Liria fetare, një e mirë që u përket të gjithë njerëzve: teologu Paçini, për Mesazhin
e Papës kushtuar Ditës Botërore të Paqes.
Fanatizmi e laicizmi janë forma ‘spekulative’, që e dëmtojnë të drejtën e lirisë fetare:
këtë nënvizon me forcë Papa në Mesazhin për Ditën Botërore të Paqes 2011, botuar të
enjten e kaluar. Në dokument, Benedikti XVI bën thirrje për t’u ruajtur nga prirja,
që çon në ndrydhjen e përmasës fetare, posaçërisht kur kjo ndrydhje shkon deri atje,
sa të sulmohen simbolet e fesë, në përpjekjen për t’i zhdukur fare nga jeta publike.
Pikërisht këtë qortim të Papës komenton, në mikrofonin e Radios sonë, don Andrea
Paçini, këshilltar i Komisionit për marrëdhëniet fetare me myslimanët pranë Këshillit
Papnor për Dialogun Ndërfetar:
Përgjigje: - Besoj se është
e rëndësishme të nënvizojmë vazhdimisht nevojën e shprehjes së përkatësisë fetare
në mënyrë komunitare, duke e bërë të ndjehet kjo përkatësi në botën që na rrethon
e duke pasur mirë parasysh se në të gjitha vendet, feja është trolli ku mbinë kulturat,
pavarësisht nga fakti se ndoshta më pas, u laicizuan. Kohët ndryshojnë, po rrënjët
mbeten e thellohen, duke i krijuar lëndës së re mundësinë të rritet e shëndetshme.
Ia preve rrënjët, mos prit fryte të reja, në stinë të reja! E kjo është një e vërtetë,
që nuk mund ta mohojë askush. Ashtu si nuk mund të mohohet se përpjekja për zhdukjen
e simboleve fetare nga sfera publike, me pretekstin e korrektësisë politike, sipas
së cilës në një shoqëri të larme, me shumë fe e kultura, s’ ka më vend për simbole
të tilla, nuk niset fare nga kundërvënie të tipit fetar, por nga pozita të tipit
laicist.
Pyetje: - Kjo është e vërtetë, sepse shpesh bëhen përpjekje
për t’i hequr simbolet fetare nga shkollat, pasi na fyekan të rinjtë e feve të tjera,
duke u nisur thjesht nga një laicizëm i fshehur pas maskës së qëndrimit asnjanës...
Përgjigje:
- Besoj se po, sepse rrallë e kurrë këto kërkesa vijnë nga përfaqësuesit
e feve të ndryshme. Në shumicën e rasteve burojnë nga direktiva të rendit publik
ose nga nisma, edhe personale, të shkollave, e kështu me radhë, prej nga vijnë edhe
thirrjet për tolerancë, thurur me fjalë krejt të përgjithshme, që në të vërtetë e
shprehin pak e aspak frymën e tolerancës së mirëfilltë. E, përsa u përket myslimanëve,
shtoj se çka i shkandullon, nuk janë aspak shprehjet publike të fesë së krishterë,
por, përkundrazi, çka i shkandullon, janë fenomenet e shekullarizimit, të materializmit,
të hedonizmit, të cilat gjithnjë më shpesh, edhe përmes mjeteve të komunikimit, mbeten
i vetmi mesazh, i vetmi ‘afresk’ i Evropës, që arrin në vendet e tyre, krejtësisht
të ndryshme.
Pyetje: - Dihet se thirrjet për liri fetare bazohen
mbi dinjitetin e njeriut. E kjo do të thotë se duhet respektuar dinjiteti i tjetrit,
sepse kjo është e drejtë, e jo sepse na bën ndonjë favor, se na respekton, nuk na
kundërvihet, nuk na shqetëson...
Përgjigje: - Absolutisht
po. Në se ne besojmë se liria fetare lidhet ngushtësisht me dinjitetin e njeriut,
natyrisht nuk mund t’ia nënshtrojmë asnjë lloj kushti, edhe në se vetë besimtarët
e feve të tjera vijnë nga vende, ku nuk respektohet liria fetare e të krishterëve.
Nuk është e krishterë të thuash: ta respektojnë edhe ata lirinë fetare të sivëllezërve
tanë, në se duan ta respektojmë edhe ne të tyren. Të na respektojnë, e do t’i respektojmë!
Feja nuk të lejon ta bësh këtë: feja të mëson ta duash e ta respektosh çdo njeri,
pa asnjë kusht!