Krishtlindja: Jezusi i sjelltë njerëzimit paqe e drejtësi”.
Çdo i krishterë e ka për detyrë ta kumtojë të vërtetën e Krishtlindjes, lindjen e
Foshnjës së Betlehemit, që e ndryshoi përgjithmonë historinë e njeriut. Kjo është
porosia që Kisha na jep në pragun e Ardhjes së Zotit e urojmë që në këtë Krishtlindje
të realizohen shpresat e mbarë njerëzimit për paqe e drejtësi, për falje e dashuri.
Në këto ditë i rikthehemi atmosferës festive plot tinguj muzike e këngësh kushtuar
kremtimit të misterit të madh: Mishërimit të Zotit, Krishtlindjes. E tërë jeta
e njeriut është pritje e, për ne të krishterët, pritje përplot me shpresë ungjillore,
por Koha e Ardhjes, për antonomazi është kohë e pritjes vigjilente, na shtyn t’i ri-jetojmë
shpirtërisht emocionet e Marisë e të Jozefit, në ditët kur prisnin lindjen e mrekullueshme
të Jezusit. Prandaj, posaçërisht në këto ditë, dishepulli e ithtari i Krishtit është
i thirrur ta gatitë zemrën për ta pritur Zotin që vjen. Pritja e besimtarit
shpreh kështu shpresën e mbarë njerëzimit, i cili dëshiron, nganjëherë në mënyrë të
pavetëdijshme, shëlbimin që vetëm Hyji mund të na e dhurojë. Lutjet e Nëntëditshes
së Krishtlindjes shprehin pritjen për dhuratën e lindjes së Shëlbuesit të premtuar.
Është një ngjarje e madhe, që kërkon nga secili prej nesh t’i përgatisë një banesë
të denjë jo vetëm në ambientin që na rrethon, por sidomos në shpirt. E në këtë
kohë çfarë kuptimi ka vigjilenca në Kohën e Ardhjes. “Vigjilencë do të thotë të jetosh
nën sytë e gjykatësit e ta përgatisësh vetveten e botën për t’u paraqitur para Drejtësisë.
Në këtë mënyrë duke jetuar para syve të Hyjit Gjyqtar, mund t’i hapim portat e botës
për ardhjen e Birit të tij e portat e zemrave tona, për ta pritur Zotin që vjen. Ndoshta
sot ne, edhe si besimtarë, nuk e presim realisht Gjykatësin, por pa dyshim të gjithë
presim drejtësinë, sepse shikojmë shumë padrejtësi në botë, në botën tonë të vogël,
në botën e shtëpisë e të familjes, të lagjes e në botën e madhe të shteteve e të shoqërisë.
Presim me padurim të mbrohet e drejta. Në këtë kuptim lutemi duke thënë: “Eja, o Jezu
Krisht, si gjykatës në botën tënde!” E Zoti e di si të hyjë në botë e të vendosë drejtësinë”. Pikërisht
duke pasur para sysh mënyrën se si sot bota e shekullarizuar dhe kaotike e shikon
lindjen e Jezusit, duke ta dëshmojmë më me bindje e gëzim misterin e shëlbimit që
sjell me vete kremtimi i Krishtlindjes. Në se nuk pranohet që Hyji u bë njeri,
çfarë kuptimi ka Krishtlindja? Duhet që, sidomos ne, të krishterët, ta ripohojmë me
bindje të thellë e të ndjerë të vërtetën e Lindjes së Krishtit, për t’u dëshmuar të
gjithëve vetëdijen e një dhurate të pashembullt, që është pasuri jo vetëm për ne,
por për të gjithë. Nga ky mister buron detyra e ungjillëzimit, që është pikërisht
komunikimi i këtij Lajmi të Mirë. Ti lutemi Zotit t’i japë paqen njerëzimit dhe ta
nxisë të jetë më i ndjeshëm ndaj formave të vjetra e të reja të varfërisë e ndaj së
mirës së përbashkët. Urojmë që Krishtlindja të jetë për të gjithë festë e paqes dhe
e gëzimit.