Shtegtimi i ipeshkvijve evropianë e amerikanoveriorë në Lindje të Mesme në Tokën e
Shenjtë te rrënjët e fesë.
Vazhdon udhëtimi i Grupit të Bashkërendimit të Konferencave Ipeshkvnore të Evropës
dhe të Amerikës së Veriut në Tokën e Shenjtë. Gjatë vizitës së tyre në vendet e Jezusit,
si në Betlem dhe në lumin Jordan e Jeruzalem, ipeshkvijtë po takohen me bashkësitë
e krishtera. Le të dëgjojmë në mikrofonin tonë Rojtarin e Tokës së Shenjtë, Atë
Pierbatista Picabala:
Përgjigje: Është një vizitë e rëndësishme që nevojitet
t’i forcojë edhe një herë lidhjet e Kishave të botës me Kishën nënë. Nuk është kjo
një vizitë që do t’i ndryshojë çështjet politike të vendit – bashkësia jonë do të
vazhdojë si edhe më përpara – por është një shenj solidariteti shumë i fortë.
Pyetje:
Gjatë vizitës ipeshkvijtë po takohen me bashkësitë vendore duke e lidhur solidaritetin
e tyre me dëshmitë e gjalla. Dëshmia dhe solidariteti janë dy aspekte të shpresës
së krishterë në Tokën e Shenjtë...
Përgjigje: Po, mendoj se kjo është gjëja
më e rëndësishme dhe më interesante, jo vetëm konferencat por edhe takimet me njerëzit,
përvoja e tyre. Kjo vetë është një përforcim i jashtëzakonshëm në fe, para së gjithash,
për bashkësinë e krishterë të vendit, por mendoj se edhe për ipeshkvijtë që do të
kthehen nëpër shtëpitë e tyre të pasuruar me përvoja të reja që mund t’i përcillen
dioqezave përkatëse.
Pyetje: Cila është situata që gjetën ipeshkvijtë në Tokën
e Shenjtë dhe mbi të gjitha, cilat janë sot kushtet e jetesës së bashkësisë së krishterë?
Përgjigje:
Kushtet e jetesës së bashkësisë së krishterë janë tepër të paqëndrueshme siç dihet
prej kohësh tashmë. Të krishterët përbëjnë një pakicë e cila e ka të vështirë të shfaqë
shenja të dukshme të jashtme, publike, me perspektiva zhvillimi ekonomik dhe politik
gjithnjë e më të vështira. Janë situata, të cilat, për fat të keq, tanimë, ne i njohim
dhe që kanë nevojë për zgjidhje të qëndrueshme, por që varen shumë ama edhe nga aftësia
e politikës për t’u përgjigjur, gjë që tashpërtash nuk vihet re.