pushtuar nga materializmi.
Njëzet vjet më vonë, një rregulltar gjerman agostianian, Martin Luteri, deshi
të realizonte në Kishë atë “reformë”, që çoi në ndarjen e dhimbshme të bashkimit të
të krishterëve. Në korin e fuqishëm të zërave që kërkonin reformimin e dokeve, nisi
të dallohej zëri i shtruar i një gruaje të pashkollë, që ofronte kontributin e saj
praktik e të shndritur nga Zoti, për vënien në jetë të këshillave e mësimeve ungjillore. Angjela
Meriçi e kishte kaluar rininë e saj duke kundërvënë në mënyrë paqësore jetës së shfrenuar
shekullare e humbjes së vlerave të vërteta morale e njerëzore. Për ta realizuar këtë,
kishte hyrë në të Tretin Urdhër Françeskan. E rritur në një familje të ndershme
fshatarësh, pasi humbi prindërit derisa ishte vetëm 15 vjeçe, Angjela pati dëshirë
të bënte shtegtime të gjata. Arriti deri në Tokën Shenjte, të cilën mundi ta admironte
vetëm me sytë e fesë, sepse pikërisht kur shkeli në Palestinë, humbi përkohësisht
dritën e syve. Në mes të errësirës fizike të syve, shpirti i saj pa një dritë verbuese
që i rrëfente detyrën e lartë me të cilën ishte ngarkuar. Ajo pa në vegim një
shkallë të gjatë, që mbështetej në tokë e humbiste në qiell, në të cilën ngjitej një
radhë e pafundme vajzash. E kuptoi se Zoti po e thërriste për të ndihmuar shpirtërisht
e materialisht të rejat. Kujtojmë se aso kohe shkolla ishte privilegj i vajzave të
familjeve të pasura, kryesisht meshkujve, që përgatiteshin për jetë fetare, rregulltare,
politike, diplomatike ose ushtarake. Angjela Meriçi pati një detyrë të rëndësishme
e revolucionare për periudhën e saj e jemi në kohën e Mesharit të Buzukut. Për ta
vënë në jetë nismën e saj, më 1535 themeloi themeloi në Breshia shoqërinë e Shën Orsolës
(Ursulës), Kongregatë rregulltaresh që nuk kishin veshje të veçantë dalluese, po të
cilat shumë shpejt u bënë të njohura në mbarë botën me emrin Orsolinet dhe me misionin
për hapjen e konvikteve e të shkollave femërore, duke u bërë kështu pararendëse të
Instituteve shekullare, rregullorja e të cilave u botua dhe përhap pas 27 janarit
të vitit 1540, kur Agjela mbylli sytë në Bresha, për t’u shpallur shenjte në vitin
1807. Emri Angjela, që në shqip thjeshtohet shpesh në Angje, vjen nga greqishtja
e do të thotë lajmëtare. Simboli i shenjtës është zambaku.