Greçio rikrijon Shpellën e gjallë të Betlehemit të Shën Françeskut.
(22.12.2010 RV)Shpella e Betlehemit është një mënyrë, që e ndihmon njeriun
ta kuptojë madhështinë e dhuratës së Hyjit. Kështu e përshkruan, përmbledhtas, atë
Gjulio Meniketi, famullitar i Greçios, vend i zgjedhur nga Shën Françesku për të ngritur
Shpellën e parë në botë. Varfanjaku i Asizit, me ndihmën e zotërisë, mikut të tij
fisnik, Gjovani Velita, natën e Krishtlindjes 1223 ia paraqiti besimtarëve të fshatit
ngjarjen e Betlehemit, me personazhe të gjalla. Që asokohe, në Greçio vijon të kujtohet
kjo shfaqje e jashtëzakonshme, nëna e të gjitha Shpellave të Betlehemit, që ndriçohen
natën e Krishtlindjes në mbarë botën.
Greçio, gjysëm i fshehur ndërmjet pyjeve,
ngrihet si fole shqiponje në shkëmbijtë e Malit Laçerone, ku spikat edhe kuvendi i
lashtë françeskan, shkëmb në zemër të shkëmbit. Kështu ishte edhe kur e pa Shën Françesku,
që shkeli për herë të parë këtu në vitin e largët 1209. Fshati i vogël i Rietit, 705
metra mbi nivelin e detit, e mahniti varfanjakun e Asizit i cili, pas shtegtimit
në Palestinë, e solli realitetin e Birit të Zotit bërë njeri nga Betlehemi, në Greçio,
duke e paraqitur për herë të parë si të ndodhte atë çast, ardhjen e Zotit në botë.
Lindi, kështu, Shpella e parë e Betlehemit në historinë e njerëzimit. Bota kremtonte
Krishtlindjen e vitit 1223. Por, të dëgjojmë përshkrimin e atë Gjulio Kalkanjës,
famullitar i sotëm i Greçios: “Shën Françesku kishte shkuar të vizitonte
vendet ku u lind e ku jetoi Jezusi e kishte mbetur i prekur thellë nga varfëria e
Betlehemit. Duke u afruar Krishtlindja, i kërkoi një miku të Greçios, Gjovani Velitës,
të përgatiste pak a shumë gjithçka duhej për ta paraqitur ardhjen e Jezusit, si të
lindte atë ças në Betlehem. E kjo, sepse Shën Françesku donte ta shikonte me sytë
e ballit të vet – siç na rrëfen jetëshkruesi i tij, Tomazo da Çelano - e donte të
kremtonte dhe Meshën, që njerëzit e kohës së tij, ashtu si të kohëve tona, të kuptonin
se Shëlbuesi ynë nuk lindi vetëm një herë, njëzet shekuj më parë, në Betlehem, por
vijon të lindë e të mishërohet mbi elterët tanë, sa herë që kremtohet Mesha Shenjte”. Sot,për të rikujtuar atë që ndodhi natën e Krishtlindjes të vitit 1223, organizohet
përsëri Shpella e gjallë e Betlehemit, shfaqje historiko-teatrale, që i kujton botës
Shpellën e parë të Betlehemit. Përsëri, atë Gjulio: “Nuk është Shpellë tradicionale
Betlehemi, me Jozefin, Zojën e Bekuar, Fëmijën e barinjtë, siç realizohet në viset
e tjera të Italisë. Është rikujtim historik i asaj që bëri Shën Françesku për të realizuar
Shpellën e gjallë të Betlehemit në Greçio: personazhet janë Gjovani Velita, miku i
Shën Françeskut, janë françeskanët e njerëzit, që nisen drejt Shpellës nga fshatrat
e Rietit e ngjiten, me pishtarë të ndezur në duar, drejt malit... e pastaj, është
Mesha”. Sot Greçio numëron 1.500 banorë, 60 prej të cilëve punojnë për
rikthimin në jetë të ngjarjes së lashtë historike: shfaqja e parë jepet më 24 dhjetor,
e fundmja, më 8 janar. Shfaqja e Greços, me të cilën merren gjithë këto njerëz,
nuk realizohet për të tërhequr vëmendjen e turistëve. Mbetet, në shekuj, dëshmi
e dashurisë së Shën Françsekut për Krishtin që, me lindjen e tij, i dha kuptim historisë.
Atë Gjulio kujton se : “Shpella e Betlehemit të ndihmon të mendosh se Zoti
lindi mes nesh, lindi si njeri. E Shpella të shtyn ta kujtosh këtë ngjarje të madhe.
Uroj, prandaj, që ne të gjithë, pikërisht me rastin e Krishtlindjes së Shenjtë, e
duke menduar për të gjitha Shpellat, që stolisin shtëpitë tona, të mos harrojmë kurrë
se Zoti erdhi për ne, për dashurinë tonë, për shpëtimin tonë”.